het Theater Festival

‘Vroeger dachten we: als ze ons splitsen, dan bestaat Les Mybalés niet meer’ – interview met Doris en Nathalie Bokongo Nkumu

ma 09 sep 2019

Eeneiige tweelingen zouden voor 99,9 procent hetzelfde DNA hebben, zijn vaker linkshandig en kunnen zelfs hun eigen taal ontwikkelen. Wat is er van aan en wat niet? We vragen het aan de eeneiige tweelingzussen Doris en Nathalie Bokongo Nkumu van dansgezelschap Les Mybalés (Lingala voor twee), die vanavond hun unieke dansvoorstelling A travers l’autre tonen in de Gentse Vooruit.

Sanne Stassijns

Wanneer je de zussen ziet, zie je onmiddellijk dat ze tweeling zijn: buiten het feit dat de ene een neusring heeft en de andere niet, lijken ze héél hard op elkaar. Ze dragen vaak zelfs dezelfde soort kleren. Bewust of eerder toevallig? 

Doris: ‘Als kind werden we altijd door onze ouders op dezelfde manier gekleed, maar nu is het anders. We dragen nog vaak dezelfde dingen of dingen die erg goed bij elkaar passen, maar het is wel bewust. ‘s Ochtends durven we echt aan elkaar vragen “wat ga jij aandoen?” om dan onze outfits op elkaar af te stemmen. Niet omdat we het belangrijk vinden om er hetzelfde uit te zien, wel omdat het voor buitenstaanders mooier is om naar te kijken. Dat het klopt.’

Gecast als tweeling

‘We zijn op hetzelfde moment geboren, maar dat hoeft niet noodzakelijk te betekenen dat we hetzelfde moeten zijn. We vinden het belangrijk dat we ons eigen karakter hebben’, aldus Doris.

Nathalie ziet wel enkele verschillen: ‘Ik vind van mezelf dat ik lief en sociaal ben. Ik sta altijd klaar om mensen te helpen of naar hen te luisteren en ben heel nieuwsgierig. Ik wil zoveel mogelijk ontdekken.’ ‘Ik stel dan weer alles meer in vraag, ook mezelf, en ben vaak niet zo zelfverzekerd’, vult Doris aan. 

In hun danscarrière worden ze vaak ook gecast als tweeling. Tot nu toe dansten ze dan ook samen in dezelfde projecten: bij Lézart Urbains in Brussel, in de productie Malcolm X van KVS en in De Living bij NTGent. Het is pas recent dat ze ook aparte dansopdrachten doen. 

Doris: ‘Het is nu inderdaad bijna een jaar geleden dat ik tijdens een casting gekozen werd voor een voorstelling, en Nathalie niet. En dat was even pijnlijk. Ik vond het erg moeilijk om haar dat te vertellen. Bovendien zeiden we altijd: “Als ze ons splitsen, dan bestaat Les Mybalés niet meer.” Maar nu bekijken we het anders. Dat we elk kunnen meedoen aan andere projecten, geeft ons de kans om te groeien en bij te leren. Nadien staan we sterker als team. Het geeft een nieuwe energie tussen ons, en dat is goed. Maar het heeft even geduurd om dat zo te zien.’ 

Mythes of echt?

Als we online zoeken naar feiten en mythes rond tweelingen, vinden we heel wat. Wat je vaak hoort, is dat tweelingen een soort telepathische band zouden hebben. Dat ze haast elkaars gedachten/gevoelens kunnen lezen, ook al zijn ze fysiek niet bij elkaar. Feit of fictie?

Nathalie: ‘Het klopt inderdaad dat ik erg goed kan aanvoelen wanneer Doris zich niet goed voelt, en omgekeerd. Als Doris zich als kind ziek voelde, voelde ik me vaak ook niet goed. Niet fysiek maar emotioneel.’ Doris: ‘En nu nog kan ik zelfs via de telefoon horen of voelen dat Nathalie zich niet goed voelt.’

Wat wel degelijk een feit zou zijn, is dat tweelingen als peuter hun eigen taal kunnen ontwikkelen. Doris: ‘Toen we rond de vijf jaar waren, hebben we inderdaad een soort eigen taal ontwikkeld, die we nu nog steeds gebruiken, heel maf eigenlijk. Het is iets wat je als buitenstaander niet kan verstaan. En dus is het handig om te gebruiken wanneer we niet willen dat de anderen ons begrijpen. Het is een soort code tussen ons, en we gebruiken het nog steeds erg vaak. We zouden niet zonder kunnen.’ (lacht)

Ook over het fysieke aspect valt veel te lezen. Zo zouden tweelingen veel vaker linkshandig zijn en wordt een vierde geboren als een soort fysiek spiegelbeeld van elkaar. Nathalie: ‘Dat eerste klopt helemaal niet bij ons, want we zijn beide rechtshandig.’ Doris: ‘Het fysieke spiegelbeeld klopt gedeeltelijk: Ik heb bijvoorbeeld een moedervlek en Nathalie heeft die niet op de tegenovergestelde plaats. Maar wat wel erg vreemd is, is dat wanneer ik in het gezicht een puistje krijg, dat Doris nadien op exact de tegenovergestelde plaats er ook ééntje krijgt!’ (lacht)

Samen of apart?

Het opmerkelijkste feit is dat tweelingen vaak hetzelfde leven leiden, ook al worden ze op een gegeven moment gescheiden van elkaar. De zussen leiden al gedeeltelijk hetzelfde soort leven, want ze zijn allebei danseres bij vaak dezelfde gezelschappen. Maar waarin verschilt hun levenspad? 

Nathalie: ‘We hebben nooit echt de neiging gehad om volledig ons eigen leven te leiden, maar recent hebben we wel beslist om naast onze gezamenlijke dansprojecten wat meer onze eigen weg te gaan. We wonen samen en hebben dezelfde vriendenkring, dus je duikt automatisch altijd met twee op. Maar toen Doris onlangs in het buitenland zat en ik alleen naar een dansevenement ging, kreeg ik van iemand de reactie dat ze het wel eens leuk vond om met mij alleen te kunnen praten. Vaak durven mensen ons niet aanspreken omdat ze schrik hebben om onze connectie te verbreken ofzo. Maar aangezien we ooit wel ook willen trouwen en kinderen hebben, is de tijd aangebroken om wat meer ons eigen ding te doen, apart van elkaar.’

Maar die connectie is er dus, en zelfs heel intens. Vanavond brengen ze die ook naar het podium in A travers l’autre. Gesymboliseerd door een groot touw dat tussen hen beide hangt. ‘Het handige is dat we die connectie niet hoeven spelen, ze is er gewoon. Maar aangezien het stuk ook over onze connectie gaat, gaan we elkaar net veel aankijken en aanraken’, aldus Doris. Voice-overs worden gebracht door iemand die hun moeder speelt. Spelend met metaforen tracht zij onder woorden te brengen wat het is om zwanger te zijn van een tweeling. Als maan en zon kondigt ze de komst van de zussen in de wereld aan. Same same, but different.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Tags: , ,