“Naast de innemende vertolking van Broods en de gelaagde tekst van Willem de Wolf charmeert De KOE ook door de slimme omgang met een voor hen nieuw medium: een ‘scripted reality one woman live stream making of show’.”
#jury21
“Een verduiveld slim en vermakelijk ding waarin theater en film in elkaar grijpen, zoals elektrische en brandstofaandrijving in een hybridewagen.”
Knack Focus
The Courage to be Disliked 
de KOE
Natali Broods speelt voor het eerst bij de KOE alleen. Met een documentaire over een toneelstuk dat over maken van een documentaire gaat, trekt de KOE alle digitale registers open.
Een puissant rijke vrouw daalt elke week de marmeren trappen van haar penthouse af, recht naar de rommelende onderbuik van de stad. Daar observeert, fileert en memoriseert ze tot in detail wat ze ziet, hoe weerzinwekkend ook. Na elke tocht deelt ze haar mijmeringen: ze mag dan wel rijk zijn, ze is ook genereus.
Verwacht je niet aan een doorsnee livestream, maar bereid je voor op een gloednieuw genre: de scripted reality one woman livestream making-of show. Het resultaat is een dynamische, multimediale voorstelling waarmee de KOE op haar typisch eigengereide manier de rekbaarheid van begrippen als afstand en aanwezigheid uitdaagt.
Uit het juryrapport:
Over weinig voorstellingen werd binnen de jury zo heftig gediscussieerd als over The Courage to be Disliked van de KOE – niet over de kwaliteit van het werk, voor alle duidelijkheid, want dat het iets was van hoge kwaliteit, daar was de jury het unaniem over eens. Het ging over de status van dat iets, want wat was het in godsnaam? ‘Een live voorstelling, elke avond opnieuw gespeeld, met inlassing van vooraf opgenomen stukken’, beweerde de een stellig. ‘Niks van, het is totaal vooraf opgenomen’, weerlegde de ander – die had het uit betrouwbare bron. Verwarring over de niet te categoriseren status van het kunstwerk: meer des KOE wordt het niet. Peter Van den Eede, Willem de Wolf en Natali Broods zullen in hun vuistje hebben gelachen.
Hoe dan ook vinden we The Courage to be Disliked een scherp, intelligent, en prikkelend kunstwerk, bovendien helemaal van deze corona-tijd. Nog meer dan anders speelt de KOE in deze creatie met de deconstructie van het medium theater, als ware het een spiegelpaleis van blikken – daar zit het intense gebruik van de camera, als extra acteur, voor iets tussen. Acteur en auteur Willem de Wolf schreef een monoloog voor actrice Natali Broods. Broods verschijnt op ons scherm als de actrice Natali Broods, die, aangestuurd door regisseur Peter Van den Eede, de rol vertolkt van een rijke vrouw die geïnterviewd wordt door de regisseur van de documentaire. Wat wij op het scherm zien, is de making of van die documentaire, maar de scheidslijnen tussen personages en acteurs zijn flou, zoals wel vaker bij de KOE.
De rijke vrouw getuigt voor de camera van haar ervaringen in de ‘onderwereld’ – geregeld verlaat ze, uit eigen beweging, haar geprivilegieerde wereld om zich tussen have nots van de wereld te begeven, waar verslaving, geweld en smakeloosheid heersen. Ze ‘thematiseert’ haar afkeurende blik, beschrijft in uiterst precieze en bijna wellustige bewoordingen wat ze ziet en voelt – voornamelijk niks. Haar perverse experiment roept de vraag op hoe we kunnen kijken naar de pijn van anderen. Hoe dienen ‘we’ (de geprivilegieerden) ons te verhouden tot onze medemensen die gevaar lopen of lijden?
De jury waardeerde naast de scherpe tekst van De Wolf en de uitgebalanceerde vertolking van Broods vooral het feit dat de KOE er met deze ‘voorstelling’ opnieuw in slaagt om vorm en inhoud briljant te doen samenvallen – de vraag naar het kijken is niet alleen het filosofische thema van de voorstelling, maar de kwestie doordringt ook het kijken zelf naar het kunstwerk, zoals de verwarring van de jury bewees. Daarbovenop raakt The Courage to be Disliked alleen al door zijn onnaspeurbare vervlechting van live materiaal (?) en vooraf opgenomen scènes aan een actuele discussie binnen de podiumkunsten, met name hoe ‘echt’ digitaal theater is of kan zijn, en hoe ‘echt’ of ‘onecht’ de ervaring daarvan.
Opnieuw een klein wonder hoe de KOE, net als in de eerder geselecteerde voorstelling seks(e)(n), er steeds weer in slaagt om de vinger aan de pols te houden van de tijd, maar dan op een onnadrukkelijke manier – zonder zich rechtstreeks in de discussie te mengen. Echt of onecht? Het zal de KOE worst wezen. Het gaat over spelen – en dat doet de KOE, alweer, grandioos.
De Studio
Grote Zaal
de KOE is een theatergezelschap gebaseerd in Antwerpen. De artistieke kern bestaat uit Peter Van den Eede, Natali Broods, en Willem de Wolf. De KOE maakt spitse, geestige en persoonlijke voorstellingen, wars van alle theatercodes en -conventies, waarin vorm en inhoud niet van elkaar los te denken zijn.
