De Belgen in Borgen

zo 04 sep 2016

Er spelen vier Belgen mee in de herneming van Borgen op het TheaterFestival. Onze redactie sprak met drie van hen, in de vorm van een speeddate tijdens de lunchpauze tussen hun drukke laatste repetities. – Arno Boey, Anke Van Meer en Peter Vandemeulebroecke

Mourad Baaiz

Jonge acteur die net afstudeerde aan de dramaopleiding van het KASK in Gent. Deed zijn stage in Borgen. Had een speeddate met redacteur Arno Boey en ging daarbij ook de persoonlijke tour op. Kort, maar krachtig.

Personage?
Ulrik Mørch. Journalist van TV 1, concurrent van Katrine Fønsmark. Ambitieus, maar net niet goed genoeg. Speelt in de hele reeks mee.

Favoriete scène?
Wanneer Birgitte Nyborg haar mentor moet ontslaan.

Favoriete hapje?
De verjaardagstaart van een jarige.

Zelf in de politiek?
Nee. Ik denk dat politiekers niet lief zijn. Ik hou niet van niet-lieve mensen.

Wat zou je veranderen als premier?
Iets heel stoms, maar ik vind het irritant dat er geld wordt aangerekend wanneer je kleine bedragen met bancontact betaalt.

Borgen spelen in negen uur of in negen dagen?
In negen uur. Het is fijn om eens te kunnen binge watchen op het theater.

Spelen in België of spelen in Nederland?
(zucht) Ik haat dilemma’s. (denkt lang na) Aangezien ik in Borgen speel, Nederland.

Regisseren of geregisseerd worden?
Spelen in iets wat ik zelf gemaakt heb.

Mooiste moment uit je loopbaan tot nu toe?
Toen ik de Oscar gewonnen had natuurlijk (lacht). Nee, eerlijk, de stage in Borgen.

Wat brengt je aan het lachen?
Wanneer ik mensen kan doen schrikken.

Wat maakt je bang?
Ziektes en de dood.

Favoriete acteur?
Philip Seymour Hofman. Omdat die fenomenaal speelde. In Capote speelde hij de sterren naar huis.

Iedereen krijgt zoveel subsidie als ie wil, welk project zou jij doorvoeren?
Al mijn projecten en die van vrienden.

Op welke job ben je jaloers?
Ik ben jaloers op iedereen die zijn job heel goed doet.

Theater of televisie?
Theater, vanwege de eindeloze verbeelding die er mogelijk is.

Waar zie je jezelf over drie jaar?
In Antwerpen wonen, een beetje spelen, een beetje maken, een beetje schrijven, een beetje les geven. Een verderzetting van mijn leven nu eigenlijk. Saai, ik weet het (lacht).

Peter Vandemeulebroecke

Is vast verbonden aan het Noord Nederlands Toneel sinds 2009. Kroop al in de huid van o.a. Hamlet en Don Juan. Blijkt even rad van tong als zijn spindoctor-personage in Borgen, zo ontdekte reporter Filip Tielens.

Personage?
Kasper Juul, de spindoctor van Birgitte Nyborg, de mooiprater van alle vuiligheid. Als er een grote bel aan de oppervlakte komt drijven, laat hij die in kleine belletjes boven water komen. Een eerlijk, maar tactisch personage.

Favoriete scène?
Eigenlijk de hele tiende aflevering van het eerste seizoen. Daarin komt het theater en de live film mooi samen: we monteren als het ware alles op de scène, echt lèkker om te spelen.

Favoriete hapje?
We hebben Borgen al zo vaak gespeeld dat ik het eten eigenlijk kotsbeu ben (lacht). Ik heb ook gevraagd naar andere broodjes dan die het publiek krijgt. Dus mijn favoriete hapje uit de voorstelling is het broodje met bacon en mosterdmayonaise dat de toeschouwers niet mogen proeven (watertandt al).

Zelf in de politiek?
Goh. Ik heb veel respect voor politici, maar politieker zijn lijkt me echt een zotte job. Ofwel word je bejubeld, ofwel neergedegend. Je geeft veel op als je in de politiek gaat, maar wat levert het jou op? Je regeert over het hele land, terwijl de onderhandelingen in feite op eenzelfde manier gebeuren als bij een groepsvergadering van de scouts: de ene levert wat in, de andere krijgt wat extra. Maar dan plots wel met de verantwoordelijkheid over een heel land: da’s toch heftig? Politiek gaat ook teveel over stemmen halen. Zelfs de groenen en socialisten zullen om hun electoraat te behouden debatteren om te debatteren.

Wat zou je veranderen als premier?
Ik zou een goede dictator willen zijn (lacht). Er staat nergens geschreven dat een dictator slecht hoort te zijn, hé. Een naïef idee, ik weet het, maar het zou een veel daadkrachtiger beleid opleveren. Mijn eerste dictaat zou het invoeren van een basisinkomen zijn. Je ziet, ik zou een goeie dictator zijn (lacht)!

Spelen in België of Nederland?
Ik speel nu al vele jaren bijna alleen maar in Nederland. Mijn accent is wel een beetje vernederlandst, maar ik spreek gelukkig nog niet met een harde ‘g’. Ik heb zin om wat ‘Vlaamser’ te spelen, bij een groot of middelgroot gezelschap in Vlaanderen. Dat ligt toch
dichter bij jezelf. Met het Noord Nederlands Toneel speelden we soms in Brugge en Hasselt. Mijn moeder zei daarna altijd dat ze mij als enige had verstaan tussen al die Nederlanders (lacht).

