Febe Rimbert over De Blinde Dichter

za 27 aug 2016

fABULEUS stuurt 8 moedige, nieuwsgierige jongeren met een missie naar Het TheaterFestival. Hun opdracht: word hier en nu verliefd. Zij zijn De Barbaren.

Febe Rimbert had gisterenavond een date met haar vakantielief, De Blinde Dichter van Needcompany en Jan Lauwers. Die avond heeft niet teleurgesteld. Er hangt opwinding in de lucht als we haar spreken. De visuele kracht en de schreeuw om het verleden uit de voorstelling hebben haar verwonderd. Febe licht haar verwondering en Barbaar(s)-parcours toe… – Bart Van Gyseghem

Hoe ben je bij De Barbaren terecht gekomen?

Ik las via via op de website van fABULEUS over het project. Het leek me interessant, vooral omdat je er je eigen persoonlijkheid in kon leggen. Dat je een theatervoorstelling moest volgen, vond ik uitdagend. Zelf heb ik niet zo’n sterke toneelachtergrond, al kijk ik wel graag naar theater. Omdat ik nog maar even de tijd had om me kandidaat te stellen voor De Barbaren, heb ik een kort filmpje gemaakt over mezelf, waarna fABULEUS me vervolgens aan deze voorstellingkoppelde.

En hoe duik je dan in die voorstelling?

Ik wist niets over het stuk. Ik had ook nog nooit een voorstelling van Needcompany of Jan Lauwers gezien. Ik ben beginnen opzoeken: recensies lezen, YouTube-filmpjes kijken, de website van het gezelschap uitpluizen. De eerste dagen is dat best eng natuurlijk, maar eens je genoeg denkt te weten, begin je allerlei acties op te zetten. Ik was heel erg blij om gisteren eindelijk de voorstelling te kunnen zien.

Kan je je oordeel over De Blinde Dichter kort formuleren?

Het oversteeg al mijn verwachtingen. Het was beeldend én absurd én komisch én toch diepgaand. Ik moest er erg mee lachen en dat had ik op voorhand niet verwacht. Anderzijds verwachtte ik ook niet dat die zeven portretten me zo diep zouden meesleuren. De spelers en makers geven zichzelf een stukje bloot.

Hebben je voorbereiding en acties je erg geholpen bij het bekijken en beoordelen van de voorstelling?

Dat denk ik wel, ja. De Blinde Dichter heeft zoveel thema’s en die kan je op heel wat manieren benaderen. Ik geloof dan ook echt dat het op voorhand nadenken en lezen over de voorstelling me geholpen heeft om ze zo hard te appreciëren, al wil dat zeker niet zeggen dat ik niet meer verrast was of nieuwe zaken heb ontdekt. Zelfs nu, de ochtend nadat ik de voorstelling zag, ontdek ik nog nieuwe elementen!

Sommige acties die ik ondernomen heb, vind ik wel beter bij de voorstelling passen dan andere. Vooral mijn filmpje waarin ik mensen uitnodigde om hun naam uit te schreeuwen is erg gelinkt aan de openingsscène waarin Grace Ellen Barkey almaar luider en dramatischer haar naam uitschreeuwt. Daarnaast ben ik intensief bezig geweest met ‘portretten’ en ‘zelfverheerlijking’ als thema’s, die ik gisteren ook herkende in het stuk. Vandaag de dag zijn mensen daar erg vaak mee bezig, zeker op mijn leeftijd. We trekken selfies en zetten die vervolgens op onze sociale media, maar het echt over onszelf hebben doen we niet vaak. We schreeuwen het vaak niet uit en kijken niet zo veel achterom. De Blinde Dichter doet dat wel en dat vind ik moedig.

Hoe moedig ben je zelf, Febe? En hoe graag zie jij jezelf?

Het is makkelijker om anderen graag te zien dan jezelf. Het klinkt al snel egoïstisch als je zegt dat je jezelf graag ziet. Het lijkt een contradictie: wel foto’s van onszelf maken, maar dan niet durven zeggen dat je jezelf heerlijk vindt. Ik trek ook selfies, maar dat wil nog niet zeggen dat ik mezelf verheerlijk.

Je bent geïnteresseerd in beeldende kunst en je volgt dit in het deeltijds kunstonderwijs. Hoe ervaar je de visuele vorm van deze voorstelling?

Het beeldende aspect van de voorstelling trekt me meer aan en vind ik inspirerender dan het theater op zich. Ik verwonder me erover dat beeldend werk zo kan gebruikt worden op het theater. Dat wist ik nog niet. Daarnaast onthoud ik zeker enkele sterke beelden zoals het moment met het paard dat op- en neergaat, het schreeuwen van de naam, de grote zwarte ballon, enzovoorts. Allemaal coole beelden die mysterieus werken.

Ik ben nogal fan van Anish Kapoor. Zijn werk is erg abstract, maar ook indrukwekkend omdat het zo monumentaal is. En toch is het allemaal erg or-ganisch en verschillend. Dat herken ik ook in De Blinde Dichter, wat anders is maar toch raakvlak-ken heeft.Een indrukwekkende voorstelling!

Hoe gaat jouw parcours nu verder, als Barbaar en als Febe?

Ik wil graag nog werk van Needcompany zien. Als ze in de buurt spelen, wil ik zeker gaan kijken. Als ik dan Jan Lauwers zou kunnen ontmoeten, zou dat fantastisch zijn. Ik ben erg geïnteresseerd in hoe hij het visuele aspect tot stand laat komen. Ik zou erg graag eens in zijn repetitieruimte willen zijn op het moment dat zoiets ontstaat. Zelf wil ik niet direct aan theater doen, maar eerder beeldend bezig zijn.

Ik blijf nu nog een tijdje bloggen, al denk ik dat het goed is om het nu ook even te laten rusten. De vakantieperiode was erg heftig met dit onderzoek en gisterenavond was een indrukwekkend slotstuk. Voor mij persoonlijk dan, want het TheaterFestival is nog maar net begonnen en daar hoop ik nog heel wat voorstellingen van mee te pikken!

Tags: fABULEUS, Bart Van Gyseghem, De Blinde Dichter, Febe Rimbert, Jan Lauwers, Needcompany