“Screws is een voltreffer van Alexander Vantournhout. Om het vakmanschap dat er onmiskenbaar vanuit gaat en het artistiek vernuft daarbovenop. Maar ook gewoon om het bijna kinderlijke plezier dat je er als kijker bij ervaart.”
#jury20
“Zinsbegoochelende kluwen van ledematen.”
Theaterkrant
“Die dubbelheid tekent Screws: er is strijd maar ook poëtische zachtheid.”
De Morgen
Een bowlingbal heeft één functie, namelijk aan het eind van een glanzende, houten baan zoveel mogelijk kegels omver stoten. Wat als je de gebruikelijke omgeving wegdenkt? Screws zet de verhouding tussen lichaam en object op uiteenlopende manieren op zijn kop. Ongewone voorwerpen die aan het lichaam worden vastgemaakt bieden steun en grip, of helpen de performers om in evenwicht te blijven, of net niet. Zo kunnen ze de zwaartekracht overwinnen of die nog méér voelen. Met behulp van ijssteigers, bowlingballen en anti-zwaartekrachtschoenen tarten de performers in Screws de wetten van de fysica.
Samen met vier dansacrobaten gidst Vantournhout je langs een parcours van, met elkaar resonerende, korte performances: van solo’s en duetten tot puntige groepschoreografieën. De vijf performers halen je uit je comfortabele zitje en zetten je als toeschouwer in beweging. Deze locatievoorstelling neemt je mee op een parcours doorheen een bijzondere site. Wandel rond en laat je meevoeren door deze wonderlijke miniatuur-composities.
Uit het juryrapport:
Screws is een voltreffer van Alexander Vantournhout. Om het vakmanschap dat er onmiskenbaar vanuit gaat en het artistiek vernuft daarbovenop. Maar ook gewoon om het bijna kinderlijke plezier dat je er als kijker bij ervaart. Een voorstelling met de precisie van choreografie en de suspens van circus. Dans, maar dan zonder het plechtig esthetische ervan. Acrobatie, maar dan zonder spectaculaire krachtpatserij.
Vier acrobaten, één danseres, en ‘circograaf’ Vantournhout zelf gooien zich met berekende roekeloosheid in vijf micro-performances. Hun benen, armen en torso’s ‘schroeven’ ze in en weer uit elkaar, met uiterste aandacht voor ieders limiet. Ze positioneren een lichaamsdeel, verplaatsen hun gewicht, versnellen, vertragen vooral, doseren hun krachten en kijken welke impact elk van die handelingen heeft op de rest van de lichaamssculptuur. Met ijssteigers, bowlingballen en antizwaartekrachtschoenen tarten ze de gravitatie. Uit hun blikken lees je de inspanning af, maar ook zie je ze glunderen als de constructie geslaagd is en ze weer loslaten, zich even behoedzaam eruit terugtrekken.
Het publiek loopt mee van de ene naar de andere plek en schaart zich telkens opnieuw rondom elke scène, vlakbij de dansers. Zo kunnen ze elke beweging haarfijn volgen. Geen trucjes, geen bravoure, eerlijk spektakel. En nog het mooiste van al: de concentratie wordt als het ware doorgegeven, overgezet van danser op toekijker. Alle blikken schroeven zich samen in de bewegingen middenin de kring.
Bewegen is wat Alexander Vantournhout bezighoudt. Of hij nu vertrekt vanuit dans, circus of performance: hij daagt het lichaam uit, verlegt de limieten ervan. Met de hulp van objecten en van elkaar. Dat onafgebroken onderzoek van de menselijke mobiliteit is in Screws volledig uitgepuurd. De performers nemen ruim de tijd om elke handeling uit te voeren en elke sculptuur van lichamen bouwen ze zorgvuldig op. Elke aanzet, elke draai wordt zichtbaar. Zo helder is die ervaring dat je als toeschouwer bijna in je eigen leden voelt dat je het ook zou kunnen – mits stevig wat oefening, dat spreekt. Je lichaamsbewustzijn leeft ervan op: een sensoriële euforie die je na afloop sprongetjes laat maken van genoegen.