“Geef mijn hand terug is misschien wel het best bewaarde geheim van dit seizoen.”
Juryrapport
“Hessels en Van den Brande trekken zonder meligheid de kaart van de ontroering.”
Het Nieuwsblad
Geef mijn hand terug (10+) 
BRONKS
Geef mijn hand terug vertelt een verhaal over een ongeneeslijke ziekte, het lot, de kwetsbaarheid van de dingen, de reacties van onhandige omstaanders en alle tragische en komische situaties die daaruit voortvloeien. Een gesprek tussen twee vrienden. Zonder taboes en vol humor.
Enkele jaren geleden kreeg Jan De Brabander, vormgever en scenograaf bij o.a. BRONKS, te horen dat hij een ziekte heeft. Een ziekte met als enige zekerheid dat het alleen maar erger wordt. Hoe erg? Hoe snel? Dat weet niemand. Jan vertelde zijn verhaal aan Joris Van den Brande, die er een universele theatertekst uit destilleerde. Joris Hessels en Joris Van den Brande brengen dit kwetsbare verhaal op sublieme wijze.
Uit het juryrapport:
Geef mijn hand terug is misschien wel het best bewaarde geheim van dit seizoen. Nee, deze voorstelling moet het niet hebben van ‘vernieuwende’ regiekeuzes, slimme dramaturgie of een majestueus decor. Zo klein de schaal, zo moedig en trefzeker is de manier waarop het een groot thema bespreekbaar maakt voor een jong, maar evenzeer oud(er) publiek. Geef mijn hand terug vertelt het verhaal van Jan, die aan Parkinson lijdt, en zijn vriend Joris. Samen zoeken beide compagnons, vertolkt door Joris Hessels en Joris Van den Brande, naar hoe je woorden geeft aan ongeneeslijk ziek zijn. Aan Jans angst voor aftakeling en Joris’ vrees voor toekomstig gemis. Aan wat vriendschap nog kan betekenen onder dit zwaard van Damocles. Aan het lot en aan onrechtvaardigheid.
Rond de dood lopen velen graag met de nodige bochten en metaforen heen. Niet hier. Hessels en Vanden Brande kijken de angst en elkaar recht in de ogen – soms stuntelig, soms zwijgend, soms tragikomisch, maar altijd bloedeerlijk en franjeloos. Hun spel is loepzuiver, peilt naar de kern van de zaak (en het hart) en precies dat maakt deze voorstelling zo louterend. Op veel vlakken voel je dat dit verhaal uit het leven is gegrepen, mee geïnspireerd door de ervaringen van Jan De Brabander, de vaste scenograaf en vormgever van het Brusselse theaterhuis BRONKS, die sinds vijf jaar aan Parkinson lijdt. Het maakt van deze voorstelling één van de meest wezenlijke, oprechte producties die we dit seizoen hebben gezien.
De Studio↓ Het Nieuwsblad
