SAVE THE DATE 05 SEP – 15 SEP 2024 ANTWERPEN

05 SEP - 15 SEP 2024 / ANTWERPEN

Dubbeldaten met Meester Daan & Buko Dominique

di 05 sep 2017

Schizofrenie viert hoogtij op Het Theaterfestival; Dominique (‘Dompi’) Van Malder speelt in elf (!) opvoeringen de twee meest tegengestelde personages uit de hele selectie. In CHASSE PATATE van Studio ORKA belichaamt hij de schuchtere Meester Daan, in BUKO van Abattoir Fermé krijgen we een door dichter Charles Bukowski geïnspireerde, maar vooral ontspoorde versie van hemzelf te zien. Waar begint en eindigt de Dominique die zijn lichaam en stem leent aan die twee kerels? We strikten hem voor een (drie)dubbele date waarin we die identiteitsgrenzen aftasten.

Lieselore Remans

Stel: Meester Daan, Buko Domi en Dominique Van Malder gaan samen op stap. Waar gaat die Heilige Drievuldigheid heen?
Met die sjarels? Ik zou met hen naar de zoo gaan, waarmee ik vooral Daan een plezier doe. Die zou dat heel leuk vinden, hij had hetzelfde voor ogen met zijn leerlingen. Ik zou me wel over hem ontfermen. En ik denk dat Buko Domi meteen naar de cafetaria zou gaan, wat zitten brommen met een pintje bier. Met hem zou ik graag even aan een tafeltje zitten om te praten over literatuur, maar op een gegeven moment zou ik hem ook gewoon een eikel vinden. Met hem zou ik het moeilijker hebben. Het wordt niet de simpelste schooluitstap, me dunkt! Maar de zoo lijkt wel een geschikte plek om die twee wat te verspreiden.

Pesten krijgt Meester Daan niet klein!

Acteurs putten per definitie gretig uit hun eigen ervaringen. Hoe is jouw personage Meester Daan ontstaan?
Bij Studio ORKA is de locatie steeds de hoofdacteur. De rest ontstaat door improvisatie. We wisten dat we iets wilden doen met een grote omgeving in de natuur, weg van de bewoonde wereld. Daarop plaatsten we een inzakkend café dat als huis diende voor de een en als ontmoetingsplek voor de ander. Die plek inspireerde ons om naar bijpassende figuren te zoeken. Daarbij hoorde ook een personage dat naar dit café komt voor rust en troost. Vrij snel had ik het idee om een leraar te spelen die door zijn leerlingen wordt gepest. Een speelplaats vol kinderen is dikwijls al een gruwelijke jungle. Zeker in digitale tijden zijn ze ook niet mals voor elkaar. De verschuiving van een gepest kind naar een gepeste leraar is dan een interessant gegeven.
Daarnaast is mijn rol ook een ode aan een leraar die ik vroeger zelf heb gehad. Een redelijk anarchistische figuur, maar ook een fantastische leraar. Hij had thuis een resem maffe dieren en iedereen mocht langskomen om die te bekijken. Volgens mij heeft hij ooit eens een kauw door de klas laten vliegen. Zo’n leraar is Daan vroeger ook geweest. Maar door het pestgedrag van zijn leerlingen is hij dichtgeklapt.

Is Meester Daan een verdwaalde ziel die een ontsnappingsroute zoekt?
Meester Daan woont vermoedelijk nog bij zijn moeder thuis en durft haar niets te zeggen over de situatie op school. Hij vertrekt ’s ochtends met zijn boekentasje en komt bij de andere personages langs om de school te mijden. In het brede verhaal van rouw en verlies dat CHASSE PATATE toont, is hij de spijbelende leraar die in de bewoonde wereld niet meer durft zijn wie hij is. In het café wel, daar is hij opnieuw de rocker die hij vroeger was.

Waar vindt hij rust?
Meester Daan vindt rust in de natuur, maar ook wel in de muziek en het feit dat hij een rocker is geweest. Hij heeft nood om even uit de bol te gaan en om daarna de leerlingen weer wat bij te brengen, als een plichtsbewuste leraar.

