Lisa Verbelen over ONE.

za 03 sep 2016

Lisa Verbelen zit ons op te wachten op een bankje in de zon. Ze is moe, maar dat is niet aan haar te zien. Lisa is nog maar net terug uit Montréal en heeft voor het eerst in haar leven een jetlag. Maar ze vindt het niet erg om zo vroeg op te staan voor een interview over haar solovoorstelling ONE. – vanavond te zien op Circuit X. Lisa vertelt over haar voorstelling, over de start van BOG., het gezelschap, en over de toekomst. En dan loopt het plots mis.
Alsof het een plaatselijke regenbui is, doet een vogel zijn behoefte. Op Lisa. Op haar voorhoofd. Op haar tas. En dan heeft ze het nog niet over haar gebroken voet gehad. Maar ze blijft lachen. – Anke Van Meer en Xandry van den Besselaar

Over BOG.

Sanne Vanderbruggen, Benjamin Moen, Judith De Joode en ikzelf waren al half vrienden toen we met BOG. begonnen. Ik ging een voorstelling pitchen op Festival Cement in Nederland en schreef de andere drie stiekem mee in, puur intuïtief. Ik won de pitch, waardoor ik hen daarna wel moest bellen en op de hoogte brengen (lacht). We hebben toen afgesproken dat we één voorstelling samen zouden maken en een mogelijk vervolg zouden afwachten. Na onze gelijknamige debuutvoorstelling BOG. hebben we beslist om samen door te gaan als collectief, BOG. Er is dus BOG., de voorstelling, en BOG, het gezelschap. En dat is nog steeds een gelukkig huwelijk.

Over brieven schrijven

Bij BOG. hebben we een ledenbestand van mensen die ‘ervaring’ doneren aan ons via mailconversaties en brieven. Er zijn ongeveer 260 mensen die allemaal iets mogen zeggen over het onderwerp waarover wij een voorstelling willen maken. We vinden het tof om ‘de groep mensen’ te horen over deze thema’s. Dit is allemaal begonnen tijdens onze eerste voorstelling BOG., omdat die echt over het leven ging. En iedereen is natuurlijk expert van het leven.

Over ONE.

Mijn solo ONE. is gebaseerd op mijn afstudeervoorstelling. Ik had dus een concept dat ik verder wilde uitwerken. Tijdens ONE. wordt een partituur van 90 meter geprojecteerd: een vierstemmig koorstuk dat alleen door mij wordt gezongen. De voorstelling gaat over het feit dat alles altijd beweegt. Het begon als een experiment: ik wilde weten hoe het is als het publiek op voorhand al weet wat er gaat gebeuren. Zelf vind ik het bijvoorbeeld ook heel leuk om naar een cd te luisteren en de tekst erbij te nemen. 

Solo’s gaan voor mij ook altijd een beetje over alleen zijn. Je kan tegen niemand praten en je kan op niets reageren. Ik merkte dat ik tijdens het maakproces vaak op zoek ging naar hoe je met meer kan zijn als je toch alleen bent, wat eigenlijk een beetje het ontwijken van de eenzaamheid is. Ik heb vooral alleen gewerkt. Het was heel eng om opeens te moeten beslissen welke zin waar moet komen. Tot aan de première wist ik niet hoe mensen op ONE. zouden reageren. Ik ben blij dat dramaturg Roos Euwe en Judith de Joode, die de eindregie deed, er waren om mij aan te moedigen. 

De partituur die geprojecteerd wordt is handgetekend. Het is geen klassieke notenbalk, maar een zelfgemaakte partituur, zodat die voor mij helder is. Als de beamer goed is,
kan je zien hoe ik op sommige plaatsen tipp-ex heb gebruikt (lacht). Het maken van het filmpje was veel werk. Zo moest ik geluid opnemen, filmen, monteren… De film was
maar vijf dagen voor de première klaar.

Ik vind het heel belangrijk om af en toe alleen en daarnaast ook in groep te kunnen werken omdat ik beide leuk en irritant vind. Als ik te lang het ene doe, krijg ik veel goesting in het andere.

Over gebroken voeten

Op Theater Aan Zee heb ik mijn voet gebroken. De gips is ondertussen weg, maar mijn voet is nog steeds in tape gewikkeld. Heel vies, want ik draag al vier weken dezelfde tape. Vorige
keer heb ik de voorstelling zittend gespeeld, maar nu kan ik gelukkig weer staan. Ik mag
alleen niet rennen en lopen. De buis waar ik over moet, ga ik wel wat trager laten lopen.

Over de toekomst

Over twee jaar speel ik een nieuwe solo. Die zal ALL. heten. Het wordt een voorstelling
over complexiteit en chaos. 

Verder staan er met BOG. ook nog wat projecten op de planning. Zo spelen we in september volgend jaar de voorstelling KID. Bedoeling is dat we het publiek verdelen: kinderen en volwassenen zitten elk aan een kant, met tussen hen in een muur. Dan spelen we tegelijkertijd een voorstelling voor kinderen over volwassenen, en omgekeerd. De muur kan waarschijnlijk ook omhoog en naar beneden. Ik heb er al heel veel zin in!

We maken ook voor het eerst een voorstelling waarvan de titel niet uit drie letters bestaat. Wat we wel willen wordt een voorstelling met twintig totaal verschillende mensen. Daarmee kijken we op een positieve manier naar de maatschappij en hebben het over wat we wél willen. De voorstelling speelt maar één keer.

Tags: Lisa Verbelen, ONE., Anke Van Meer, Xandry van den Besselaar, BOG., Circuit X