“The Pain of Others doet waarop andere voorstellingen slechts hopen: een gemeenschap vormen van mede-mensen.”
#jury19 Evelyne Coussens
“Als twaalf onbekenden gedurende twee uur bereid zijn tot spreken, luisteren, nuanceren en van standpunt veranderen, dan is er misschien toch nog hoop voor het overleven van dat kostbare begrip empathie.”
De Morgen
In The Pain of Others neemt theatermaker en filosoof Peter Aers ons mee in een wereld waar denken en spreken over pijn een plaats krijgt. Na interviews en gesprekken met wetenschappers, futurologen, psychiaters, volwassenen en kinderen die psychisch en fysiek lijden, stelt hij in de performance enkele radicale vragen.
Kunnen individuele ervaringen van pijn gedeeld worden met een grotere gemeenschap?
Verandert de wijze waarop we over pijn spreken de manier waarop we pijn ervaren?
En wat met de pijn van de afwezige?
The Pain of Others is het vierde luik uit de reeks Everything Depends on How a Thing is Thought, waarin Peter onderzoekt op welke manier we spreken in een gemeenschap en welke rol macht, ethiek en esthetiek daarbij kunnen spelen. Met zijn gespreksperformances creëert Peter eigenzinnig werk op de grens tussen theater, participatie en reflectie. Met een open en nieuwsgierige blik organiseert hij oefeningen in spreken, waarbij de dialoog met mensen centraal staat.
Uit het juryrapport:
The Pain of Others van kunstenaar Peter Aers is geen ‘gewone’ voorstelling, maar een participatieve gespreksperformance. Het is het vierde deel van de cyclus Everything Depends on How a Thing is Thought: een reeks waarin Aers telkens een mini-groepje deelnemers samenbrengt voor een onderzoek naar netelige filosofische kwesties. In deze aflevering gaat het over een onderzoek naar ons vermogen tot mee-leven en mee-lijden met de ander, met Susan Sontags Regarding The Pain of Others als inspiratiebron.
Een klein groepje deelnemers – veelal vreemden voor elkaar – komt samen op een afgesloten plek: een houten box opgesteld in of nabij een psychiatrisch ziekenhuis. Aers legt ons via een audio-interview een case voor: een verkrachte vluchtelinge wordt ondervraagd door een immigratie-ambtenaar. We worden gevraagd via de techniek van de familie-opstelling de personages in de ruimte te representeren. Het verhaal van de vluchtelinge is de inzet, maar wat The Pain Of Others indrukwekkend maakt, is de waardigheid waarmee onze groep de opdracht aanpakt.
Het is ontroerend hoe dicht deze eenvoudige oefening de deelnemers bij elkaar brengt. Er heerst een gevoel van grote betrokkenheid, zonder dat de gesprekken op enig moment anekdotisch of sentimenteel worden. Er wordt aandachtig geluisterd en doordacht gesproken – Aers functioneert de hele tijd als bescheiden ceremoniemeester, die de uiteenlopende meningen en gevoelens slim medieert. The Pain Of Others gaat niet enkel over het proberen begrijpen van elkaar, dit werk dwingt je ertoe die poging ook meteen in praktijk te brengen, in het hier en nu. Zo presteert The Pain Of Others waar andere voorstellingen slechts op hopen: een gemeenschap vormen van mede-mensen. Het is straf wanneer theater dat vermag.