Wat inspireert Raven Ruëll?

wo 11 sep 2019

Vanavond staat regisseur en acteur Raven Ruëll samen met zijn goede vriend Bruno Vanden Broecke op de scène van NTGent met Ouder Kind. Hiervoor lieten ze zich inspireren door twintig jaar vriendschap en negen eerdere samenwerkingen. Maar wat inspireert Ruëll nog meer?

Simon Bellens

‘Dat is een hele grote vraag die me eigenlijk overvalt’, zegt Raven wanneer we hem vanochtend belden. ‘Er schiet me eigenlijk niets te binnen, maar het wordt gepubliceerd in de dagkrant dus ik wil ook niet eender wat antwoorden. (lacht) Er worden al genoeg onnozelheden verteld.’

‘De basis voor onze laatste voorstelling Ouder Kind lag eigenlijk bij de Vlaamse dichter Leonard Nolens, volgens zowel Bruno als ik een van de grootste dichters die er zijn. We wilden iets doen met een Nolens-achtige figuur, dus in die zin heeft hij ons wel geïnspireerd. Dan denk ik vooral aan zijn dagboeken (Dagboek van een dichter, red.), die bijzonder ontroerend en genadeloos eerlijk zijn. Hij spaart zichzelf niet en toont zeker niet alleen de goede kanten van het schrijverschap, maar hij leeft wel in totale toewijding aan zijn kunst. Dat is onder andere wat me in hem aantrekt.’

‘Aanvankelijk wilden we een soort literair dubbelgesprek doen, waarbij Bruno een Nolens-achtige dichter zou spelen en ik zijn zoon, die non-fictie schrijft bij dezelfde uitgeverij. Het zou een boekpresentatie van beide mannen worden die steeds persoonlijker wordt. Maar omdat we de absolute eerlijkheid wilden opzoeken, zagen we niets meer in die omweg via literaire personages. Wij zijn gewoon toneelspelers. We wilden het eerlijker, directer en rauwer maken.’ 

‘Tijdens een maakproces verander je soms compleet van gedacht. Na een optelsom van kleine overwegingen — zoals het feit dat Bruno en ik qua leeftijd niet zoveel verschillen, zouden mensen die vader-zoonrelatie dan wel geloven? — zijn we daar helemaal vanaf gestapt. Maar het was bijna helemaal geschreven, dus wie weet halen we dat ooit nog wel eens uit de hoed.’

Tags: Raven Ruëll, Simon J. Bellens, De inspiratiebron, Ouder Kind