het Theater Festival

Buildings of TheaterFestival: Het Bos

wo 05 sep 2018

Het theater behoeft niet enkel acteurs en publiek, maar ook een plek om te bestaan. Kruislings doorheen
de grootstad Antwerpen zetten enkele theaterhuizen de komende weken hun deuren wagenwijd open. Verborgen parels met dikwijls een rijke geschiedenis die niet moeten onderdoen voor de creaties die ze huisvesten. Iedere twee dagen zetten we daarom een gebouw in de kijker.

Vandaag: Het Bos

 

Hier even een dialoog die als inleiding geldt maar die zich al herhaaldelijk heeft afgespeeld en daarom de moeite waard is om nog eens te herhalen. Moeder en dochter:

‘Ik ga vanavond naar Het Bos.’

‘Oh leuk, waar?’

‘In Antwerpen.’

‘Waar?’

‘Aan de dokken.’

Ze gelooft mij niet. Ik zucht en zeg: ‘Met hoofdletters, maar dat hoor je natuurlijk niet.’

En zij: NEE

(om toch het laatste woord te hebben).

Ik moet haar wel een beetje gelijk geven. Het Bos is een vreemde naam voor een concertzaal middenin de stad. Wat vroeger een stadsmagazijn was, is sinds 2 mei 2014 een artistiek huis. De ruwe beton waarin de geschiedenis van het gebouw te herkennen is, staat in contrast met de natuurlijke materialen die gebruikt zijn om Het Bos aan te kleden. In de hoek van de inkom plakt een nest tegen de muur. Er zijn nooit kleine vogels uitgevlogen, alleen kunstenaar Benjamin Verdonck heeft er gebroed. Dit vogelnest is een miniatuurversie voor wat hij later tegen de gevel van Permeke zou hangen. De natuurlijke ingrepen trekken het bos naar binnen. Geen magazijn meer aan de haven, maar een open plek waar nieuwe dingen kunnen groeien.

Boven de Bosbar hangt een vrouw die iedereen in de gaten houdt. Het is St. Cecilia, de patroonheilige van muzikanten. Ze komt uit een andere tijd: van toen het Het Bos nog Scheld’apen was. In 1998 nam een krakers­collectief hun pand in handen. Waar vroeger NMBS-personeel boterhammen at, dronken jonge kunstenaars nu hun koffie (en andere dingen) terwijl ze praatten over wat ze liever anders zagen. Ze stuurden dit bericht de wereld in: ‘Scheld’apen wil een artistieke vrijplaats in de stad en neemt daarvoor de nodige ruimte.’

De ingenomen ruimte werd niet veel later door de Stad als jeugdwerking erkend. Tussen de brandnetels en in het groen, even buiten de drukte, ontstonden nieuwe plannen. Nieuwe ontmoetingen, grootse feesten. Alternatieve kunstenaars en muzikanten (DAAU, Think of One, Vitalski ea.) vonden er hun weg naartoe. Door die concerten ontstond ook een andere plek waar jonge mensen de nacht probeerde te rekken: discotheek Petrol kwam tot leven.

En toch, na zestien jaar wou de Stad de ruimte aan de kaaien anders gaan invullen. Scheld’apen moest verdwijnen voor een voetbalstadion en bedrijventerrein Blue Gate. Bomen kunnen overleven, zolang ze hun wortels maar hebben. De sfeer en ideeën van haar voorganger zijn in Het Bos behouden. De naam als eerbetoon aan de roots.

Zoals je in een bos wildgroei niet kan tegengaan, zo wil dit huis van dat diverse palet haar kracht maken. Op het gelijkvloers is de Bosbar, waar Koen Bleuzé buiten zijn eigen gebrande koffie ook het Bosbier serveert. Het is een ontmoetingsruimte waar ook gekookt wordt. Vegetarisch. Er zijn geen dieren in dit bos. Niemand die zich gestoord voelt wanneer er in de concertzaal gedanst wordt. Wie de trap opgaat vindt op de tweede verdieping een vrije exporuimte en ateliers waar jonge kunstenaars hun werk kunnen maken en tonen. In Boslabs komen ze samen. De derde verdieping is gereserveerd voor een theaterzaal met blauwe stoelen.

‘Het bos op zich is relatief eeuwig, de dingen in Het Bos zijn relatief tijdelijk,’ staat op de site te lezen.

Hoeveel keer zal ik nog moeten verduidelijken dat ik niet ga wandelen in de Stad, maar luisteren naar nieuwe geluiden? Dat ik geen regenjas nodig heb, maar binnen ben en toch de bomen zie?

Lotte Ogiers

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Tags: , ,