“Een animatiefilm waarin muziektheatergezelschap WALPURGIS de burgerlijke opera van Beethoven omsmeedt tot een hedendaags en fris kunstwerk in een heldere, voor jongeren toegankelijke taal.”
#specialhonours
“Fidelio’ is een knappe en vernieuwende kortfilm. (…) Het tijdloze verhaal over autarchie en politieke vrijheid lijkt relevanter dan ooit.”
Kortfilm.be
Fidelio 
WALPURGIS
Florestan en Leonore zijn twee jonge geëngageerde artiesten die geloven in een solidaire, rechtvaardige en duurzame samenleving. Met hun ludieke acties slagen ze erin een grote groep mensen van divers pluimage op de been te krijgen om te betogen tegen de repressieve politiek van de tiran Pizarro.
Pizarro, die zijn macht voelt tanen, geeft het bevel de manifestanten hardhandig uit elkaar te slaan en Florestan op te sluiten in een geheime kelder. Leonore schrikt wakker en beseft dat als ze Florestan ooit levend terug wil zien, ze een manier zal moeten vinden om hem te bevrijden.
Uit het juryrapport:
Het is een ‘klein’ wonder hoe muziektheatergezelschap WALPURGIS zijn knowhow en expertise op het vlak van opera en muziektheater heeft kunnen ombuigen naar een individueel en digitaal toegankelijk animatiepareltje: Fidelio. De kortfilm, een bewerking van Beethovens enige en gelijknamige opera, is niet alleen een voorbeeld van vormelijke inventiviteit en veerkracht – hij vat ook inhoudelijk een sign of the times.
De bewerking (concept en script van Judith Vindevogel, animatie door Roman Klochkov en Anna Heunick) herinterpreteert de kern van Beethovens rescue opera in een dik kwartier. Vindevogel maakt van de burgerlijke opera een fris hedendaags kunstwerk in een heldere, voor jongeren toegankelijke taal. Vindevogel heeft natuurlijk ervaring met het omzetten van de klassieke libretto’s naar een snedige Nederlandstalige versie, en dat doet ze ook hier weer: de zinnen klateren in een ongekunsteld ritme uit de mond van sopraan Lisa Willems (Leonore), bas Kurt Gysen (Pizarro) en acteur Stefaan Degand (Rocco). De animatie van Heuninck/Klochkov is op geen enkel moment truttig, wel integendeel – het jonge publiek van deze Fidelio krijgt in een ongenadig scherpe en soms bloedige beeldtaal een inkijkje in wat er allemaal omgaat in de wereld van vandaag.
En dat is nogal wat: discriminatie, politiegeweld, dictatuur, censuur… In WALPURGIS’ Fidelio wordt de kunst beknot omdat ze gevaarlijk is, omdat net het dromen mensen dreigt wakker te maken – daarin kan je, als je dat wilt, heel wat in lezen over de omgang van de staat met de burger in deze coronacrisis. Daartegenover stelt Vindevogel, zo verschrikkelijk mooi en zo verschrikkelijk naïef en net daarom weer zo verschrikkelijk mooi, de verbeelding als remedie. Wanneer Vindevogel al in de eerste minuten de bassen laat vooruitlopen met de Ode an die Freude, weten we waar het heengaat: een finale waarin het collectief van gevangen burgers Pizarro letterlijk kleinzingt, op de tonen van: “Laat ons onze dromen dromen/laat ons onze fantasie.” Daarmee is Fidelio niet alleen een proeve van flukse omgang met repertoire, en een proeve van organisatorische veerkracht in moeilijke tijden tout court, maar wijst deze korte film ons ook een uitweg voor een beleid dat in deze crisis de zwaksten nog steeds/opnieuw het meeste treft. Dat antwoord ligt in de kracht van ongebreideld en ongegeneerd samenzijn.
#specialhonours Evelyne Coussens
hetpaleis
Dansatelier
