“Het is een sterk staaltje theater: één vrouw die een alternatieve geschiedenis – in de vorm van een fantasy verhaal – totaal geloofwaardig brengt, en je op de koop toe de gedachte bijbrengt dat op deze planeet, ook zonder God, alle leven en alle dingen intens verbonden zijn.”
#jury19 Pieter T'Jonck
“Het is een feministisch en ecologisch statement in één, tegelijkertijd zeer persoonlijk en intiem – bij momenten exhibitionistisch – en zeer politiek.”
Theaterkrant
new skin 
Hannah De Meyer / Toneelhuis
Een jonge generatie van anti-racistische schrijvers, klimaatactivisten en economen staat op. Jonge mensen die geboren worden in een kapotte wereld, rondkijken en verontwaardigd zijn. Vanuit deze woede gaan ze op zoek naar alternatieve verhalen over wat succes is, wat welvaart is en hoe een welvarende maatschappij er uit ziet.
new skin is een voorstelling over de verontwaardiging en de vastberadenheid, en de energie en liefde die ermee samengaan.
‘Die verontwaardiging kan een transformerende kracht zijn. Het fascineert me hoe in levensbedreigende situaties een enorme veerkracht en verbeelding wakker kunnen worden. Hoe in het hart van politieke en klimatologische dreiging vredesbewegingen ontstaan. Mensen die in het hart van onrecht en verwoesting kijken en dan toch vastberaden iets zeggen over liefde.’ – Hannah De Meyer
Uit het juryrapport:
Film geeft de wildste fantasieën vorm. Geen wezen te vreemd of special effects creëren het. Theater, waar een lichaam toch altijd maar een lichaam blijft, steekt daar van nature bleek tegen af. Maar die zwakte kan een sterkte zijn, als je de verbeelding van de kijker op de juiste manier beroert. Dat doet Hannah De Meyer in new skin.
De voorstelling opent in het donker. De Meyer verklapt dat je enkel haar zal horen, maar dat een hele band onzichtbaar meespeelt. ‘The mothers and fathers of my heart’: filosofen als Donna Haraway, maar ook popidool Patti Smith of sf-auteur Ursula Le Guin. Dan begint new skin ‘from scratch’. De Meyer verschijnt alleen, op een leeg podium, in helder wit licht. Ze produceert onwerkelijke reutel- en plofklanken terwijl haar lijf zachtjes wiegt. Als was ze een reptiel. Nam haar reptielenbrein het over? Plots zegt ze ‘Picture Absence, with no name or face’. Uit gaat het licht.
In de volgende drie kwartier voert De Meyer je mee op een wilde rit langs de geboorte van de mens, van de wereld en haar eigen lijf, om te eindigen bij haar wedergeboorte als ‘as an animal with a woman’s body (…) that knows it is the sea’.
Het is een sterk staaltje theater: één vrouw die een alternatieve geschiedenis – in de vorm van een fantasy verhaal – totaal geloofwaardig brengt, en je op de koop toe de gedachte bijbrengt dat op deze planeet, ook zonder God, alle leven en alle dingen intens verbonden zijn. Dat lukt film nooit. ‘Special effects’ of niet.
KOPERGIETERYOpgelet! Tickets aan de avondkassa enkel CASH (!)
Hannah De Meyer (1988) studeerde in 2015 af aan de Performance opleiding van de Toneelacademie Maastricht. Ze schrijft, speelt, regisseert en publiceert. Haar werk verbindt zich met de eco-feministische traditie en onderzoekt de connecties tussen vrouwelijkheid, ecologie en dekolonisatie. Ze versmelt tekst en beweging tot een eigenzinnige, hybride theatertaal.
De Meyer studeerde af met het exhibitionistische Solace. Ze won er de TAZ-Jong Theaterschrijfprijs 2015 mee en de Artes Jongtheaterschrijfprijs in Nederland. Nadien maakte ze Vast glowing empty page en recent, samen met Jesse Vandamme, ÜBERDRAMATIK, een ‘spannende exploratie van de universaliteit van het gemis’.
Hannah De Meyer schrijft en regisseert en ze zoekt in haar werk het extreme op, zowel in de verstilling en het meditatieve als in het choquante. De recente Levitations is een bezwerende trip langs de pieken en dalen van De Meyer’s verbeelding en new skin is een overdonderend feministisch en ecologisch statement.
