Voorstellingsvoorspel

vr 09 sep 2022

Wat gebeurt er voor het publiek de zaal in komt, voor het theaterdoek opgaat, voor de lichten aan gaan? Wij vroegen aan enkele artiesten die op Het TheaterFestival staan welke rituelen ze uitvoeren net voor ze de scène op stappen. Worden de goden aanbeden of enkele schapen geslacht? Misschien een zonnedansje?  

Freek De Craecker en Katrien Debois

Jonas Baeke (Bambiraptor): ‘Ik leg heel neurotisch alle doeken goed en loop door de tribune om alle vuiltjes weg te halen, zodat alles proper is. Ik heb ook altijd een geluksbrenger bij. In mijn voorstelling Pinokkio is dat een kleine robot en een PLAYMOBIL-fee. Bij Bambiraptor is het een rekeningetje dat ik eens op straat vond en dat nu ergens verstopt zit achter het decor. Mats Vandroogenbroeck en ik proberen ook heel mooi en onironisch samen liedjes te zingen.’

Truus Bronkhorst (any attempt will end in crushed bodies and shattered bones): ‘Ik doe alleen wat een danser moet doen: oefenen, oefenen en oefenen, een opwarming en that’s it. Ik geloof niet echt in een ritueel dat je moet uitvoeren om een voorstelling te doen slagen. Wat ik wel doe, is even stil zijn en in mijn eentje op de vloer liggen. Bij elke voorstelling moet je in het reine komen met je lichaam en opnieuw je concentratie vinden. Dat vraagt tijd.’

Pepijn Ronaldo (Sono io?): ‘Circus en theater vragen een andere voorbereiding. In deze voorstelling moet ik ze mengen, een fysieke en een emotionele opwarming. Vaak doe ik voor een voorstelling yoga in mijn woonwagen. Later, vlak voor aanvang, verveel ik mij. In het begin wachtte ik soms een uur op voorhand en zat ik niets te doen. Ik heb die adrenaline en energieboost voor stress nodig omdat ik van nature zo rustig ben. Dus ik zoek de “peps” koffie te drinken en voor deze voorstelling zelfs citroensap te drinken.’

Nathan Ooms (The Honey House): ‘Een ritueel heb ik niet echt. Ik ben meestal chaotisch voor een voorstelling en bijna altijd te laat met mijn voorbereidingen. Dus ik loop een beetje rond en zet nog een decorstuk recht, bijvoorbeeld. Maar ik doe wel een stemopwarming en wat yoga. Een uurtje op voorhand rook ik een sigaretje. Ik chill een beetje en ga wat rondhangen met de anderen.’

Martha Balthazar (Birds): ‘Ik wil graag een ritueel hebben, maar ik heb er niet specifiek een. Wat ik wel doe is heel vaak “I love you” tegen iedereen zeggen en “Veel plezier!” Ik geef vooral liefde en knuffels. Ik zou graag chill zijn, maar ik kan niet mediteren of mijn tanden poetsen voor de voorstelling. Ik raad andere mensen aan om die dingen te doen, maar ik ben absoluut de stresskip in de ruimte.’

Dan Mussett (any attempt will end in crushed bodies and shattered bones): ‘Ik luister naar cheesy popmuziek zoals Mariah Carey of Whitney Houston, de klassiekers. Er is ook een groepsritueel voor we aan any attempt beginnen. De technieker draait daarna muziek uit de jaren ’80 en ’90. Gisteren hebben we opgewarmd op TLC (begint te zingen): “Don’t go chasing waterfalls…”’

Valentijn Dhaenens (Het gezin Van Paemel): ‘Als ik moet spelen, word ik al kort na de middag wat zenuwachtig of snel geïrriteerd. Als ik in een hemd moet spelen, strijk ik dat hemd altijd voor de voorstelling. Ik en niemand anders. Dat duurt dan ook een kwartier en het valt enorm tegen als er geen strijkijzer is in het theater. Ik weet ondertussen ook al veel over verschillende strijkijzers. (lacht) Het halfuur voor de voorstelling vind ik het lastigste. Dan wil je ervan af zijn, maar dan kan je nog niet beginnen. Dan begin ik het hemd te strijken, zodat ik al in de juiste concentratie kom, zonder al te veel met de voorstelling bezig te zijn. Vroeger repeteerde ik nog mijn tekst of ging ik naar het toilet om de laatste druppel eruit te knijpen. Nu ben ik meditatief met de kostuums bezig. Wat ik er zeker bij moet vertellen – maar dat is alleen als ik met SKaGeN speel, mijn eigen collectief – is dat we een glas cognac drinken. We roepen dan ‘SKaGeN SKaGeN SKaGeN’ met heel het team samen om het dan ad fundum in de mond te gieten, te spoelen en dan pas te slikken. We doen dat al sinds onze schooltijd.’

 

Tags: Freek De Craecker, any attempt will end in crushed bodies and shattered bones, Katrien Debois, Birds, Bambiraptor, Het gezin Van Paemel, Sono io?, The Honey House