“Het zijn de jonge dansers die in al hun diversiteit en met grote overgave deze prachtige voorstelling dragen en de jury verliefd deed worden op rapmuziek en hiphop. Straf spul!”
#jury19 Filip Tielens
“Bij een voorstelling over rapmuziek verwacht je wellicht loeiharde muziek, obscene gebaren en geleuter over geld en seks. Maar zo loopt het niet in 8.2. Het genre is hier dé expressie van wat een generatie bezig houdt.”
Etcetera
“Een fascinerende medley vol rapflows en moves, vaak zonder muziek. Die ‘naakte’ aanpak legt de componenten van het genre bloot én benadrukt het unieke bewegingsvocabularium.”
De Standaard
8.2 - trailer from fabuleus on Vimeo.
Choreograaf en danser Radouan Mriziga laat zich in deze hedendaagse dansproductie inspireren door een oude liefde, rapmuziek. Samen met zeven jonge dansers verdiept hij zich in alles wat rap uniek maakt: het ritme, de flow, de statements, de gebaren en de geschiedenis van de grandmasters tot Kendrick Lamar. Mriziga probeert de essentie van deze muziekstijl te vatten die trends overstijgt en generaties overleeft.
‘Rapmuziek is 1 van de muziekstijlen die me bereikten als tiener in de straten van Marrakech, Marokko. De complexiteit van de ritmes en teksten heeft mijn choreografische taal steeds beïnvloed. 8.2 is een ode aan de rap. Rap is de stem en de cultuur van jongeren die geen toegang hebben tot de kunstelite in theaters en musea. Zij worden vaak verkeerd voorgesteld in de reguliere media.’ – Radouan Mriziga
Uit het juryrapport:
Het Leuvense fABULEUS heeft er een opgemerkt seizoen opzitten. Zijn drie nieuwe jongeren-producties vielen erg in de smaak bij de jury. Zowel Paradise Now (1968-2018) als Passing the Bechdel Test (i.s.m. Grip/Jan Martens) en 8.2 (i.s.m. hetpaleis & Moussem) overstijgen de anekdotiek van de jongeren op scène, door hun lichamen en aanwezigheid te koppelen aan de geschiedenis: respectievelijk de revoluties uit de jaren 60, queerness, feminisme en rapmuziek.
Choreograaf Radouan Mriziga (ex-P.A.R.T.S.) kennen we van mathematische, zeer uitgekiende maar ook wat onderkoelde hedendaagse dansvoorstellingen. Dat hij ook gefascineerd is door rap, toont hij in 8.2. Samen met zeven dansers tussen 13 en 20 jaar duikt hij in de geschiedenis van het muziekgenre dat in de jaren 80 ontstaan is bij de zwarte gemeenschap in New York, maar dat nu als onderdeel van hiphop de meest populaire muziekstijl ter wereld mag heten.
Eerder dan te dansen op een reeks bestaande nummers, bouwt 8.2 een wervelende rapmachine van een aantal iconische bewegingen en flows uit het ‘rapertoire’ – van Gucci Gang tot de conscious rap van Kendrick Lamar. Omdat een groot deel van de voorstelling zich in stilte afspeelt en Mriziga verrassende compositieprincipes uit de hedendaagse dans toevoegt, maakt hij zijn publiek extra bewust van de complexe ritmes uit de rap en de bijzondere bewegingstaal die je nog steeds zelden ziet in het gesubsidieerde dansveld.
Boeiend aan 8.2 is bovendien dat het naast de bekende zwarte Amerikaanse mannelijke rappers ook vrouwelijke, queer en Britse rapartiesten in de medley verwerkt, en zo een breed uitzicht biedt op de reikwijdte van het rapgenre en haar mogelijkheden tot emancipatie. Bovenal zijn het de jonge dansers die in al hun diversiteit en met grote overgave deze prachtige voorstelling dragen, die de jury (opnieuw) verliefd deed worden op rapmuziek en hiphop. Straf spul!