Wie zijn onze redactieleden en naar welke producties kijken zij uit?

wo 30 aug 2017

Zoals ieder jaar is er deze editie opnieuw een TheaterFestival-redactie actief. Een groep enthousiaste jonge schrijvers en videasten neemt interviews af met de artiesten en laat hun licht schijnen over de selectie. De resultaten (NL, FR, EN) lees je op deze website en in de dagelijkse festivalkrant. Wie zijn deze aspirant-journalisten? En naar welke voorstellingen kijken zij het meest uit of  keurden ze reeds goed? Ter opwarming interviewden ze alvast elkaar!

Dina Dooreman

Dina shares her life between Gent and Berlin where she works as a dramaturge and directing assistant. Recently, she assisted the artists of Studio Я at the Maxime Gorki Theater and she was assistant director for the creation of “Borderline” by Guy Cassiers at the Toneelhuis in Antwerp. Her main goal during creation processes is trying to construct her opinions in such a manner that is useful to others.

Dina think of herself as a philosopher among the theoretical books that accompany her day by day, her passion for investigation also pushes her to reach other forms of artistic reflection such as performance. That sounds promising. She gets into action without waiting to be told what she has to do, with power and passion.

The show at the TheaterFestival she recommends is The only way is up by Boris van Severen and Jonas Vermeulen, because this show reflects current issues in a very vibrant, young and unique way.

(by Elise Pierre)

Elise Pierre

Van Parijs naar Brussel: als Franstalige redactrice is Elise Pierre een van de nieuwe internationale aanwinsten op het Theaterfestival kantoor. Na haar studies journalistiek, politiek, dans, theater én film in Parijs was Elise nog niet moe en besloot ze de landsgrenzen te verlaten. De keuze viel op bovenbuur België, waar ze zich nog eens op acteren en regie stortte aan L’ESACT en het RITCS.

Ondertussen kijkt Elise gretig uit naar nieuwe uitdagingen achter de schermen naast haar carrière als danser en performer. Wie weet stampt deze ambitieuze zeventwintigjarige binnen enkele jaren het Franse equivalent van Het Theaterfestival uit de grond. En al staat ze nu zelf niet op de vloer, een voorliefde voor het lichaam en beweging blijft. Elise tipt ons dan ook Evol van Claire Croizé / ECCE vzw. Al heeft ze die zelf nog niet gezien, de premisse van vier dansers en Rilke zijn overtuigend genoeg.

(door Lynn Elshof)

Lynn Elshof

Lynn Elshof komt uit het verre Nederlandse Arnhem, maar studeerde theaterwetenschappen in het nabije Antwerpen. Momenteel bivakkeert ze nog een beetje in het zwarte gat na haar studie, maar ze probeert het te vullen met haar werk bij hetpaleis, schrijven voor een online magazine en de TheaterFestivalkrant en het maken van eigen voorstellingen. Aanstaande donderdag moet ze zelfs het festival nog even verlaten om een try-out te spelen.

Het afgelopen seizoen zag ze met name jeugdtheater, dus ze hoopt de komende twee weken ook nog iets van de andere genres  te kunnen meepikken. Maar niet dat het jeugdtheater haar al de keel uithangt, hoor. Als tip geeft ze dan ook Klutserkrakkekilililokatastrof van fABULEUS & Ballet Dommage. Veel uitleg daarvoor heeft ze niet, alleen iets over Eurosong in programmatekst. De rest moet u zelf maar gaan beleven.

(door Jonathan van der Horst)

Jonathan van der Horst

Voor theaterhabitué Jonathan van der Horst (23) is het TheaterFestival geen onbekend terrein. Zijn Arnhemse tongval verraadt misschien een buitenlandse afkomst, nochtans heeft hij die vertrouwelijke heimat al enkele jaren verruild voor het Vlaamse theaterlandschap. Als student Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen vindt zijn poging tot inburgering voornamelijk daar plaats; theater als bindmiddel met zijn zuidelijke buren.

