SAVE THE DATE 05 SEP – 15 SEP 2024 ANTWERPEN

05 SEP - 15 SEP 2024 / ANTWERPEN

‘Het is helemaal niet triestig om homo te zijn, het is één groot feest!’ – interview met Charli Chung

za 14 sep 2019

Met Don Caravaggio van Frascati Producties / Charli Chung staat er vandaag een onbeschroomde komedie op het programma. Voor de 24 jaar oude Charli Chung is het de eerste keer dat zijn werk te zien is buiten Nederland. Terwijl we gezellig keuvelden tussen het nepmarmer van zijn decor vertelt het jonge regietalent ons over zijn persoonlijke Don Juans en Caravaggio’s.

Ans Van Gasse en Sanne Stassijns

In de kleine zaal van de Minardschouwburg staat een toneeltje met zes nepmarmeren zuilen, op het podium ligt een tegelvloer en een oude balletvloer fungeert als spiegelmuur en achterwand. Een grote, niet-werkende kroonluster vol kristallen vormt de kroon op het decor. Glunderend vertelt Charli Chung hoe hij alle rekwisieten leende van oudere toneelgezelschappen. Hij noemt het een mini-theatertje, geïnspireerd op de oude theaters. Dat contrasteert mooi met het grote ego van Don Caravaggio. Daarom koos hij er bewust voor om niét te spelen in de klassieke schouwburg van de Minard. Dat is een té nette zaal voor zijn hoofdpersonage, volgens Chung.

We zetten ons op de rand van de toneelvloer. Chung is benieuwd naar de reacties van het Vlaamse publiek. Dat is naar verluidt spaarzamer met reacties. De eerste tien minuten worden heel hard werken, vermoedt Chung. Wij beloven alvast dat we luid zullen bulderlachen.

Meer dan #metoo

De combinatie van Don Juan en Caravaggio is tot stand gekomen vanuit Chungs verlangen om eens iets met zijn Italiaanse afkomst te doen. Het werd een kostuumdrama, mede geïnspireerd door ontwerper Alejandro Palomo van modelabel Palomo Spain. Hij is in zijn ontwerpen sterk beïnvloed door het werk van Caravaggio, waardoor Chung op het idee kwam om de vele gelijkenissen uit te spelen tussen het turbulente schildersleven en dat van de figuur Don Juan. We vragen hem wie zou winnen mochten Don Juan en Caravaggio vechten, zoals we ons in de dagkrant van gisteren speels afvroegen. Chung lacht. Caravaggio, zegt hij uiteindelijk, want die stond erom bekend altijd een zwaard te dragen. ‘Ik zou de strijd niet met hem zijn aangegaan’, zegt Chung bloedserieus. Hij is ook blij dat Caravaggio zou winnen, want hij had zijn prachtige kunst niet willen missen. Deze zomer, op reis in Italië, zag Chung de werken voor het eerst in levenden lijve. Als Don Juan het fictieve duel met Don Caravaggio had gewonnen, was er van die meesterwerken misschien geen sprake.

Het geinige Italiaans waarmee je in de voorstelling wordt verwelkomd door een mannetje in rood bode-pak, ziet Chung als een ideale opwarmer en welkom. Het is toch altijd een hele organisatie om naar het theater te gaan – de kosten stapelen zich snel op – en Chung wil zijn publiek zo een genereus gebaar schenken, hen bedanken dat ze naar zijn voorstelling komen.

We vragen hem of zijn Don Caravaggio, een figuur die met zoveel vrouwen slaapt, iets te maken heeft met #metoo. Chung tuit zijn lippen en schudt zijn hoofd. Het is veel persoonlijker voor hem. De discussie rond #metoo is in het repetitieproces niet echt ter sprake gekomen, vertelt hij. ‘Ik heb in mijn leven wel een aantal Caravaggio-figuren gekend’, geeft hij toe. Hij heeft zich een aantal keer aangetrokken gevoeld tot dat soort versierders. Het idee dat je weet dat zo’n persoon je op eender welk moment uit kan sluiten en kan inruilen voor een ander, maar toch het gevoel hebben dat je er voor wil blijven gààn, was wat Chung wilde onderzoeken. ‘We hebben geprobeerd Caravaggio niet teveel te veroordelen, maar een kijker kan dat misschien wel doen.’ Hun Don Caravaggio wilden Chung en zijn team vormgeven zonder oordeel.

