“Dear Winnie is een bijzonder meeslepend ritueel, waarbij de levens- en strijdlust van het podium spát. Een voorstelling die je omwille van de rauwe energie absoluut live moet meemaken. Zeker wanneer na het applaus de ontlading volgt in een bisnummer en je het maar moeilijk droog houdt.”
#jury20
“Samen eert dit erg getalenteerde ensemble zowel Mama Winnie als hun Afrikaanse origine via tekst, zang, dans en rap. En dat in het Zulu, Engels, Vlaams en Hollands.”
De Standaard
“Dit is geen Shakespeare-bewerking waarvoor de acteurs netjes hun tekst vanbuiten leerden: dit is een exorcisme, een persoonlijke afrekening met vooroordelen en discriminatie.”
De Morgen
Regisseur Junior Mthombeni, liep al langer rond met het idee om een voorstelling over Winnie Madikizela, beter bekend als Winnie Mandela, te maken. De voorstelling verhoudt zich niet alleen tot deze bijzondere vrouw die, ondanks vernedering, misbruik en ballingschap, haar verzet tegen het apartheidsregime onverminderd bleef voortzetten, maar gaat ook over wat wij vandaag kunnen leren van de strijdlust die haar kenmerkte.
Ditmaal niet vanuit een witte maar vanuit een gekleurde bril. Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi en Cesar Janssens, die het driekoppige gezelschap Jr.c.E.sA.r vormen, gaan samen met negen actrices, zangeressen en performers uit de Afrikaanse diaspora op zoek naar een antwoord op de vragen: wanneer kom je in opstand? Wanneer offer je je persoonlijkheid op voor een groter verhaal? Samen zetten ze de witte, eurocentrische, mannelijke canon op zijn kop. Ze klagen het gebrek aan representativiteit aan en bekritiseren het officiële verhaal.
Winnie is geen smetteloze vrouw. Ze is een zwarte vrouw die leefde in een wereld van blanke suprematistische mannen. Ondanks alle tegenslagen maar ook fouten gaf ze nooit op. En net daarom is ze een voorbeeld voor vele mensen, zwart maar ook wit. Tot op vandaag geeft ze mensen kracht om te strijden voor meer gelijkheid. Deze voorstelling wil je geen geschiedenisles leren, ze wil kracht delen.
Uit het juryrapport:
Dear Winnie is een bijzonder meeslepend ritueel, waarbij de levens- en strijdlust van het podium spát. Negen zwarte vrouwen brengen een opzwepende ode aan hun idool Winnie Madikizela-Mandela. Tijden, talen en stijlen lopen vrolijk door elkaar, tot één feministisch en anti-racistisch statement én een spetterend totaalspektakel.
Het leven van Winnie Madikizela-Mandela biedt genoeg drama voor meer dan één voorstelling. Decennialang streed ze tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, maar uiteindelijk viel ze uit de gratie van het ANC.
Toch is Dear Winnie – net als voorganger Malcolm X (geselecteerd voor Het TheaterFestival 2017) – geen theatrale biografie. Belangrijke momenten uit haar leven, zoals de vernederende vraag van Desmund Tutu aan Winnie om zich (als enige) te verontschuldigen voor haar fouten, worden weliswaar aangeraakt maar niet uitgelegd. Niet de boodschap is het belangrijkst, wel de kracht en het vuur van ‘Mama Winnie’, die voor zoveel (zwarte) vrouwen uit Afrika en de diaspora een bron blijft van hoop, verzet en verbondenheid.
In die zin gaat deze voorstelling net zoveel over de negen geweldige Belgische en Nederlandse performers zelf als over Winnie. Ieder van hen brengt een eigen verhaal, via tekst, zang, rap of dans en zowel in het Zulu, Engels, Vlaams en Hollands. Tijden, talen en stijlen lopen vrolijk door elkaar, tot één feministisch en anti-racistisch statement, maar ook tot een een spetterend totaalspektakel.
Je zou bijna vergeten dat achter Dear Winnie ook drie mannen schuilen. Fikry El Azzouzi schreef teksten, regisseur Junior Mthombeni maakt ook live muziek, net als Cesar Janssens. Die laatste ontwierp ook fenomenale muziekmachines, zoals blaasbuizen met verschillende toonhoogtes of een rad met ritmisch marcherende legerbottines, die de opstand in Soweto in 1976 verklanken en dan vooral de bloedige onderdrukking ervan. Zeer straf.
Dear Winnie is een fragmentarische en energieke collage, waarbij de cross-over tussen de kunstvormen indruk maakt – het gezelschap Jr.c.E.sA.r heeft zich daar door de jaren heen steeds verder in bekwaamd, wat in deze productie leidt tot een voorlopig hoogtepunt. Voor wie minder belezen is in het onderwerp, kan de voorstelling soms wat cryptisch voelen. Maar je krijgt net voldoende sleutels mee om de impact van de iconische vrijheidsstrijdster die Winnie Mandela was te linken aan de negen vrouwen en hún activisme, dat ze uiten via kunst of kritiek.
Dear Winnie is een bijzonder meeslepend ritueel, waarbij de levens- en strijdlust van het podium spát. Een voorstelling die je omwille van de rauwe energie absoluut live moet meemaken. Zeker wanneer na het applaus de ontlading volgt in een bisnummer en je het maar moeilijk droog houdt.