Toekomstplannen?
Mijn contract loopt af bij het NNT, dus ik ga zoals vroeger weer freelancen. De eerstvolgende productie is De Liegenaar, dat ik ga spelen samen met Jef Van Gestel bij Tuning People. Daar kijk ik heel erg naar uit. En wat de verdere toekomst brengt, zien we wel.

Ga je Borgen missen?
Ja, zeker wel. Het is toch wel echt een bijzonder gevoel: met zo’n grote crew zoveel uren lang op het podium staan. Echt once in a lifetime!

Mostafa Benkerroum

Antwerpse acteur, speelt voor het eerst mee in deze hernemingen van Borgen. Kent de namen van de andere personages beter dan de namen van de acteurs die deze spelen, vertelde hij Anke Van Meer.

Personage?
Mijn personage Amir Diwan is eigenlijk een van de weinige dat heel integer en eerlijk is.
Een echte politicus in de zin van voor het volk. Maar op een bepaald moment laat hij zich
toch verleiden tot iets wat hem uiteindelijk fataal zal worden.

Favoriete scène?
Ik zal eerlijk zijn: de televisieserie heb ik niet gezien. Maar in onze voorstelling hou ik het
meest van de scène waarin Birgitte Nyborg (Premier, gespeeld door Malou Gorter, red.)
probeert om haar gezin bij elkaar te houden. Malou speelt dat enorm mooi. Echt super.

Favoriete hapje?
De kip! De kip met curry.

Zelf in de politiek?
Nu niet meer, al heb ik wel nog steeds een partijkaart van Groen!. Vroeger was ik wel actief als politicus: ik heb enkele jaren in de districtsraad van Borgerhout gezeteld, maar heb bewust afstand genomen van de politiek. Met kunst kan je veel meer mensen bereiken.
Je kan veel meer integer werken dan in de politiek.

Wat zou je veranderen als premier?
Oh, veel (lacht). Als ik één ding moest kiezen, ook al is het misschien niet democratisch,
zou ik ervoor zorgen dat de N-VA niet meer aan de macht mag komen. Ik zou ook minder
investeren in defensie en meer in kunsten. Participatie vind ik heel belangrijk. Gezelschappen die sociaal-artistiek bezig zijn mogen wat meer een duwtje in de rug krijgen.

Op welke job ben je jaloers?
Politiekers. Die kunnen heel geloofwaardig acteren (lacht). Welk ander programma zou voor jou ook weleens op de planken gebracht mogen worden? Ik heb in een interview met Ola Mafaalani gelezen dat ze heel graag Homeland op de planken zou brengen. Toen ik dat las dacht ik stiekem: hmm, het zou fijn zijn als ze dan ook aan mij denkt (lacht).

Waar zie je jezelf over drie jaar?
Nog steeds in het theater, maar ik zie mezelf ook tv-programma’s maken. Ik heb al meegewerkt aan de reeks Een kwestie van geluk van het productiehuis Panenka en
binnenkort begin ik aan een nieuw programma waarbij we in de voetsporen treden van
Belgen die in het buitenland zijn geweest. Voor deze opnames gaan we zelfs een keer
naar Marokko omdat er daar een theoloog/filosoof was die een hele route heeft afgelegd
op de ezel, te voet en al liftend. Wij gaan hetzelfde doen en onderweg praten met de
mensen die we tegenkomen.

Wat brengt je aan het lachen?
Veel eigenlijk. Zelfs triestige dingen kunnen me aan het lachen brengen. Ik ben iemand
die heel veel relativeert. Er is een uitdrukking in het Arabisch die zegt: lachen is het zout
van het leven. Het zout maakt alles aangenamer. Dus je moet lachen.

Wat maakt je bang?
De huidige situatie in de wereld. Rechts dat overal oprukt, Trump, de N-VA, het boerkiniverbod… Triestig, heel triestig vind ik dat.

Wat is het mooiste moment uit je loopbaan?
Een telefoontje van regisseur Michaël De Cock om met hem samen te werken. Dat telefoontje kwam net op een kantelmoment in mijn carrière. Op dat moment werkte ik in
Amsterdam voor een dansgezelschap, mijn contract verliep de volgende dag en ik
twijfelde stevig om terug naar Vlaanderen te trekken. Ik had het gevoel dat er in Nederland
meer kansen waren voor mensen met een kleurtje. Dat telefoontje was een keerpunt.
Daar heb ik de stap gezet van sociaal-artistiek werk naar het professionele theater.

Lees hier ook een interview met Borgen-regisseur Ola Mafaalani over haar opmerkelijke keuze voor dit stuk, over feminisme en moederschap, en over haar toekomstplannen nu ze het Noord Nederlands Toneel verlaat.

Lees hier ook de cijfers van Borgen: hoeveel mensen werken er mee? Hoeveel pagina’s telt het script? Hoeveel gehaktballetjes werden er al geserveerd? 

Tags: Anke Van Meer, Arno Boey, Borgen, Noord Nederlands Toneel, filip tielens, Mostafa Benkerroum, Mourad Baaiz, Peter Vandemeulebroecke