TRIBUNAL 7+

Uit het juryrapport:

TRIBUNAL is één groot ballet van de bureaucratie, een symfonie in ritme, beweging en klank. Ballet Dommage analyseerde loepzuiver de absurditeit van de ambtenarij of eender welke andere werkvloer en smeedde het tot heerlijk en hilarisch theater. Kafka for kids, met een glansrol voor Het Konijn en zijn keutels.

Een voorstelling over de beroepsmatige bureaucratische mallemolen, dat is een kolfje naar de hand van Maxim Storms en Katrien Valckenaers, samen Ballet Dommage. Zij vroegen er Hendrik Van Doorn en Lieselotte De Keyzer bij voor hun BRONKS-productie TRIBUNAL, met stip een van de beste jeugdtheatervoorstellingen van het afgelopen seizoen.

Ballet Dommage doet zijn naam hier alle eer aan. TRIBUNAL is opgevat als één groot ballet van de bureaucratie, een symfonie in ritme, beweging en klank. De setting is de rechtbank, waar vier groteske figuren proberen over te gaan tot de orde van de dag, maar zich steeds weer verliezen in onbenullige formaliteiten en achterklap. Het viertal vormt een goed geoliede machine, die er meer op gericht is zichzelf in stand te houden dan efficiënt werk te leveren.

Ballet Dommage analyseerde loepzuiver de absurditeit van de ambtenarij of eender welke andere werkvloer. Uit alle protocollen, tijdrekkende trucs en schone schijn destilleerde het een abstracte essentie, die ze hier combineren met het enige – ronduit absurde – agendapunt van het tribunaal: de ‘debattaties’ over Het Konijn en zijn keutelproductie.

TRIBUNAL is pure Kafka for kids. De knullige en aandoenlijke personages faken bedrijvigheid, maar produceren meer geblaat dan wol. Het pak van hun functie voelt een maatje te groot. Net zoals bij Kafka bestaan de processen uit TRIBUNAL enkel omwille van zichzelf. En net zoals in De collega’s gedragen de ambtenaren zich onder die flinterdunne illusie van controle des te kleinzieliger, met erupties van vernedering, verraad en fysiek geweld. TRIBUNAL doet soms hard lachen, maar het is de lach van de gêne.

Meer dan het verhaal is het vooral de vorm die van TRIBUNAL zo’n heerlijk theater maakt. De choreografie bestaat uit repetitieve patronen en ingesleten gewoontes, de ambtelijke taal is teruggebracht tot muzikale frasen en nonsensicale dialogen. Het is ‘kubistische’ fictie, met ‘hoekige’ personages in een extreem abstract en gestileerd universum. Zo bezien is TRIBUNAL meer een muziek- en dansvoorstelling dan verteltheater. Het publiek kijkt vanop twee tribunes tegenover elkaar toe en lacht zich een kriek om al die inefficiëntie en tragiek.

Het is bijzonder hoe Ballet Dommage op korte tijd een eigen signatuur heeft ontwikkeld, met een humoristisch-milde blik op de mensheid en haar soms bizarre gedrag. TRIBUNAL levert het duo terecht een tweede selectie op voor Het TheaterFestival, na de al even overweldigende  fABULEUS-productie Klutserkrakkekilililokatastrof uit 2017.