het Theater Festival

COLUMN: Existentiële vragen

vr 09 sep 2022

Fatou Ka

Mijn jonge vingers worden gedragen op de rug van de schakelaar, een kleine beweging zou me bij het licht moeten brengen en toch ontstaat er slechts een vonk, een sprankel die vergaat. Ik ga het hebben over jonge makers uit de diaspora… Dit is het moment waarop u afhaakt, maar blijf nog even, volg mijn vingers, de vingers van een jonge maker uit de diaspora. Ze staan nog steeds op de rug van de schakelaar. Intussen gaan ze hevig tekeer alsof ze op een wip zitten. In het donker ontstaat er een vonk: een jonge maker uit de diaspora heeft het over racisme en discriminatie, toeschouwers kijken met mededogen, delen schouderklopjes uit en denken haar te verlossen. De volgende dag wordt ze opnieuw gevraagd om haar verhaal te vertellen en terwijl ze onder het licht staat, valt haar blik op een leeg glas wijn dat perfect op de hoek van de tafel past. 

Volgens mij is de schakelaar kapot. Als een dwaas blijf ik ernaast staan, want de ruimte moet belicht worden, zodat jonge makers het kunnen hebben over een glas wijn, een uitzicht en ander gezever. Als het licht weer aangaat willen we kiezen waarover we het hebben. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Tags: