het Theater Festival

Marijn Brussaard over Forever Young

do 01 sep 2016

Breakfast with Kanye West

Omdat dit artikel vandaag nog in de krant moet verschijnen, staan we vroeg op.
Om negen uur ‘s ochtends schuiven we aan voor een ontbijtinterview met Marijn Brussaard. En wel om over een onderwerp te praten waar je het in de vroege ochtend normaal niet over hebt: de macho- cultuur in hiphop. Brussaard maakte met Forever Young namelijk een zinderende fysieke performance over zijn hiphopfascinatie. Vanavond is deze Frascati-productie voor het eerst te zien in België! – Jonathan van der Horst en Danny de Jong

(c) Bas de Brouwer

(c) Bas de Brouwer

Dag Marijn. Je voorstelling heet Forever Young. Waar komt die titel vandaan?

Marijn Brussaard: Heel wat rappers gebruiken tegenwoordig ‘Young’ in hun artiestennaam: Young Thug of Young Jeezy bijvoorbeeld. Daarnaast wilde ik ook het religieuze aspect van hiphop onderstrepen. Er wordt geregeld verwezen naar religie en veel rappers beschouwen zich ook als een soort Jezus of eeuwige verlosser. Vandaar dus ook ‘Forever’ in de titel omdat die rappers eeuwige roem willen bereiken. Natuurlijk is Forever Young ook gewoon een popsong (van Alphaville, in 2010 gecoverd door Jay-Z en Mr. Hudson als Young Forever, red.). Eerder maakte ik al de voorstelling Rhythm of the Night, genoemd naar het dansnummer van Corona. Dus ik dacht: ik zet die traditie gewoon door en kies opnieuw voor een popsong als titel. Misschien maak ik in de toekomst nog wel producties met titels van bekende hits.

Wat interesseert jou zo aan hiphop?

Amerikaanse hiphop kennen we alleen maar van de heel gestileerde videoclips die een totaal onrealistisch beeld schetsen van hoe die rappers leven. Je ziet geen menselijkheid, alleen maar geld en macht. Het lijkt alsof die rappers zelf ook in hun eigen imago zijn gaan geloven. Daar ziet ook wel een kracht in, vind ik: ze lijken een beetje los te staan van de regels. Ze durven heel hard te zeggen waar ze voor staan en ergens bewonder ik dat wel, hoewel die wereld heel ver van me af staat. Zelf maak ik ook muziek (Marijn heeft een eigen band: Know V.A., red.). Ik erken dus ook de muzikale kwaliteit van hiphopmuziek. Vaak zitten die songs gewoon heel goed in elkaar.

 

“Er is heel weinig zelfspot in de hiphopwereld”

 

Is Forever Young een verheerlijking van of een kritiek op de hiphopcultuur?

Het is eerder een onderzoek, denk ik. Aan de ene kant bewonder ik hiphop en is mijn voorstelling dus een ode. Maar langs de andere kant is het ook belachelijk wat er getoond wordt in videoclips van rappers: heel patserig om tien auto’s te moeten laten zien, heel vrouwonvriendelijk en bot ook allemaal. Er zit heel weinig zelfspot in de hele hiphopwereld. Dat is ook best wel zielig, alsof rappers niet onder die protserigheid kunnen. Mijn gevoel tegen hiphop is dus dubbel, maar dat maakt het ook net interessant om er een voorstelling over te maken.

Is er ook een schaduwkant aan het succes van hiphopsterren?

Volgens mij zijn ze heel eenzaam. Ze moeten de hele tijd hun buitenkant laten zien. Ik vraag me altijd af wie de mens is die onder hun masker zit. Of die hiphoppers ook gewoon een pak melk moeten gaan halen, of dat ze iemand hebben die in hun plaats naar de winkel gaat. Ze buiten hun imago ook uit natuur- lijk, ze zijn hun personage ‘geworden’. Eigenlijk zijn hiphoppers ook acteurs (lacht).

De theaterwereld is ook erg gericht op de buitenwereld en op bekendheid.

Dat gaat wel echt om heel andere proporties, natuurlijk. Als je hier een acteur over straat ziet lopen, is er niet meteen iets aan de hand. Het is niet vergelijkbaar met wat megasterren zoals Kanye West of Jay-Z overkomt als zij hun huis buitenkomen. Gelukkig ben ik helemaal nog niet bekend en heb ik daar dus ook geen last van (lacht).

Je maakt deel uit van een nieuwe generatie theatermakers die elementen uit de populaire cultuur omarmen, zoals Davy Pieters, Naomi Velissariou en Urland.

Voor mij voelt het niet echt aan als een stroming binnen het theater. In muziek zijn er wel veel meer stromingen, vind ik. Alles gaat ook zo snel in de muziek door het internet. Er zijn gewoon heel veel kids die zelf muziek maken op hun slaapkamers en die dan uploaden op het net. Zij kunnen dan ineens wereldberoemd worden, om vervolgens weer helemaal van het voor- toneel te verdwijnen en plaats te maken voor iets nieuws. Theater is veel lokaler: er zijn maar weinig jonge makers die bekend zijn over heel Europa. Je kan niet zomaar even naar een voorstelling van een jonge Spaanse artiest gaan kijken. Dat is bij muziek wel even anders.

Forever Young is geselecteerd voor Circuit X. Spannend?

Ik ben heel blij dat ik voor Circuit X uitgekozen ben, maar ik ben benieuwd hoe het gaat lopen. Ik speel mijn voorstelling binnenkort bijvoorbeeld ook in CC De Meent in Beersel: heel benieuwd of Forever Young daar gaat aanslaan! Sowieso vind ik het fijn om veel te spelen. Of dat nu in Amsterdam is of in Beersel, maakt niets uit.

Forever-young-Marijn-Brussaard

Tags: , , ,