Music was my first love — Ola Pola Potloodgat

za 09 sep 2017

Het minste wat je van de soundtrack in Ola Pola Potloodgat kunt zeggen, is dat hij eclectisch is.

Gilles Michiels

Eclectisch als in: Marco Borsato staat te kwelen naast Meneer de Uil uit De Fabeltjeskrant. Of nog: de opera Orfeo ed Euridice van de 18de-eeuwse Duitse componist Christoph Willibald Gluck flankeert de soundtrack van The Waltons, een seventiesserie waarmee Pascale Platel in haar tienerjaren opgroeide. Reken daar ook muziek bij van The Shadows, Cliff Richards’ legendarische begeleidingsband die fijnbesnaarde goden als Mark Knopfler en Brian May aan het tokkelen bracht, en je krijgt voor elk wat wils.

Hoe verklaren Platel en De Vlieghe die eigenaardige mix? Wanneer ik die vraag stel, moeten de geheugens kennelijk opgefrist worden. Welk nummer van The Shadows wordt alweer gedraaid (nog steeds geen idee, red.)? Hoe heet dat jazznummer waarmee componist Gerrit Valckenaers de voorstelling wilde besluiten (schijnt niemand te weten, red.)? Valckenaers, die de muziek in het stuk monteerde, wijt de gaten in de memorie aan de verouderde technologie. Spotify en YouTube waren in 2001 nog toekomstmuziek.

In elk geval bevatten de meeste nummers voor de acteurs een flinke scheut persoonlijke nostalgie. Maria Callas, de wereldberoemde sopraan die Orfeo ed Euridice ten berde brengt, krijgt zelfs een figurantenrol in het stuk: Platel droomt luidop dat ze met de zangeres door de supermarkt loopt. Het liedje uit De Fabeltjeskrant, ‘een echte oldie’, zou volgens Platel zo opnieuw gelanceerd kunnen worden bij een kinderpubliek. Ook De Vlieghe kon zich uitleven op het nummer. Een choreograaf vertrekt nu eenmaal graag van muziek wanneer hij een scène creëert. In het stuk hoort een mooi dansje bij het nummer.

‘De soundtrack is een mengeling van ons beiden’, zegt Platel. ‘Als je zo’n voorstelling honderd keer moet spelen, kies je beter muziek die je graag hoort’, vindt De Vlieghe. Dus brachten Platel en De Vlieghe hun eigen muziek mee naar het repetitiezaaltje en gingen daarop samen los. Ook daaruit is het stuk ontstaan. Het had nog erger kunnen zijn, verzekeren ze onze redactie. De gevolgen van een twee uur durende improvisatie op Madonna zijn niet in de voorstelling opgenomen.