Na de all-in-experience bij de dagkrant van Het Theaterfestival 2016 komt deze terugkerende schrijfkracht ons dit jaar slechts drie dagen vergezellen, om de redactie vervolgens te verlaten voor TOCHT, een gezamenlijk project van het TheaterFestival en rekto:verso waarvoor een noestige groep jonge kunstenaars zal reflecteren over de geselecteerde voorstellingen. Het resultaat kan u aanschouwen tijdens De Grote Evaluatie, de afsluitende zondag in het Kaaitheater.

Als absolute uitblinker van deze editie tipt Jonathan Niets van De Nwe Tijd en hetpaleis. Naar eigen zeggen zag hij de voorstelling “op het juiste moment”. Ondanks het centraal thema van zinloosheid gaat dit stuk het nihilisme volledig voorbij, spreekt het over diepere wonden dan wat puberale problemen. Jonathan hoopt dat Niets de kijker speelse ontroering en misschien zelfs soelaas zal bieden.

(door Lieselore Remans)

 

Lieselore Remans

Neergestreken vanuit het verre Genk is de pas afgestudeerde Literatuurwetenschapper Lieselore Remans, die de komende weken vanuit haar koffers zal leven ten huize ‘mentor’ Mia Vaerman. Hoewel ze voor het eerst onze redactie versterkt, is Lieselore geen groentje: als cursist bij Wouter Hillaert verkende ze de afgelopen twee jaar al de diepste krochten van het festival. Talrijke notitieboekjes pende ze vol met theaterkritieken, essays en andere hersenspinsels, maar nu is het tijd voor het echte werk: “Zowel dankzij Wouter als De Nieuwe Garde heb ik enorm veel geleerd, maar die teksten werden nauwelijks verspreid. Bij de festivalredactie wil ik me ook in het voorbereidend werk vastbijten, me een ander type schrijven eigen maken en vooral in de buitenwereld treden.” Dat zet ze de eerste week meteen om in praktijk in een interview met Studio Orka, haar persoonlijke favoriet op het festival vanwege de kinderlijke poëzie en tegelijk volwassen diepgang die in de verhalen doorschemert. Tenslotte spot je Lieselore ongetwijfeld in de zaal tijdens Ola Pola Potloodgat, waarbij niet alleen de flair van Pascale Platel maar ook de verstreken tijdsspanne sinds de eerste opvoering in 2002 haar interesse wekt.

(door Eline Van Lancker)

Gilles Michiels

Luierend in een hangmat de zomerlucht opsnuiven: voor aspirant-schrijver Gilles Michiels zat het er niet in de afgelopen maanden. Nog maar net liet hij de slaapzalen van het Das Mag-zomerkamp achter zich en nu staat hij alweer met grootse plannen bij de festivalredactie op de stoep. Maar hoe avontuurlijk zijn schrijfsels zijn, zo gemoedelijk is zijn heimat: getogen aan de Kortrijkse KULAK verruilde Gilles pas een jaar geleden zijn vertrouwde polders voor de Leuvense kasseien om er een master in Culturele Studies te behalen.

Een studie die hij ook buiten de aula lustig verrijkt: als cultuurredacteur bij Veto en medeoprichter van de KULtuurzolder reiken zijn tentakels tot diep in het Leuvense kunstenveld. Helemaal klaargestoomd voor de realisatie van zijn dromen werd Gilles tenslotte ingelijfd bij Leuven Kritiek, waar Wouter Hillaert hem naast enkele stevige schrijflessen ook een ticketje naar de pagina’s van rekto:vergo bezorgde. En dat allemaal voor een jongen die eigenlijk nog maar net de theaterwereld in tuimelde, en tussendoor ook nog de laatste hand aan zijn thesis legt.

Gilles tipt Radical Light van Salva Sanchis & Kunst/Werk. In zijn recensie voor Veto schreef hij: ‘In het abstracte dansuniversum van Salva Sanchis bewerken vijf dansers een instrumentale hartslag van 120 beats per minuut tot een uur hypnose. Alles vloeit in het strakke, zinderende Radical Light.’