In CHASSE PATATE komt hij in een café terecht. Wat bestelt hij daar?
Café De Sportvriend, waar Meester Daan naartoe gaat om te spijbelen, is een plaats van vergane glorie. Het ligt dicht bij de baan waar wandelaars, fietsers en auto’s langskomen. Vroeger was het een florerend café met vele klanten, nu passeert er steeds minder volk. Om op je vraag te antwoorden: Daan bestelt braaf een limonade bij zijn ballekes à volonté.

Herkennen we ergens de echte Dominique in Meester Daan?
Hij is alleszins iemand die ik wel graag heb. Zelf ben ik nooit gepest geweest op school. Men heeft het wel geprobeerd, want ik was op het eerste zicht misschien een makkelijk slachtoffer. Maar ik heb die pogingen tot pesten gecounterd met mijn humor. Zo had ik iets anders waarmee ik positief kon opvallen. Mijn humor maakte mij mondiger, ik had iets om mij te verdedigen. Hoewel ik me dus nooit als een gepest kind beschouwd heb, ken ik de mechanismen ervan wel van dichtbij. Om mijn personage vorm te geven, vergroot je die herkenningspunten dan uit.

Hoe zou een changement de décor eruitzien? Wat zou er gebeuren als Meester Daan in BUKO belandt?
Hij zou zich echt niet op zijn gemak voelen in het universum van Abattoir Fermé. Daan zou schrik krijgen van Los Angeles. Het is een stad die te veel bonst, die te hard leeft. Als Daan wat drank op heeft, kunnen er misschien wél eens rare dingen gebeuren. Eenmaal bevrijd van zijn demonen heeft hij het misschien wel naar zijn zin in de wereld van BUKO. Dan durft hij wel een nummer van Guns ‘N Roses aan te vragen om mee te zingen. (lacht)

CHASSE PATATE bulkt van de kinderlijke poëzie. Welke quote typeert jouw personage het meest?
Oud-leerling Ulrike, die Meester Daan tegen het lijf loopt in café De Sportvriend, omschrijft hem als de meester die haar talent heeft ontdekt. In die nieuwe ontmoeting met Ulrike, ziet Meester Daan weer waarin het goed was. Op een gegeven moment in het stuk zegt hij zelfs: ‘Ik ben veertig jaar een rups geweest en nu ben ik een vlinder.’ Hij ontpopt zich als het ware opnieuw tot de meester die hij ooit is geweest. De gepeste meester is niet meer, terug naar het rockimago waar zijn vroegere leerlingen naar opkeken!

Alcohol stilt de onrust bij Buko Domi!

Acteurs putten per definitie gretig uit hun eigen ervaringen. Hoe is jouw personage Buko Domi ontstaan?
Voor de Bukowskiaanse Dominique (we noemen hem gemakshalve Buko Domi in het artikel om verwarring tegen te gaan, red.) was de inspiratiebron concreter, namelijk de Amerikaanse schrijver Charles Bukowski. Als achttienjarige was ik enorm door hem gefascineerd. Ik heb toen zijn hele oeuvre uitgelezen. Dat is altijd wel blijven hangen. Toen Bukowski opeens ter sprake kwam tijdens een avond met Tom (Vermeir, zijn medespeler in Buko, red.) beseften we beiden dat we graag een stuk wilden maken over hem. Tom en ik zijn in zekere zin drinkebroers. Die charme delen we met Bukowski, al wendde hij zich tot zwaardere roesmiddelen.

Tom en ik gingen op zoek naar iemand die ons kon begeleiden in dat universum. Iemand moest ons regisseren. Dat kon alleen maar Stef (Lernous, artistiek leider van Abattoir Fermé, red.) zijn. Met zijn scherpe pen heeft hij interviews afgenomen met vrouwen en alcohol als thema. Voor zijn tekst vertrok Stef van Bukowski’s werk, vermengd met herinneringen en half-slechte moppen van ons. Een stuk of 140 pagina’s leverde hij af. De grootste tekst die ik ooit uit het hoofd heb geleerd! Nu schiet daar uiteraard wat minder van over. Met al dat tekstmateriaal op de theatervloer is Buko Domi ontstaan.

