“Radical Light is dans zoals je ze vaker zou willen zien: zonder andere intenties dan lichamen te tonen die als haarscherp ingestelde instrumenten een geraffineerde en zelfs verbazende instant architectuur van ruimte, tijd en nabijheid kunnen creëren.”
Juryrapport
“Het oranje dansvlak dient als een dansvloer waarop de dansers amper oogcontact maken maar naast en soms met elkaar alles geven. Dat dit nooit saai wordt, is te danken aan hun onwaarschijnlijke virtuositeit én aan het charisma van Sanchis.”
Focus Knack
Radical Light 
Salva Sanchis & Kunst/Werk
In Radical Light zoekt choreograaf Salva Sanchis samen met vier dansers naar de grens tussen ‘ervaringsgerichte’ en ‘formele’ dans. ‘Ervaringsgericht’ zijn de dansjes die we spontaan maken op een feestje of thuis – instinctief en tegelijk sociaal bepaald. Formele dans is wat je ziet tijdens dansvoorstellingen: de bewegingen zijn volledig gecomponeerd en doordacht.
De mix tussen minimale techno en experimentele elektronica van het DJ-duo Discodesafinado tilt de voorstelling naar een verrassend niveau: aan een stevige 120 beats per minuut geniet je een uur lang van de bruisende energie en virtuoze choreografie. Blijven stilzitten tijdens Radical Light is een echte uitdaging!
Tot voor kort vormde Salva Sanchis (PARTS, Rosas) samen met Marc Vanrunxt de dansorganisatie Kunst/Werk. Radical Light was zijn laatste productie binnen dit kader. Centraal in Sanchis’ werk staat de dialoog tussen improvisatie en vastgelegde bewegingstaal. Naast Radical Light is ook de dansvoorstelling A Love Supreme die hij samen met Anne Teresa De Keersmaeker maakte, geselecteerd voor het TheaterFestival 2017.
Na de voorstelling is er in het Kaaicafé een gratis AFTER PARTY met DJ Joeri Thiry.
Uit het juryrapport:
Radical light van Salva Sanchis is opgebouwd uit drie lagen. De grondlaag is het eenvoudige, maar feloranje vloerveld dat door een uitgekiende belichting voortdurend vibreert en verandert. Daarover komt de techno soundscape van Senjan Janssen en Joris Vermeiren, samen Discodesafinado. Aanvankelijk hoor je hun piepjes en bliepjes nauwelijks, maar dan zwelt die klank onmerkbaar aan, en stijgt het tempo, tot tegen het einde van de voorstelling een overweldigend klanktapijt van 120 bpm de zaal helemaal opzuigt.
En dan is er nog, als laatste laag, de dans die vier mannen en één vrouw ten beste geven. Het lijkt eerst op vrije improvisatie, zoals de dansers op onvoorspelbare momenten in de dans springen of aan de kant gaan staan, en maar bij hoge uitzondering unisono dansen. Ze bewegen ook enigszins nonchalant, losjes, vederlicht en ontspannen, als mensen die de benen losgooien op een feestje. Maar naarmate het tempo stijgt en ze zich met meer tegelijk op de dansvloer wagen, besef je dat die willekeur slechts schijn is. De dans bestaat uit een precies repertoire van soepele bewegingen die als vanzelf in elkaar overlopen op de puls van de muziek. Hoe schakelen de dansers zo precies? Bedachten ze dat zo van tevoren? Je kan het niet achterhalen. Ondanks de eenvormige eenvoud van hun basispatronen produceren de dansers toch zo’n verbluffende veelheid aan combinaties dat Radical Light voortdurend blijft boeien.
Intussen wordt je aandacht ook steeds meer in beslag genomen door de ruimtelijke figuur die tussen de dansers ontstaat. Heen en weer schieten ze over de vloer, langs lijnen die elkaar vaak net niet raken, alsof ze door een geheim programma gespaard blijven van botsingen, of toch minstens zo lang geoefend hebben dat ze hun onderlinge koers feilloos aanvoelen.
Radical Light is dans zoals je ze vaker zou willen zien: zonder andere intenties dan lichamen te tonen die als haarscherp ingestelde instrumenten een geraffineerde en zelfs verbazende instant architectuur van ruimte, tijd en nabijheid kunnen creëren. Zonder enige andere betekenis. Als een leeg kader dat maar een heel klein zetje moet krijgen om vol te lopen met andere betekenissen en verhalen. Sanchis stelt die vervulling uit. Hij volhardt in de ‘suspense’ van betekenis die elk bewegend lichaam als vanzelf produceert, en laat zo zien hoe krachtig beweging op zich al de wereld vormt en betekenis mogelijk maakt. ‘Trance’ is het foute woord voor zoveel hoogstaande directe betrokkenheid, maar je maakt hier als kijker wel iets mee dat minstens zo bijzonder voelt.
Kaaitheater