“Met scherpe hand voert Martens de hoofdredactie zonder de expressie van anderen weg te schrappen. Dat maakt van Any Attempt een heel slim uitgedachte voorstelling, die toch nergens streng, hermetisch of celebraal wordt. Bewonderenswaardig hartelijk is ze juist, goed voor een al even genereuze golfslag tussen het publiek en de gemeenschap op het podium. Precies waar we na al die contactarme maanden hard naar snakten.”
#jury22
“Zeker in de exuberante finale, met een plotse lichtswitch en kleurwissel in de kostuums, is die pulserende kracht goed voelbaar. Geen wonder dat het publiek in Avignon tijdens het applaus minutenlang rechtstond. Deze zinderende dansvoorstelling was het wachten meer dan waard.
”
****- De Standaard
“De Belgische choreograaf verleidt het festivalpubliek met een groot, rigoureus en uitdagend stuk voor 17 dansers. […] Le Sacre du Printemps schudt er de hand met Star Trek, in het oude stenen decor van de Saint-Joseph school. Hoe kun je hierbij aan de zijlijn blijven staan?
”
Libération
‘Snowflakes, leaves, humans, plants, raindrops, stars and molecules all come in communities. The singular cannot really exist.’ – Paula Gunn Allen in Grandmothers of the Light: A Medicine Woman’s Sourcebook.
Met any attempt will end in crushed bodies and shattered bones richt Jan Martens zijn pijlen voor de eerste keer voluit op de grote scène. Een productie over de kracht die schuilt in uit de pas lopen, verbeeld door een zeventienkoppig, atypisch corps de ballet dat bestaat uit unieke persoonlijkheden.
Een heterogene groep dansers overbrugt meerdere generaties, de jongste is 17 de oudste 70, met onderling significante verschillen wat betreft levensloop en technische bagage. In any attempt will end in crushed bodies and shattered boneszoeken ze hun eigen stem binnen de dans en daarbuiten, op zoek naar een idioom dat hen als gegoten zit. Een voor een eisen ze hun plek op het podium op, zonder daarbij de andere de pas af te snijden. Een horizontale oefening in elkaar de nodige ruimte geven, weg van het eigen gelijk.
any attempt will end in crushed bodies and shattered bones wordt een rijke voorstelling die niet aarzelt om het extatische op te zoeken. In tijden van extreme polarisering schuift deze groep maatschappelijke dogma’s aan de kant om een veelheid aan uitgesproken identiteiten te erkennen en te omarmen. Ongeremd zichzelf mogen zijn – in het leven en in de kunst – met het podium als ideologisch proefterrein. Ze worden daarin geruggensteund door een soundtrack die bestaat uit atypische protestliederen uit verschillende tijden. Van Henryk Gorecki over Max Roach & Abbey Lincoln tot Kae Tempest.
Lees hier waarom de juryleden deze voorstelling selecteerden.