COLUMN: De kleine ontsnapping

vr 16 sep 2022

Eva Vanderstricht

Als zesjarige plande ik mijn grote ontsnapping. Koffer onder mijn bed met enkel het broodnodige. Stiekem wist ik dat ik nooit echt weg zou lopen, maar het idee van een grote ontsnapping leek me zo spannend. Niemand zou me vinden en ik zou elke dag iemand anders zijn. Gewoon omdat het dan kon. Niet dat ik een zwaar kinderleven had, maar zelfs toen al leek er mij niets stoerder dan losbreken van het bekende. Echt ver ben ik nooit geraakt. Op een dag kwam ik tot het einde van de straat, maar toen het begon te regenen en ik honger kreeg besloot ik terug te keren. SpongeBob ging toch bijna beginnen op tv.

Vanavond fiets ik over de Gentse natte kasseien naar CAMPO. Om vijf na half negen gaan de lichten van de zaal uit. Het meisje aan mijn linkerkant kijkt bedenkelijk naar de lopende band op het podium. Tot de groene gieter begint te praten. Het meisje legt haar handen op die van haar moeder. Soms knijpt ze erin. Soms zit ze minuten met een open mond voor zich uit te staren. Ik geniet. Zij is verwonderd. Dat is een heel ander niveau. Ik denk ondertussen aan de trein naar huis. Aan onbeantwoorde berichten en onbetaalde rekeningen. Zij surft op de woordenstroom van de groene gieter.

Ik kijk naar mijn handen en zie dat ik onbewust al mijn nagels heb ontdaan van hun zwarte lak. Ben ik het overgeven aan mijn verbeelding verleerd? Ik kijk van mijn handen op naar het podium, naar de loopband. Ik probeer te kijken net als het meisje. Maar ik zie een loopband en een man die zijn linkervoet wel voor zijn rechter moet zetten, omdat hem is verteld dat hij altijd vooruit moet gaan. Tot hij valt. En zonder dat ze het doorheeft, knijpt het meisje in mijn hand. Op dit moment is er niets belangrijker voor haar dan dat de man op de loopband weer opstaat. Ik wil haar geloven. Dus ik kijk opnieuw tot ik zie wat mijn zesjarige zelf ziet. En samen is het ons gelukt. We zijn ontsnapt. We zijn vrij. Niet elke ontsnapping begint groots met een koffer onder je bed. Sommigen beginnen klein, op een woensdagavond op de tribune van CAMPO.