“Poquelin II is kolderesk, burlesk, grotesk, carnavalesk, maar bovenal vitaal: toneel dicht bij het leven zelf, terwijl het tegelijk het theatrale karakter van dat leven haarfijn bloot legt.”
Juryrapport
“De grappen en levenswijsheden worden als een ratelend geweersalvo door een formidabele cast op het publiek afgevoerd. Het spelplezier spat van het kleine podium.”
De Tijd
Poquelin II trailer from Tg STAN on Vimeo.
Poquelin II 
tg STAN
Vijftien jaar na het gigantische succes van Poquelin I grasduint tg STAN opnieuw in het werk van Molière. “Ik wil me met de belachelijke trekjes van de mensheid bezighouden en de tekortkomingen van de wereld theatraal aangenaam verbeelden”, verklaarde Molière in de 17de eeuw. Vandaag doet tg STAN gulzig mee. Op het programma: Le Bourgeois Gentilhomme (1670), waarin Molière spot met een rijke burger die het gedrag en de levenswijze van de adel wil imiteren en L’ Avare (1668), een tragikomedie over gierigheid, machtswellust, hebzucht, generatieconflict, waarheid en leugen. Actueler dan ooit.
Uit het juryrapport:
Met Poquelin II waagt tg STAN, voor de gelegenheid versterkt met Els Dottermans, Kuno Bakker, Stijn Van Opstal en Willy Thomas, zich voor een tweede maal aan Molière. Het resultaat is een al even eclatante bom als hun eerste Molière-montage uit 2003. Opnieuw gewapend met een gammel schavot als podium en een beperkt aantal attributen, waarvan sommigen ook al in de eerste Poquelin opdoken, brengen de acteurs in twee en een half uur een caramboleske montage van L’Avare en Le Bourgeois Gentilhomme. Samen onttakelen deze twee sociale satires op genadeloze wijze de burgerij. Het maakt van Poquelin II een hilarische ontmaskering van het burgerlijke ‘gedoe’.
In L’Avare draait de geldobsessie van het titelpersonage – een fantastische Willy Thomas – uit op een onverkwikkelijk kluwen van familie-intriges. In Le Bourgeois Gentilhomme toont vooral Damiaan De Schrijver zich in zijn sas als burgerman type “nouveau riche”. Marc Coucke had zijn Jourdain niet beter kunnen spelen. De waanzinnige kostuums van Inge Büscher zetten de wansmakelijke opzichtigheid van zijn personage nog meer in de verf.
Poquelin II is vintage Molière, brengt ons recht naar het hart van het zeventiende-eeuwse theater. En toch blijkt het op geen enkel moment een historische reconstructie, dankzij dit spelerstheater dat staat of valt met het directe contact met de zaal, zonder decor, zonder patserige illusie of ingenieuze manipulaties. Niks in de handen, niks in de zakken: elke speler is enkel op zichzelf en zijn collega’s aangewezen om het theater te laten ontstaan. Dat doen deze zeven spelers dan ook met brio: samen spelen ze vijftien rollen bij elkaar en bewijzen ze dat een repertoirestuk geen reanimatie behoeft, dat een oude tekst niet noodzakelijk een levend lijk is, maar even lillend en vettig kan zijn als het leven zelf.
Poquelin II is kolderesk, burlesk, grotesk, carnavalesk, maar bovenal vitaal: toneel dicht bij het leven zelf, terwijl het tegelijk het theatrale karakter van dat leven haarfijn bloot legt. Zo wordt Poquelin II een prachtige ode aan het meest precaire beroep in ons theaterbestel, dat van de toneelspeler/-ster zelf.
DE SINGEL
