“Net zoals in zijn vorige voorstellingen verlegt Vantournhout opnieuw op ingenieuze wijze zijn grenzen, in de zoektocht naar een nieuwe bewegingstaal tussen dans en acrobatie. Je kan alleen maar vol bewondering en concentratie toekijken.”
#jury21
“Zoals steeds is Vantournhouts werk zo ingenieus dat het onmogelijk te beschrijven valt. Je kan alleen maar vol bewondering en concentratie naar de fenomenale fysieke intelligentie kijken die hier wordt tentoongespreid. (...) Alexander Vantournhout bevestigt zijn reputatie als weergaloze lichaamsmagiër.”
De Standaard
Through the Grapevine 
Alexander Vantournhout/not standing
Through the Grapevine is een eigenzinnige pas de deux tussen twee mannen. Performers Alexander Vantournhout en Axel Guérin tonen hun lichamen, ontdaan van elke franje.
Ze zijn getraind, maar zeker niet perfect, en proberen ook niet te overtuigen met virtuoze bewegingen. Gaandeweg botsen hun atletische lichamen op fysieke grenzen en door de bewegingen ontdekken ze zelf de sterktes en zwaktes van hun eigen lichaamsbouw.
De performers zoeken samen naar balans, evenwicht en harmonie, zonder daarbij ook humor te schuwen. Ze dagen elkaar uit en helpen elkaar, ze leiden afwisselend de dans. Door een ononderbroken wederzijds contact ontspint de verwevenheid tussen aanraken en aangeraakt worden.
Uit het juryrapport:
Bij Alexander Vantournhout is het lichaam altijd een special effect op zich. Zijn onderzoek naar het choreografisch potentieel van fysieke (dis)proporties leidde eerder al tot de bejubelde solo Anexckander (2015), een verwijzing naar z’n lange nek. Ook het duet Through the Grapevine is een ode aan de uniciteit van het menselijk lichaam. Met droogkomische flair zetten Vantournhout en co-performer Alex Guérin hun verschillen in de verf. Zo blijkt Guérin langere ledematen te hebben, maar is Vantournhout flexibeler dankzij z’n uitgestrekte romp. Eén ding staat vast: dit vreemde dingetje dat we ‘lichaam’ noemen, is de inzet van een spannend spel vol transformaties en illusies die elke fysieke logica tarten.
Via allerhande hachelijke constructies slaagt het duo erin als één wezen te bewegen. Je herkent de snake legs uit Screws (2019), waarbij Guérin en Vantournhout hun benen onherkenbaar door elkaar strengelen en als een spin rondwandelen. Nog spectaculairder zijn de horizontale catchs: bliksemsnelle sprongen waarbij de mannen elkaar afwisselend op de grond opvangen. Vantournhouts en Guérins pogingen tot eenwording doen soms denken aan de liefdesmythe van Plato, die geloofde dat de mens vroeger twee hoofden en twee paar ledematen had. Sinds Zeus hen uit jaloezie uit elkaar kliefde, zou iedereen krampachtig op zoek zijn naar zijn wederhelft.
Zoals steeds is Vantournhouts werk zo ingenieus dat het onmogelijk te beschrijven valt. Elke keer opnieuw verlegt de circograaf zijn grenzen en zoekt hij nieuwe risico’s op. Je kan alleen maar vol bewondering en concentratie kijken naar de fenomenale fysieke intelligentie die hier wordt tentoongespreid. Op enkele jaren tijd heeft Vantournhout een unieke choreografische taal ontwikkeld, die put uit danstechnieken, martial arts, circus, yoga, anatomie en het gedrag van dieren.
Onder die virtuositeit heeft het stuk echter ook een politieke dimensie. Omdat het evenwicht tussen het duo constant verschuift en het nooit duidelijk is wie de dans leidt, verdwijnt de machtsdynamiek, inherent aan een duet. Through the Grapevine is een pas de deux tussen twee lijven die elkaar feilloos vertrouwen en in balans houden, maar altijd geworteld blijven in zichzelf. Gelijkwaardigheid zonder gelijkheid dus. Dat is best utopisch om te zien.
DE SINGEL
Theaterstudio
€16 (65-/sectortarief)
€14 (-25)
€10 (-19)
€5 Livestream
Alexander Vantournhout (°1989) studeerde enkel rad, jongleren en dansacrobatie aan ESAC en hedendaagse dans aan P.A.R.T.S. Sinds 2014 creëert en tourt hij met Caprices (2014), ANECKXANDER (2015), Raphaël (2017), The Ceramic Rose (2018), Red Haired Men (2018) en Screws (2019).
De zevende voorstelling van Alexander Vantournhout, is na La Rose en Céramique (2018) en Raphael (2017) zijn eerste échte duet en bouwt qua thematiek tot op zekere hoogte verder op ANECKXANDER (2015).
