Berten Vanderbruggen over Man met: ‘Ja, ik heb een kinderwens, maar die staat niet in steen gebeiteld’

ma 06 sep 2021

In Berten Vanderbruggens eerste solovoorstelling, Man met gaat hij op luchtige manier de confrontatie aan met zichzelf. Berten is in de dertig, single, homo en heeft een kinderwens. Vier elementen die in onze huidige maatschappij moeilijk samengaan. In Man met gaat Berten op zoek naar antwoorden. ‘Deze voorstelling was een verplichting aan mezelf om mijn gevoelens te onderzoeken.’

Afra De Hert

 

‘Sorry dat ik wat later ben’, zegt Berten. Ik ontmoet hem in koffiebar Normo op de Minderbroedersrui in Antwerpen. Het is eindelijk nog eens warm die dag, maar we beslissen om binnen te gaan zitten. Ik bestel een limonade, hij een ijskoffie. We hebben allebei duidelijk nood aan wat afkoeling.

Wanneer we een slok van ons drankje hebben genomen, vraag ik hem of hij zenuwen heeft om zijn solovoorstelling te spelen op het TheaterFestival. Hij aarzelt even. ‘Ik had het helemaal niet verwacht omdat ik de voorstelling zo lang niet meer gespeeld heb. Het voelt nu wel een beetje alsof ik gepusht word om Man met te spelen voor een groot publiek. (lacht) Maar tegelijkertijd vind ik het een grote eer. Ik heb lang getwijfeld om de voorstelling te maken en het feit dat het geselecteerd werd voor #nieuwjong is wel een soort erkenning.’

 

Tweestrijd

‘Ik ben wel benieuwd’, geeft hij toe. ‘Aangezien het over zo’n persoonlijk onderwerp gaat, steunt die voorstelling op de kracht van hoe ik bepaalde teksten en nummers breng. Ik heb schrik dat ik sommige scènes niet meer met dezelfde power kan brengen als twee jaar geleden. Ik heb inderdaad een kinderwens, maar die staat niet in steen gebeiteld. Deze voorstelling was eerder een verplichting aan mezelf om mijn gevoelens te onderzoeken, maar heel het leven is één groot onderzoek en ook ik blijf evolueren. Ik had toen een boodschap en ik heb die nog steeds, maar misschien in mindere mate. Door dit stuk ben ik ook, ongewild een beetje, de stem geworden van een groep onvertegenwoordigden in de samenleving en dat geeft ook wel een soort druk. Ik maakte dit stuk met de intentie om mijn verhaal te vertellen, niet om een uithangbord te zijn. Maar misschien verdwijnt mijn kinderwens zelfs ooit, dat weet ik niet. Dat zijn ook vragen die ik me in de voorstelling stel en die gooi ik tegelijkertijd terug naar het publiek. De muzikale intermezzo’s bieden dan een moment van reflectie.’

 

Musicalnummers recht uit het hart

De nummers die Berten in de voorstelling zingt, kunnen geclassificeerd worden onder het genre musical, een genre dat vaak neerbuigend wordt bekeken. Ik vraag hem of hij dat jammer vindt. ‘Ja, toch wel. Ik vind het vooral jammer dat het debat niet wordt gevoerd’, antwoordt hij resoluut. ‘Ze zeggen dat het theater een plaats is waar alles moet kunnen terwijl we dan op een gegeven moment toch een oordeel vellen over iets dat dan plots “overdreven emotioneel” lijkt. Mijn nummers zijn erg persoonlijk en komen recht uit het hart. Ze dienen als een gedachtestroom aan associaties die het toelaten om verder na te denken over de vragen die ik stel en ze helpen mij ook om mijn verhaal mee vorm te geven. De nummers balanceren op de rand van ongemakkelijkheid, maar omdat dit een genre is dat mij enorm raakt, voel ik dat ik ermee wegkom. ’

Aan het eind van ons gesprek verklaar ik Berten stiekem mijn liefde voor het musicalgenre. ‘Zondag kom ik kijken’, zeg ik. ‘Ik ben enorm benieuwd.’ Hij lacht. ‘Supertof! Toch al zeker iemand die ik kan bekoren met mijn nummers. Zwaai dan maar uitbundig mee, hé!’

 

Man met speelt op zondag 5 en maandag 6 september om 20u30 in Arenberg

Tags: Afra De Hert, Berten Vanderbruggen, Man met