“Niet de grote kleppers stolen dit jaar het hart van de jury, wel een groep dramastudenten. Hun versie van Who’s Afraid Of Virginia Woolf verenigt het beste van theater: een hedendaagse schriftuur, een intelligente scenografie, existentieel drama en vier gulzige spelers die de wereld willen veroveren.”
#jury20
“Als vier jonge acteurs aan het einde van hun opleiding bij wijze van masterproef ‘Who’s afraid of Virginia Woolf?’ van Edward Albee spelen, verwacht je niet meteen een klein meesterwerk . Toch komt deze interpretatie aardig dicht in de buurt.”
PZAZZ
“Dit is werkelijk intelligent theater. Subtiel en sterk spelerstheater. ”
TAZette
Who’s Afraid Of Virginia Woolf 
WOLF WOLF
Velen zullen het verhaal van ‘Who’s Afraid Of Virginia Woolf?’ intussen wel kennen: George en Martha leven thuis hun diepste frustraties op elkaar uit en slepen hun nachtelijke gasten, Nick en Honey, mee in een destructief psychologisch spel.
Flor Van Severen, Imke Mol, Mitch Van Landeghem en Naomi van der Horst waagden zich aan dit ‘stuk der stukken’ en rondden er samen hun opleiding aan de toneelschool in Gent mee af.
Hoe wring je je als jonge speler in de huid van een personage met een rijke geschiedenis?
Hoe breng je een moderne klassieker die al talrijke versies heeft gekend en door zowel amateur- als Hollywoodster werd opgevoerd?
Samen met hun personages gaan de spelers het gevecht aan met waarheid en schijn.
Langzaamaan wordt iedereen de fictie in gezogen.
Ook in deze uitvoering is één ding zeker: het belooft een lange afterparty tot het licht wordt. En niemand blijft gespaard.
Uit het juryrapport:
Niet de grote kleppers stolen dit jaar het hart van de jury, wel een groep dramastudenten. Hun versie van Who’s Afraid Of Virginia Woolf verenigt het beste van theater: een hedendaagse schriftuur, een intelligente scenografie, existentieel drama en vier gulzige spelers die de wereld willen veroveren. Van dat kaliber willen we nog wel meer klassiekers zien!
KASK-masterstudenten Flor Van Severen, Mitch Van Landeghem en alumnas Imke Mol en Naomi van der Horst namen met veel gulzigheid Edward Albees Who’s Afraid Of Virginia Woolf (1962) onder handen. Ze maakten een heel bijzondere voorstelling die liefdevol trouw blijft aan een dijk van een klassieker, maar op cruciale punten toch een eigen koers vaart. Albees gedateerde seksisme vloog de vuilbak in, Van der Horst maakte van de labiele figurante Honey een dragende rol en de slimme scenografie plaatst je als toeschouwer middenin het woordgeweld.
Op papier klonk het nochtans twijfelachtig: hoe zouden prille twintigers nu gestalte kunnen geven aan het cynische steekspel van een vijftigerskoppel dat gestrand is in hun huwelijk? Wat wéten zij nu van het leven? Veel, zo blijkt. Who’s Afraid wordt klassiek opgevoerd als een haatkomedie die de happy American family te kakken zet. Bij deze jonge wolven wordt het echter een tragisch verhaal van eenzaamheid, onvermogen tot verbinding en liefde tegen beter weten in. Onder de machtsretoriek gaapt een existentiële afgrond waar je langzaam maar zeker in wordt meegezogen. Afkeer maakt plaats voor herkenning van gedeeld leed en lot.
Dat maakt van Who’s Afraid een sprankelende ode aan niet alleen het repertoire, maar ook aan het plezier van het spelen zelf. Daarvoor gooit dit viertal geest én lijf in de strijd. Van Landeghem en co benaderen de tekst vanuit hun spelersinstinct en dat levert een unieke enscenering op. Hier geen krampachtige poging om de verhaalstof te actualiseren, maar een verlangen om de tijdloze kern van een menselijk drama bloot te leggen.
Het is indrukwekkend met welke maturiteit deze jonge acteurs zich de iconische rollen van Honey, Nick, George en Martha eigen maken. Aan de hand van een paar intelligente ingrepen voegen ze een bewustzijn toe over wat het betekent om je vandaag, als twintiger, te meten met een klassieke tekst. Zo stappen de spelers niet meteen in de illusie van het well made play, maar kruipen ze gaandeweg in hun personage.
De scenografie volgt dezelfde logica. Als toeschouwer neem je aanvankelijk plaats in een vierkanten tribune, een intieme huis clos waarin je medeplichtig wordt aan het verbale vuurwerk tussen George en Martha. Wanneer de ruimte op het eind verrassend wordt opengetrokken, komen we terecht in een vierdewandstheater. Het benadrukt de vele maskerades die George, Martha, Nick en Honey voor elkaar optrekken, maar ook de emotionele impact van het stuk. Vier eenzame figuren die langzaam verdwijnen in een lege theaterruimte: het raakt je recht in het hart.
KaaitheaterFlor Van Severen, Imke Mol, Mitch Van Landeghem en Naomi van der Horst speelden onder andere bij FC Bergman, Studio ORKA, Hof van Eede, Malpertuis en het KIP. Samen vormen ze het nieuwe collectief WOLF WOLF. In hun gezamenlijk werk proberen ze toneelrepertoire vanuit een liefde voor het spelen uit te diepen en tegelijkertijd toegankelijk te maken voor een breed publiek.
↓ Programmablaadje
Uit de blog:
-
WOLF WOLF over Who’s Afraid of Virginia Woolf: ‘Wij hadden dit nooit mogen spelen van Albee’
Wie kent Who’s afraid of Virginia Woolf niet? Het ‘stuk der stukken’ vertelt over het oudere koppel Martha en George dat zijn desillusies genadeloos afreageert op het jonge idealistische paar […]
