El cantar del playo or… a song is a rose is a thorn
Mario Barrantes Espinoza
Gisterenavond zag ik jou in mijn gedachten op de dansvloer. Je lachte naar mij. Mama is aan het zingen in de woonkamer. De radio staat aan. “Hoe kan ik jou niet bewonderen … je zit immers voor altijd in mijn hoofd, mijn dromen en mijn hart”. Liefde, mijn hoofd tolt.
De romantische muziek van tal van Spaanssprekende artiesten uit de jaren 1960 is terug in… nu deze songs begin de jaren 2010 weerklinken in het Costa Ricaanse nachtleven. Plancha was de naam die later aan dit genre werd gegeven. Het genre dat de nostalgische muziek waar onze moeders en grootmoeders tijdens het huishouden naar luisterden, weer tot leven bracht (letterlijk vertaald betekent música de plancha immers ‘muziek voor het strijken’). De songs, die één en al theatraliteit zijn en vaak de droombeelden en het hartzeer van een romantische liefde bezingen, leunen dicht aan bij de cultuur van de telenovelas en de kunst van de transformistas (drag queens). Vijftig jaar later is plancha een emotionele oase geworden voor de jongere playo community van de hoofdstad en wordt de muziek gebruikt als vrolijke soundtrack om playo identiteit te vieren.
In zijn debuut El cantar del playo… (‘the singing of the faggot’) transformeert Mario Barrantes Espinoza de scene tot een landschap vol herinneringen. Een plaats waar melodrama, muziek en visuele poëzie uitdrukking geven aan zijn persoonlijke zoektocht rond queer seksualiteit en identiteit, vanuit het perspectief van een Centraal-Amerikaans migrant in Europa.
Bekroond met de Roel Verniers Prijs van het TheaterFestival 2020.
Artistic assistance: Theo Livesey
Text: Theo Livesey, Martín Zícari, Mario Barrantes Espinoza
Music arrangement and sound design: Pablo Lilienfeld
Music direction and voice coaching: Ignacio Jarquín
Light design: Ryoya Fudetani
Costume design: Flávio Juán Núñez
Video projections: Federico Vladimir Strate Pezdirc
Artistic accompaniment: Manu, Martín Zícari, Stefa Govaart
Production: Hiros
Coproduction: Het TheaterFestival, VIERNULVIER, C-takt, KAAP
In collaboration with: Kunstencentrum Buda (Kortrijk), workspacebrussels, DE SINGEL, KVS, Kunstenwerkplaats, wpZimmer, PARTS, Decoratelier
With the support of: de Vlaamse Overheid
CAMPO NieuwpoortMario José Barrantes Espinoza (°1991) is een Costaricaans-Nicaraguaans kunstenaar gevestigd in Brussel. Hij volgde een opleiding theater en dans aan de Nationale Universiteit van Costa Rica, voor hij naar België verhuisde, waar hij afstudeerde aan de Training Cycle en Research Studios van P.A.R.T.S, onder de leiding van Bojana Cvejić en Alain Franco.
Zijn interesse voor stempraktijken, tekst en audiovisueel materiaal resulteerde in een samenwerking met kunstenaars als François Chaignaud, The Subs, Michiel Vandevelde en Eszter Salamon. Momenteel ontwikkelt hij projecten als onafhankelijk kunstenaar. Zijn werk bestaat vooral uit het verbinden van dans, tekst en stem waarbij hij audiovisuele content uit de popcultuur en mainstream media zich opnieuw toe-eigent. Enkele van zijn gerealiseerde werken zijn: [A SEQUENCE III], gecreëerd in het kader van het Bâtard Festival 2018, en Drift (I) – in samenwerking met Thomas Bîrzan – geselecteerd voor Aerowaves Dance Across Europe in 2019.
In 2020 werd het voorstel voor zijn volgende project El cantar del playo or… a song is a rose is a thorn bekroond met de Roel Verniers Prijs van Het Theaterfestival omwille van de “creatieve ideeën en nieuw podiumtalent”.
