het Theater Festival

COLUMN: Gent, een Godsgezant en ik

do 08 sep 2022

Jeroen Lemmens

Christus is weer tot ons gekomen. Gisteren was Hij hier ook al, maar dan op dezelfde terugweg als ik. Met een stoïcijnse blik daalt Hij de trappen af, tot Hij zich onder het wachtende volk bevindt. Hij draagt dezelfde kleren als gisteren: zwarte flared pants en een wit T-shirt dat ik niet goed heb kunnen lezen, maar waar ongetwijfeld iets op stond als ‘HEB UW NAASTEN LIEF’. Het staat Hem wel, die 21ste-eeuwse look. Vandaag springen we opnieuw de trein op richting Gent-Dampoort, hoewel ik er op dit moment niet zeker van ben of de reis ook voor Hem daar ophoudt. Toch wel, zo blijkt. Op het perron loop ik opnieuw welwillend in Zijn verlichte zog de trappen af. Onze wegen scheiden zich dit keer aan de verkeerslichten. Ik baan me dezelfde route door de stad, die ik de twee voorgaande dagen ook al aflegde op weg naar Kunstencentrum VIERNULVIER, terwijl de zin ‘Is dat nu raar dat ik na drie dagen al mensen herken op de trein én kan zeggen of ze dezelfde kleren als gisteren dragen?’ door mijn hoofd galmt. Ik kan het eerlijkheidshalve ook niet laten me vragen te stellen bij de persoonlijke hygiëne van de messias. Maar dan besef ik dat ook ik dezelfde outfit draag als gisteren…

Ik voel mij plots betrapt. Ter hoogte van het Lippensplein vinden wij elkaar opnieuw. Ik kijk naar Hem, Hij kijkt naar mij. Een blik van herkenning en misschien een beetje ongemak langs mijn zijde, maar ik voel dat dat niet erg is. Hij is vergevingsgezind vandaag. Nog voor deze indringende ervaring bij ochtendgloren goed en wel is kunnen bezinken tot in de diepere regionen van mijn bewustzijn, laat Hij me plots achter aan de ingang van het kunstencentrum en loopt een kant uit die ik tot dusver nog niet heb mogen ontdekken. Stilletjes grien ik. Ik ben ervan overtuigd dat Zijn verschijning aan mij, en mij alleen, een eerste voorbeeld is van ontelbare metafysische mogelijkheden die zich de komende week nog aan mij zullen openbaren, al zal de ene voorstelling dat gevoel al sterker aanwakkeren dan de andere. Dit was alvast een mooie aftrap, maar dan buiten de muren van de schouwburg. Kan de stad mijn theater worden? En komt Hij de volgende dagen weer tot mij? Hopelijk tot vanavond, mijne Lieven Heer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Tags: