In een samenleving die alle Grote Idealen van zich heeft afgeworpen en niet meer onder de knoet leeft van de Heilige Drievuldigheid die ooit bestond uit Kerk, Staat en Gezin, is het soms moeilijk eenheid creëren. Vraag dat maar aan Wouter Hillaert. Gelukkig hebben de heilige huisjes de biechtstoel niet in hun val meegesleurd, want die staat nog steeds garant voor hartelijke gesprekken en zeldzame ontboezemingen. Dat is althans het uitgangspunt van De Zendelingen. – Daan Borloo

(c) Filip Tielens

De Zendelingen is een multimediaal collectief dat focust op alternatieve kunstkritiek. Eén van hun projecten is een blauw- roze installatie die ook op het TheaterFestival staat neergepoot: een heuse Biechtstoel die openstaat voor eenieder die net een voorstelling heeft gezien en daarover van gedachten wil wisselen met een biechtvader of -moeder. In volstrekte anonimiteit, dat spreekt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het een hele eer vond om die biecht eens te mogen afnemen. Ik ging er zelfs van blozen! Vooral omdat het zo warm was in dat biechthoekje uiteraard, maar ook wel door het haast spirituele contact met de steeds wisselende en onzichtbare persoon aan de overkant. Ik sprak in totaal vijftien vrouwen (geen mannen, how come?) over Het Hamiltoncomplex van Lies Pauwels en haar dertien jonge muzen.