Humans of TheaterFestival: Charlotte Vandijck

za 02 sep 2017

 

Hoe gaat het er achter de schermen van het TheaterFestival aan toe? Wie zijn al die werkkrachten, vrijwilligers en partners die noeste arbeid verrichten om u in theatrale vervoering te brengen?

Gilles Michiels

Charlotte Vandijck is dromer én realist. Die eigenschappen kunnen soms clashen. Ze houdt ervan als onbekenden haar na een voorstelling spontaan vragen hoe ze die vindt. Empathie en openheid zijn volgens Charlotte belangrijk, ‘want uiteindelijk moeten we toch alles met elkaar doen’.

Wanneer ik Charlotte interview, moet de eerste dag van het TheaterFestival nog beginnen. Charlotte is er stagiaire sinds eind juli. De stress van de laatste loodjes laat overdag geen pers toe. Het interview vindt dus noodgedwongen plaats op de avondtrein tussen Brussel en Leuven. Omzittenden lijken te denken dat er live radio gemaakt wordt.

‘Tijdens het festival coördineer ik de contextprogramma’s’, legt Charlotte uit. ‘Die bieden een kader aan het festival, maar stellen ook vragen over de theaterpraktijk vandaag. Staat van de stad bijvoorbeeld onderzoekt hoe ruimtelijkheid in een Brusselse context interessant kan zijn voor het theater.’ De stage zelf is voor Charlotte vooral organisatorisch van aard. ‘Ik denk dat ik na mijn stage nog weinig Excelsheets zal kunnen zien. (lacht) Bij momenten is het een bittere pil, maar ook een goeike om te slikken.’

 

‘Een regisseur die zo’n hele fabriek moet leiden: dat bewonder ik wel’

 

Het laatste jaar bleek voor Charlotte met stages gevuld. Na vier jaar Kunstwetenschappen koos ze met Culturele Studies immers voor een erg praktische master, waarbij de nadruk meer ligt op productie en organisatie dan op onderzoek. Nauwelijks cursussen dus, wel een scheut praktijkervaring bij KVS en Opera Vlaanderen. ‘Bij KVS heeft slam poetry me verrast, een erg onderschatte kunstvorm. Voor SLOW nodigden we een slamdichter uit uit een totaal andere cultuur dan de Belgische, die op haar manier iets mocht zeggen over de stad Brussel.’ Het resultaat vond ze erg prikkelend.

Opera Vlaanderen bleek een totaal andere wereld. ‘De opera is een ontzettend beladen kunstvorm die me echt kan omverblazen. Het genre moet soms vechten tegen zijn historische jasje. De structuren en hiërarchie zijn weleens roestig. Je hebt als jonge operaregisseur een stevig je m’en fou-gehalte nodig om er iets moderns mee te doen. Als regisseur moet je een hele ‘fabriek’ leiden. Dat bewonder ik wel.’

De laatste jaren heeft Charlotte dan ook meer oog gekregen voor het groepsgebeuren binnen het theater. ‘Vroeger ging mijn aandacht meer naar individuen. Nu vind ik het interessanter om te zien hoe hoe culturele gemeenschappen ontstaan en gevoed worden, of hoe mensen op scène iets maken vanuit een groepsdynamiek.’

Het project waarop Charlotte zich met vriendin en mede-stagiair Isabelle op smijt na het festival, ligt in die lijn. ‘We hebben een aantal artiesten gecureerd en willen laten zien dat ze samen een voorstelling kunnen maken.’ Daarna wacht een stage in Berlijn. Maar overhaast is Charlotte niet. ‘Soms wil ik ook even afstand kunnen nemen van de cultuursector. Je kunt té veel met iets bezig zijn, terwijl de kleine dingen me meer rust geven. Ik wandel graag, bijvoorbeeld. Ik zoek graag het groen op.’ Behalve in Excelsheets dan.

 

Tags: theaterfestival, Humans of TheaterFestival, Charlotte Vandijck, Gilles Michiels