(door Eline Van Lancker)

 

Eline Van Lancker

De Mechelse Eline (22) kwam omwille van haar opleiding communicatiewetenschappen een poosje geleden terecht in de Belgische hoofdstad. Deze zomer rondde ze haar VUB-studie af met een thesis over theaterkritiek, waarin ze – twee vliegen in één klap – haar grootste passies samenbracht: schrijven en theater. Op school huppelde ze met pen en papier op de speelplaats rond en na school ruilde ze deze in voor toneellessen aan het conservatorium. Zelf zegt ze een onuitputtelijke interesse te hebben voor cultuur in al zijn vormen en gedaanten. Het TheaterFestival lijkt haar dan ook de ideale plek om een diepere kijk te krijgen op de relatie tussen kunst, media en maatschappij. Als redactielid zal ze literair te werk gaan en vertrekken vanuit de creativiteit van taal. Volgend academiejaar zal ze verder experimenteren met verslaggeving in een postgraduaat digital storytelling.

(door Dina Dooreman)

 

Milana Vojnovic

My name is Milana and I am here in Belgium for some months, doing my EVS project. About the theater, I like the many layers it has- it’s much more than shows and representations on the scene. I like to know more about the processes of creation of a piece, to know the stories and ideas that are behind it all and how it all started and writing about it. I also like observing and capturing micro-moments on the stage. The plays that caught my attention and I would like to see are Five easy pieces, Chasse patate, Race and EVOL.

 

Xandry van den Besselaar

Mijn naam is Xandry van den Besselaar. Ik studeerde Theater- Film- en Televisiewetenschappen in Utrecht en Dramaturgie in Amsterdam. Waarna ik, ondanks de rollende ogen van mijn ouders, naar Antwerpen afreisde om nog Woordkunst te gaan studeren.

Ook vorig jaar schreef ik mee aan de dagkrant voor het TheaterFestival. Dat mocht niet verhoeden dat ik als ancien hopeloos verdwaalde op weg naar het Kaaitheater en in de Franse taal.

Een absolute aanrader is NIETS van De Nwe Tijd & hetpaleis naar het boek van Jane Teller! Pierre Anthon besluit dat het leven geen zin meer heeft. Zijn klas wil hem bewijzen dat het leven wel zin heeft en doet dat door de Berg van Betekenis te maken. Een even onverbiddelijk als gruwelijk verhaal dat tóch troost.

Ik ben vooral benieuwd naar BUKO van Abattoir Fermé. Jaren geleden reisde ik naar een afgelegen theater in de provincie, omdat alle voorstellingen van Abattoir Fermé in de Randstad hopeloos uitverkocht waren. Ik zat nog uren onthutst in de trein. Het zijn beelden die nog altijd op mijn netvlies gebrand zijn!

 

Nina Vurdelja

You can meet Nina mostly running in-between places and things to do.

She comes to the TheaterFestival from Belgrade, but also feels adopted by Belgium for some longer time already. She works as a freelance performance critic and researcher and is engaged across independent cultural projects in Serbia/Bosnia. She is starting a PHD in theatre research in Finland, another country she feels like home.

Nina likes to explore the various possibilities of the text and intermedia, and hopes to develop a unique form of reflection on the world(s) around her. She is inspired by remote nature, movement and a state of sleep.

At the TheaterFestival she is excited to see A Love Supreme and Ola Pola Potloodgat.

 

Stéphanie Labie

Voici Stéphanie, une jeune recrue venue du sud du pays pour agrémenter le journal du TheaterFestival de quelques touches francophones çà et là. À 24 ans, elle termine un master en arts du spectacle à l’UCL après avoir obtenu le grade de bachelier en langues et littératures germaniques et fait un petit détour par la KUL où elle a pu faire connaissance avec le milieu culturel flamand. C’est d’ailleurs pendant le master en études culturelles qu’elle y a suivi que son intérêt pour le théâtre et les arts de la scène en général a commencé à croître exponentiellement.

Enthousiaste et souriante, elle saisit aujourd’hui cette occasion pour vivre de nouvelles aventures, continuer à apprendre et à explorer la diversité belge et surtout bruxelloise qui s’exprime, selon elle, si bien dans le monde de la culture. À propos de diversité, allez donc jeter un œil au spectacle Malcolm X ce jeudi au KVS, une véritable onde de choc !

Tags: theaterfestival, redactie