“Het mag er dan poepsimpel uitzien, de meticuleuze kunst van de juiste balans scheert hier hoge toppen. ”
TheaterFestivaljury
“Als Arne Sierens een pruimentaart opvoert, dan smaakt die zoet en zuur tegelijkertijd. Zoals het leven zelf. En dat van Babette en Roger in 'Poepsimpel' in het bijzonder. ”
De Standaard
Laten we de redelijkheid even vergeten en ons overgeven aan baldadigheid.
Duizenden jaren na Babylon is het nog altijd een en al verwarring op de aarde, in onze hoofden en in ons leven. We gedragen ons deftig, houden ons voortdurend in en lopen braaf en netjes tussen de lijnen. Maar af en toe houden we het niet meer vol en barsten we uit. Zo is het ook in ons theater.
Soms gaan we over tot algehele baldadigheid en balorigheid, uit wraak voor dit soms zinloze leven en de maatschappij die te veel druk op ons legt. Er is alleen zogenaamde redelijkheid. Plus al die perikelen thuis, de stille ruzies die ons opvreten. Waar is het wilde en het flamboyante?
Poepsimpel is een voorstelling die ons vanbinnen en van buiten licht en lucht geeft. Het vertelt het verhaal van een familiereünie op het domein van ‘de baron’. Hij heeft zijn kasteel verkocht en nodigt voor een laatste keer de mensen uit die hem na aan het hart liggen. Zijn vrouw en zijn zoon zijn van de partij, maar ook zijn nieuwe jonge vlam en een buurman zonder geluk. Ze beleven een laatste zomer op de grens tussen verleden en toekomst.