“Voorbij de verslaving gaat People, Places & Things over de ellende die mensen, vooral familieleden, elkaar aandoen. En nog een niveau dieper gaat het over de condition humaine. Een ode aan het theater en aan de verbeelding: het enige duurzame tegengif tegen de pijn van het bestaan.”
#jury19 Herien Wensink
“People, Places & Things heeft het vermogen je diep te raken. Op heel veel vlakken.”
De Telegraaf
“Hannah Hoekstra is ronduit sensationeel in haar vertolking van Emma.”
de Volkskrant
People, Places & Things 
Toneelgroep Oostpool
HELAAS KAN DEZE VOORSTELLING NIET WORDEN HERNOMEN.
We hebben tegenwoordig alle kansen en toch zijn er steeds meer mensen die vastlopen. Als alles mogelijk is, ben je zelf je grootste vijand. People, Places & Things is een voorstelling over falen en weer opstaan. Over toe te moeten geven dat het niet meer gaat en dat je het niet alleen kunt. Over verslaving en herstel. Kwetsbaar, herkenbaar en persoonlijk. People, Places & Things gaat over de gevolgen van meer, harder en intenser willen leven, over het terugvechten in de maatschappij, het aangaan van verbindingen en het leven omarmen zoals het is. Een voorstelling over hoe belangrijk het is een tweede kans te krijgen én te geven, want niemand kan het alleen.
De jonge schrijver Duncan Macmillan is er als geen ander in geslaagd een stuk te maken in de taal die we nu spreken, over de tijd waarin we nu leven. Met daarin een ijzersterke rol voor een jonge vrouw. Hannah Hoekstra speelt Emma. Jong, intelligent en knap, maar Emma houdt zich staande op een cocktail van drugs en alcohol. In een afkickkliniek gaat ze het gevecht aan met zichzelf en haar omgeving.
Het afkickprogramma waar Emma aan deelneemt, baseert zich op het Minnesotamodel. Deze ruim zestig jaar geleden in Amerika ontwikkelde methode volgt 12 stappen die oorspronkelijk door de AA (Anonieme Alcoholisten) zijn opgesteld en richt zich volledig op een leven in herstel. De methode is gericht op volledige onthouding en bestaat, naast een intensieve detox behandeling, onder andere uit het bijwonen van groepsbijeenkomsten. Niet de 12 stappen zelf, maar de gedachte achter de stappen vormt de basis van het behandelplan. Daarnaast staan de begrippen eerlijkheid, openheid, bereidwilligheid en verbondenheid centraal. Stap 1, 2 en 3 vragen om de erkenning van het hebben van een verslaving en het aanvaarden van hulp. Stap 4, 5, 6 en 7 betreffen een inventarisatie van gedane schade aan zichzelf en anderen en verlangen bereidheid om oude gedragspatronen die hiervoor de oorzaak waren op te geven. Stap 8 en 9 richten zich op het zoveel mogelijk herstellen van deze gedane schade. Stap 10, 11 en 12 gaan om een levenslange bestendiging van een nieuwe ontwikkelde levensstijl.
Emilie Pos | dramaturgie Fanne Boland & Madelon Kooijman | performance André Dongelmans, Hannah Hoekstra, Thomas Höppener, Loek Peters, Ariane Schluter, Belinda van der Stoep & Simme Wouters | scenographie Studio Dennis Vanderbroeck | kostuums David Laport | techniek Marc Klaver & Elmar Neudam | muziek YAN | licht Jantje Geldof | productie Jeroen Heinen | marketing Andrea Lentink & Rudy Ruijter
Uit het juryrapport:
Zelfmedicatie is de enige manier om te overleven in een wereld die kapot is, zegt de verslaafde actrice Emma. En je kan haar sombere kijk op de wereld niet helemaal ongelijk geven. Maar in de kliniek zal Emma haar verslaving moeten afzweren door af te rekenen met de oorzaak ervan. Dat proces is een pijnlijke, maar ten slotte hartroerende helletocht.
People, Places & Things van de Britse toneelschrijver Duncan Macmillan is een verbluffende evenwichtsoefening: even schokkend als hilarisch, en minstens zo ontroerend als intelligent. Regisseur Marcus Azzini en een paar ijzersterke acteurs maken er bij Toneelgroep Oostpool welhaast volmaakt theater van. Verslaving is er slechts het topje van. In essentie gaat People, Places & Things over de ellende die mensen, vooral familieleden, elkaar aandoen. Nog een niveau dieper gaat de voorstelling over de condition humaine, die Emma pijnlijk nuchter ontleedt. De grondtoon is somber, maar niet zonder hier en daar een sprankeltje troost, en de lach als hoognodige verlichting.
Hannah Hoekstra is sensationeel in haar vertolking van Emma, in al haar variaties: van onuitstaanbaar en (zelf)destructief tot kwetsbaar en oprecht. Ze is buitengewoon geestig, en tegelijk weet ze met Emma’s radeloosheid diep te raken. Is de tekst een partituur, dan haalt Hoekstra elke noot.
Azzini van zijn kant regisseert Macmillans sublieme groepstherapiescènes als een toneelrepetitie of een spelimprovisatie, waarbij therapie en theater, fictie en werkelijkheid, subtiel in elkaar overvloeien. Daarmee is People, Places & Things ook een ode aan het theater en aan de verbeelding zelf: het enige duurzame tegengif tegen de pijn van het bestaan.
