het Theater Festival

Rosa Reuten, de onzichtbare Helpdesk-beller

zo 28 aug 2016

“Ik speel liever vier bijrollen, dan één hoofdrol”

Actrice Rosa Reuten studeerde aan de Toneelacademie van Maastricht. Ze zat een jaar lager dan ‘de Wunderbaum-klas’. In Nederland speelde ze diverse rollen op televisie, maar in België is haar gezicht iets minder gekend. Haar rol in Wunderbaums jongste voorstelling Helpdesk gaat daar weinig aan veranderen: “Ik ben de totaal onzichtbare actrice.” – Xandry van den Besselaar en Eva Decaesstecker

Rosa Reuten 2 - Copyright Raymond van Olphen

(c) Raymond van Olphen

Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat Rosa zou meespelen in Helpdesk. “Matijs en Wine wilden een monoloog maken rond helpdesks. Ze hadden me gevraagd om een paar dagen te komen repeteren, omdat ik gemakkelijk improviserend teksten genereer. Maar onze samenwerking ging zo vlot, en er kwam zo veel materiaal uit dat ze besloten me te vragen om mee te spelen. Ik heb daar toen toch even over moeten nadenken. Want dat betekent dat ik elke keer in een soort radiostudio zit te spelen. En als ik aan het einde van de voorstelling applaus kom halen, vraagt het grootste deel van het publiek zich af wie die mevrouw is (lacht).

Een les in nederigheid

Toch besloot Rosa de rol aan te nemen: “Het geeft een zekere vrijheid om alleen op het gehoor te werken. Ik word in deze voorstelling nooit met het publiek geconfronteerd. Ik voel wel dat ze stil zijn of reageren, maar ik ben er op een bepaalde manier van geïsoleerd en dat is wel heel leuk spelen. Als je je publiek ziet, ben je bezig een verhouding met hen op te bouwen. Dat maakt theater ook bijzonder en boeiend natuurlijk. Bij Helpdesk zie ik het publiek pas na de voorstelling. Ik kan ook wel eens blij zijn dat ik op voorhand niet wist wie er in de zaal zat (lacht)! Tegelijkertijd creëert het een bijzondere vorm van intimiteit om je alleen maar te moeten verhouden tot je tegenspeler. Het publiek voelt dat ook. Er is gekozen voor een kaal decor, waarin het publiek vooral luistert. De soundscape is nu onderdeel van de vorm.”

Enkel kunnen spelen met je stem is ook een leerrijke rol, merkt Rosa op: “Ik heb enorm veel geleerd van het goed moeten luisteren tijdens deze voorstelling. Acteren omvat natuurlijk heel veel: zowel vormelijk, als inhoudelijk. Maar in de eerste plaats is het reageren op elkaar.” Maar ze leerde meer: “Het is goed voor het ego om eens enkel achter de schermen te werken. Als acteur ben je voortdurend zichtbaar. Zeker wanneer je voor de televisie werkt, waar bekendheid een belangrijke rol speelt. En dat vind ik maar niets. De essentie is volgens mij de verbeelding van het publiek aanspreken. De rest zou er eigenlijk niet toe mogen doen! Maar zo werkt het natuurlijk niet (lacht)! Ik heb vroeger als zestienjarige achter de kassa gewerkt en toen viel het me pas op hoe onvriendelijk mensen kunnen zijn! Door nu ‘achter de schermen’ te werken, ben ik meer gaan beseffen wat het is om zo hard te werken en daar weinig of geen publieke erkenning voor te krijgen.”

Bellen op een schapenkleedje

Rosa vertolkt bijna alle bellers die telefoneren naar Caren van Caren’s Company, een telefonische helpdesk die voorziet in vrijwel alle diensten en producten. Dat zijn erg veel rollen in één voorstelling, maar je hoort haar er niet over klagen: “Ik speel in voorstellin-gen altijd liever vier bijrollen dan één hoofdrol. Ik vind dat echt leuk om te doen. Soms krijg ik van een producent de vraag of ik in een stuk de vrouwelijke hoofdrol wil spelen die verliefd wordt. En dan denk ik ‘Nee, dat wil ik niet!’ Ik vraag dan altijd naar de bijrollen: gekke figuren! Ook al hebben die personages niet per se tekst. Ik ben altijd op zoek naar grapjes en transformaties. Ik probeer bijvoorbeeld zoveel mogelijk dialecten te beheersen. Dit stuk is dus voor mij een walhalla aan taartjes (lacht)!”

Rosa Reuten: “Dit stuk is voor mij een walhalla aan taartjes”

Die rolletjes komen allemaal tot leven in een klein houten hok met van dat gekke, eierdoosachtige isolatiemateriaal. “Ik moet mezelf heel de tijd tegenhouden om er niet aan te plukken,” geeft Rosa glimlachend toe. “Eerst hadden ze een tafel en stoel voor me neergezet in dat hok. Op een stoel kan ik niet genoeg bewegen, dus nu zit ik net als Wine op schapenkleedjes op de grond met een koptelefoon op, een heel klein lampje aan en de teksten voor me. Dat bewegen is nodig om te transformeren in de verschillende personages. Blijkbaar ben ik dan toch niet zo radio-achtig dat ik dat aan een tafel kan doen. Ik verander namelijk van zithouding per personage. Als ik Bryan speel, zit ik liever met mijn benen wijd open. Nina van Slingerland, een ander personage, loopt tijdens het bellen met een stevige pas door de gang. Je hoort haar hakken door een gang tikken. Op dat moment loop ik zelf ook een beetje heen en weer te trotten in dat hokje. En dan moet ik soms stiekem lachen, als ik bedenk wat ik daar in mijn eentje in dat hokje zo raar zit te doen. En niemand die het ziet (lacht)! We zouden het eigenlijk eens moeten filmen!”

Zelf heeft Rosa nooit naar een helpdesk gebeld. Het ligt haar niet: “Ik krijg mijn vraag meestal niet goed uitgelegd. En dan krijg ik onmiddellijk ruzie met de receptionistes”.

Tags: , , , ,