Valentina Tóth: ‘Het voelt veilig om heel ver weg van jezelf te zijn’

do 14 sep 2023

In Voorjaarsontwaken speelt ze Kat, een nieuwsgierige tiener met het hart op de tong. Valentina Tóth kaart samen met WOLF WOLF moeilijke onderwerpen voor tieners aan op een tegelijk hartverscheurende en hilarische manier.

Eva van den Bosch, Louise Vangeel en Lissa Van Nieuwenhove (Kunsthumaniora Brussel)

 

Valentina Tóth is een Nederlandse actrice, zangeres, theatermaakster en liedjesschrijfster. Ondanks haar drukke agenda konden we haar even spreken over haar rol in Voorjaarsontwaken. Later dit jaar gaat ze nog op tournee met haar solovoorstelling Wildbloei, maar nu schittert ze eerst nog in de rol van Kat op Het TheaterFestival.

Hoe ben je bij WOLF WOLF terechtgekomen? 

Valentina Tóth: ‘Ik ben niet een van de vaste leden van WOLF WOLF. Er zijn vier leden die spelen en dan hebben ze nog een vaste technieker die ook de scenografie en het lichtplan maakt. Voor deze voorstelling hebben ze van elke toneelschool in België iemand uitgenodigd. Alle vaste spelers studeerden aan het KASK, terwijl Matthias Van de Brul, Soraya Van Welsenis en ik elk op een andere toneelschool gestudeerd hebben.’

Waarom ben je in België komen studeren? 

‘Ik heb in Brussel aan het RITCS gestudeerd. Daarvoor deed ik eigenlijk iets helemaal anders. Ik heb een verleden als klassieke pianiste, maar ik wilde altijd al actrice worden. Ik veronderstelde dat ik dat niet mocht gaan doen omdat ik goed was in piano spelen, terwijl ik ergens anders goed in wilde worden. Ik heb dan gewoon gegoogeld waar ik nog auditie kon doen en dat was op het RITCS. Ik heb er toen wel helemaal niet goed over nagedacht. Ik was gewoon blij dat ik ergens een plek had. Ik had niet echt het gevoel dat die beslissing geaccepteerd werd vanuit mijn omgeving. In die zin voelde naar de toneelschool gaan wel als een soort van coming-out.’

Jij hebt ook muziek gemaakt voor de voorstelling. 

‘Ja, ik heb de muziek gemaakt samen met Gilles Vandecaveye. Er zijn een aantal liederen die ik heb gemaakt en waarvoor hij de arrangementen heeft gemaakt, maar hij heeft ook nog heel veel andere muziek gemaakt die in de voorstelling zit.  Het was een collectief proces. We hebben heel veel bekeken en beluisterd als bron van inspiratie, zoals filmmuziek, opera, operette, Disneyliedjes en Oost-Europese  koormuziek. Ik kom uit de klassieke hoek, terwijl Gilles meer van de elektronische en jazz-kant komt. Daarom klinkt de muziek misschien ook een beetje “toekomst-achtig”.’

Je hebt de zangers in Voorjaarsontwaken gecoacht. Hoe verliep de samenwerking met niet-professionele zangers?

‘Het waren inderdaad geen professionele zangers, maar ze zijn allemaal wel heel muzikaal. Ik heb al vaker zang gecoacht, en soms kan dat een beetje frustrerend zijn, vooral als niemand in de groep echt goede oren heeft. Nu was het net heel leuk, want iedereen zong al vrij goed, dus kon ik wel streng zijn en een hoge standaard stellen! Ze zingen echt heel goed, vind ik.’

Wat is je favoriete scène in de voorstelling? 

‘Het villain-lied dat ik mag zingen als een dokter die een abortus uitvoert en de verhitte scene met Soraya (in de voorstelling speelt zij het personage Aicha) zijn echt helemaal mijn ding.’

Herken je jezelf in je personage? 

