
Stel je kandidaat voor de dag van de maker 2023
31 mei 2023
vr 16 sep 2022
Zeg nu zelf: wie houdt er niet van lijstjes en geschiedenis? Daarom dook ik in het digitale archief van Het TheaterFestival en stelde ik drie top vijfs samen over de voorstellingen uit de selectie van de afgelopen tien jaar TheaterFestival (2012-2022). Welke voorstelling had de langste titel, duurde het langst en speelde het verst? Na het lezen van dit artikel heb je weer wat extra nutteloze wist-je-datjes over het festival.
Rune Wittouck
Het is duidelijk dat er veel lange titels in de selectie van 2016 zaten, maar de titel op de eerste plaats is er toch één uit 2012. Voor Het fantastische leven van de heilige Sint-Christoffel zoals samengevat in twaalf taferelen en drie liederen creëerden Simon Allemeersch, Barbara Claes en Stefanie Claes een universum van theatrale tableaus en pseudo-documentaire cinema, aangestuwd door de muziek van drummer Giovanni Barcella en saxofonist Jeroen Van Herzeele. De jury sprak toen: ‘Een (concert)voorstelling die schuurt en toch breed toegankelijk blijkt: het kan wél.’ Vanwaar die lange titel? Geen idee, artistieke vrijheid waarschijnlijk. Wel weet ik: tien jaar geleden werkte het collectief nog onder de naam Silence Fini, nu vormen deze makers samen Lucinda Ra.
Ook voor deze top vijf schiet de selectie van het seizoen 2015-2016 erbovenuit. De langst durende voorstelling was Mount Olympus – to glorify the cult of tragedy, a 24 hour performance van Troubelyn en Jan Fabre (2016). De titel spreekt voor zich. Het klassieke gebod van eenheid van plaats en handeling binnen één etmaal nam Fabre uiterst letterlijk, de voorstelling duurde namelijk écht 24 uur, zonder onderbrekingen. Theaterkrant (NL) wist te vertellen: ‘In en uitloop is vrij, voor het publiek staan er stretchers, voor de jonge performers – die het meest op de planken staan – zijn er drie powernapsessies ingepland. Op het toneel, dat dan weer wel.’
Op deze nummer één staat Cesena van Anne Teresa De Keersmaeker en het graindelavoix-ensemble van Björn Schmelzer. Deze dansvoorstelling in openlucht vond plaats in de abdij van Villers-la-Ville, een gemeente in de provincie Waals-Brabant, terwijl het festival dat jaar in Antwerpen (DE SINGEL) werd gehouden. Nog opvallender was: de voorstelling begon om half zes ‘s ochtend (!) in het duister en pas geleidelijk aan onthulde het licht zich. Niet slecht wakker worden denk ik, maar ik hoop toch wel dat er toen een bus werd ingezet vanuit Antwerpen. Tot slot een special honour voor de nummers vier en vijf in dit lijstje: twee fantastische locatievoorstellingen van publiekslieveling Studio Orka, dat het binnenkort voor bekeken houdt.