More is more

In de voorstelling staat de muziek luid, zijn de kostuums prachtig en wordt er groot geacteerd. Het is makkelijk om zoiets te omschrijven als barok, en daarin een link met Caravaggio te zien. Chung wijst me er nochtans op dat Caravaggio niet zo barok is als hem wordt toegeschreven. Dit is niet wat hij zou hebben bedoeld: het werk van Caravaggio is sober, ruw, eerlijk en donker. De figuur die Chung van hem maakt, daarentegen, is larger than life. Net daardoor kan de voorstelling vormelijk uitpakken. ‘Je kunt als regisseur niet altijd uitpakken want soms laat de inhoud dat niet toe’, zegt Chung. Zijn vorige voorstellingen waren kaler, soberder. Met Don Caravaggio heeft hij een personage gevonden dat er zélf voluit voor gaat, dat geen beperkingen wilt. Op die manier verantwoordt Chung zijn bombast: ‘Caravaggio had vast zelf wel gewild dat er duizend veren over de scène dwarrelden. Less is more werd werd me op de toneelschool om de oren gezwaaid. Less is less and more is more, denk ik dan.’

Toch speelt hij even goed maar met vier acteurs. Een grote voorstelling met weinig mensen. Dat kan volgens Chung omdat hij als 24-jarige nog niet helemaal weet ‘hoe het hoort’: de spelregels liggen nog open. Hij drukt me ook op het hart dat mensen veel kleurrijker zijn dan we denken, en dat dat ook op het theater kan worden gebruikt. Groot en bombastisch hoeft klein en intiem niet uit te sluiten. ‘Je moet alleen weten hoe je dat inzet, waarom je voor iets kiest. Mijn werk is vooral intiem en met het publiek. De bombast werkt dat niet tegen. Als het publiek ziet dat je die bombast bloedserieus neemt, dan is dat ook oprecht. Het is voor sommige mensen wel wennen’, geeft hij toe. ‘Het is heel energiek, heel groot: maar goed, ik ben dat ook.’

Chung kijkt even voor zich uit. ‘Ik denk dat de vorm van dit werk ook wel van deze tijd is. Ik probeer onze tijd niet tegen te werken’, zegt hij. Hij is zelf, net als iedere millennial, vergroeid met zijn smartphone en Instagram, gewend aan de beeldenstorm die ons dagelijks overvalt. Hoewel die flitsende overdaad gewelddadig kan zijn, weet Chung zich er wel in te vinden. Don Caravaggio is daar een uitloper van.

De kostuums zijn overweldigend mooi, een mix tussen historische elementen en anachronismen. Chung brak hierover het hoofd samen met Kevin Pieterse. Aan het begin van de repetities speelden ze in échte kostuums uit de periode van Caravaggio en Don Juan, compleet met pruiken en hoepels. Chung miste in die historische kostuums echter een speelsheid in, die gelukkig wél te vinden was in de stijl van ontwerper Palomo. De overhemden van de mannelijke acteurs hebben een klassieke vorm, maar zijn gemaakt uit mesh of tule en tonen daarmee alle details van hun blote bast onder het kledingstuk. Palomo vindt zelf dat we met dat soort kleren gewoon allemaal zouden moeten rondlopen. Chung lacht: ‘Ik heb het eens geprobeerd; je wordt wel nagekeken. Dat zou niet moeten.’ Bij de kostuums van Judith van den Berg wordt er wel voluit voor historisch gegaan, maar de combinatie met een mooie Prada-hak zorgt voor Chung dan toch voor een knipoog naar de eigen tijd.

Eén groot feest

Wanneer ik hem schuchter vraag wat hij denkt over de rol van theater in queer culture – zijn werk wordt er immers online meer dan eens aan gelinkt – lacht Chung. ‘Ik bén homo, dus dat zit er altijd in.’ Hij maakt theater naar zijn eigen evenbeeld. Zijn interesse is vooral de liefde, en dan is dat voor hem vooral homoseksuele liefde. Daarin is Caravaggio nog een uitzondering: die houdt van mannen én vrouwen. ‘Maar ik ben natuurlijk wel een activist’, zegt Chung. Wanneer hij in een voorstelling dus de kans ziet om homoseksualiteit te normaliseren, of explicieter zijn publiek bewust te maken, dan zal hij dat ook doen. ‘De wereld is al zo heteronormatief ingericht. Ik zie geen reden om dat in het theater ook te doen.’ Grotendeels ziet Chung die claim op ‘queerness’ gewoon als iets dat zijn persoonlijkheid is, al wil hij met zijn werk ook homoseksualiteit uit de sfeer van het ‘probleem’ halen. ‘Het is helemaal niet triestig om homo te zijn, het is één groot feest!’

Chung is 24. Dat is erg jong om geselecteerd te worden voor het TheaterFestival. We zijn benieuwd hoe dat voor hem voelt. ‘Dat is natuurlijk geweldig’, zegt Chung, al ziet hij dat niet als een individuele prestatie. Don Caravaggio is niet alleen een voorstelling van hem, maar ook van zijn acteurs en crew. ‘Theater is een teamsport en het hele team beseft hoe bijzonder het is dat de voorstelling die we in Amsterdam maakten nu in Gent te zien is.’

We wensen Chung proficiat en succes. Hij zal tijdens de Belgische première op de trap zitten vol zenuwen, wij in de zaal vol verwachting.

Lees hier ook een vergelijking tussen Caravaggio en Don Juan.