‘Nee, het is echt totaal het omgekeerde van wie ik ben. Alles wat ik niet was toen ik vijftien, zestien jaar was, is Kat wel. Ik vind het helemaal niet leuk om iets te spelen dat dicht bij mezelf ligt. Dat vind ik heel moeilijk en ongemakkelijk. Ik ben liever iemand anders. Het voelt veilig om heel ver weg van jezelf te zijn. Terwijl er mensen zijn in ons stuk, die juist heel goed iets spelen wat dicht bij henzelf ligt. Je kiest zelf wat voor acteur je wilt zijn.’ 

Je hebt de voorstelling al een paar keer gespeeld. Blijf je nerveus voor de voorstelling of ben je op dat moment eerder op je gemak? 

‘Klopt, we hebben vorig seizoen een twintigtal keer gespeeld. Gisteren was de eerste keer in lange tijd dat we weer voor publiek optraden. Ik vind het een heel leuke, maar ook wel een uitdagende voorstelling, want we zijn bijna altijd op scene  en ik moet uitdagende dingen zingen. De eerste zin wordt door mij gezegd en dat vind ik toch wel eng. We komen met de groep altijd een halfuurtje voor de voorstelling samen. Matthias (hij speelt Fanny Gabor) geeft dan altijd even een peptalk, want hij is daar gewoon goed in. We zingen ook altijd een Bulgaars volksliedje en daarna zingen we ook nog een canon. Voordat ik het podium opga, ga ik in mijn hoofd altijd elke scène na die ik moet spelen, zodat ik me daar even op kan concentreren.’

In de voorstellingen die je nu speelt gaat het over veranderingen die jongeren meemaken en hun zelfbeeld. Is je zelfbeeld iets waar je zelf mee geworsteld hebt of nog mee worstelt?  

‘Ja, heel hard. Ik was zelf echt een heel onzekere puber en dat is nooit helemaal weggegaan, terwijl ik er nu wel iets meer vrede mee heb. Ik ben toen ook toneelschool gaan doen en dat heeft wel geholpen. De issues die ik had toen ik jong was, zijn ook nog niet volledig weg en ik ben bijna dertig. Ik denk dat we daar ook echt iets over wilden maken, over onze puberteit. Ik ben heel benieuwd of jongeren zich in de voorstelling herkennen of net helemaal niet. De puberteit is ook best wel een heftige periode waarin je lichaam verandert. Vooral als vrouw voel je dat mensen opeens anders naar je kijken. Ze zijn ook heel streng over hoe vrouwen er moeten uitzien. Ik merk wel dat dat nog steeds zo is in het theater. Dat vind ik soms moeilijk.’

Gaat je solostuk Wildbloei daar ook over? 

‘Ja, ik noem het een ode aan de hysterische vrouw, omdat ik het zelf heel leuk vind om zulke Disney villain songs te zingen en heel grote personages te spelen. Als een man zo hysterisch en groot speelt dan staat er vaak in de recensie: wat een hilarische rol en als een vrouw dit dan doet word er geschreven dat ze wel heel hysterisch en irritant is. En ik hoorde dat dan zo vaak: goed gespeeld maar wel hysterisch, waardoor ik dacht: prima, daar ga ik een voorstelling over maken.’

Hoe zou je mensen overtuigen om naar Voorjaarsontwaken te komen?

‘Ik zou zeggen dat de voorstelling spannend, brutaal en grappig is. Nu heb ik wel echt hoge verwachtingen gezet. (lacht) Wat ik altijd hoor van iedereen is dat er heel veel goede spelers samenkomen en, waar ik zelf ook heel trots op ben, is dat we heel veel verschillende kanten van theater laten zien. We brengen teksttheater, grappige scènes, maar ook een paar heftige scènes, musical, opera en dan ook een beetje future music samen. Soms spelen we heel groot en dan weer heel klein. Dus ik denk wel dat als je een scène niet leuk vindt, er na vijf minuten alweer iets komt wat je waarschijnlijk wel leuk vindt. Is dat een goed verkooppraatje?’

 

Dit interview werd geschreven in het kader van een tweedaagse workshopreeks met leerlingen van de Kunsthumaniora Brussel.

 

Tags: WOLF WOLF, Eva van den Bosch, Louise Vangeel, Lissa Van Nieuwenhove, Kunsthumaniora Brussel, Voorjaaronstwaken