Is Buko Domi een verdwaalde ziel die een ontsnappingsroute zoekt?
Buko Domi leeft ergens in Los Angeles, aan de rand van de samenleving tussen voornamelijk would-be schrijvers die hun hele leven bij elkaar fictionaliseren. De ontsnapping zit dan in het leven in fictie. De personages van Tom en mezelf hebben elkaar daarin nodig. Want eigenlijk zijn ze heel eenzaam. Ze zijn een soort gemarginaliseerde versie van de Dikke en de Dunne.

Waar vindt hij rust?
Buko Domi vindt zijn rust in alcohol, maar hij verdwijnt er ook in. Hij gaat vooral op zoek naar iets dat zijn onrust stilt. Een goede vrouw zou zijn onrust misschien
wat temperen. Maar die zal hij toch niet tegenkomen als hij zich steeds in de vuile omgeving van het motel begeeft.

Buko Domi belandt in een groezelig café-motel. Wat bestelt hij daar?
Eerst wilden we een Chinees restaurant gebruiken als decor, maar dat bleek bij nader inzien toch veel te proper. (lacht) We kozen dan maar voor een schmutzig café, waar die twee mannen drinken en zelfs ook wonen. Dat motel toont niet enkel de marginale kant van Los Angeles, het biedt ook meer spelmogelijkheden. Om op je vraag te antwoorden: Buko Domi slokt alles naar binnen waar alcohol in zit. Mogelijk bestelt hij zelfs parfum en drinkt dat op. (lacht)

Herkennen we ergens de echte Dominique in Buko Domi?
Net als Buko Domi ben ik wel iemand die al eens graag drinkt. Ik vertoef met plezier in zulke sferen van roes, maar aan de batida de coco die mijn personage naar binnen kapt, waag ik me liever niet. Natuurlijk herken ik me in hoe Buko Domi mijmert over zijn leven en relaties. Zijn verhalen zijn wel erg geflipt. Als ik daar drie procent van zou hebben meegemaakt, is het al veel. Het is vooral leuker om in je fantasie dat soort verhalen te verzinnen. Bijvoorbeeld een vrouw die bont en blauw geslagen is door haar vriend, louter omdat het hem opwindt. Hoe je in zo’n personage kruipt? Door de marginale versie van jezelf op te zoeken. Al durf ik gerust te stellen dat ik niet echt marginaal ben.

Hoe zou een changement de décor eruitzien? Wat zou er gebeuren als Buko Domi in CHASSE PATATE belandt?
Zet hem in café De Sportvriend en hij wordt zot. Buko Domi zou de wisseling zeker niet zien zitten, hij zou de Orkaëske omgeving niet aankunnen. Hij zou eerst een bak Sparta Pils moeten leegdrinken om de pijn wat te verzachten.

De natuur vindt hij ver-schrik-ke-lijk. Wanneer Tom in de voorstelling aan een al te delirante Buko Domi vraagt om even met hem te gaan wandelen, wijst hij dat aanbod resoluut af. Hij overleeft de natuur niet. Hij zou met zijn zatte botten meteen in het moeras belanden. (lacht)

BUKO bulkt van het vulgaire vocabularium. Welke quote typeert jouw personage het meest?
Buko Domi vertelt hoe hij in de bibliotheek zit en chat via de webcam. De bibliothecaris zet de computer uit, maar Buko Domi trekt hem mee en verzekert hem dat hij boeken heeft geschreven. Tussen de rijen zoekt hij eigenlijk naar die boeken, maar vindt ook zichzelf niet meer: ‘Waar ben ik, waar ben ik?’. Hij denkt dat hij zichzelf als schrijver kan zien, maar niets is minder waar.