het Theater Festival

‘Acteur of danser? Ik doe alsof ik een goede danser ben’

za 09 sep 2017

 

Randi De Vlieghe is als choreograaf, regisseur en danser van vele markten thuis. In het BRONKS-theater, aan de Brusselse Varkens­markt, kruipt hij voor Ola Pola Potloodgat in de huid van twee olifanten en een piraat. Zijn fysieke acteerprestatie verraadt dan wel een achtergrond als danser, toch blijft Randi’s acteerkant vaak onderbelicht. Hoezo?

Gilles Michiels

 

Naar aanleiding van de herneming van Ola Pola Potloodgat stond vooral Pascale Platel in de belangstelling. De reportage in De Standaard maakte gewag van háár jeugdtheater. In De Morgen prijkte een interview met de actrice. Toch is Ola Pola Potloodgat bovenal een duet van Pascales verteltheater én Randi’s dans­theater. Meer zelfs: tijdens ons interview verklaarde Pascale vleiend dat ze Randi bij aanvang van Ola Pola de beste acteur van Vlaan­deren vond. Maar ook zij kende hem eerst als danser.

 

‘Elk personage in Ola Pola heeft zijn eigen fysieke metamorfose’

 

‘Soms is het vervelend dat mensen mij niet kennen als acteur’, zegt Randi. Toen hij in 2009 de Vlaamse Cultuurprijs kreeg, werd hij door de jury in de eerste plaats geprezen als ‘een bevlogen choreograaf, danser, theatermaker én persoonlijkheid’. Niet als acteur. Volgens zijn kersverse Wikipedia-pagina acteerde Randi in onder meer Scoliozee d’artrozee (met Platel) en Toope en Toetonne, maar niet in Ola Pola Potloodgat, waar hij als danser wordt gezien. ‘Maar eigenlijk doe ik als danser vooral alsóf ik een goede danser ben. Alle bagage die ik als danser heb opgebouwd, zit altijd in mijn spel.’ In Ola Pola Potloodgat heeft Randi aan zijn lichaamstaal genoeg om te vervellen van de olifant Suzy tot de olifant Petrouche, van een triestige moederolifant tot een waanzinnig verliefde. ‘Elk personage heeft zijn eigen fysieke meta­morfose: soms is die heel spectaculair, soms volstaat een manier van stappen of staan.’

Zoals Ola Pola Potloodgat laat Randi’s werk zich lezen als een mengvorm van theater en dans. De beide disciplines staan in zijn recente producties zelden los van elkaar. In de uit de hand gelopen verkleedpartij Voetbal op hoge hakken (2015) wipt Randi sierlijk van dialoog naar danspas. In de dansvoorstelling Popcorn (2015) laat hij een drummer en drie dansers interageren op de maat van het mannelijk machismo, maar aan het eind trekken ook deze heren een verkleedkoffer open. ‘Zoals bij acteurs gaat het ook bij dansers over geloofwaardigheid’, vindt Randi. ‘Als je iets puur als dans benadert, is het snel op. Dan heb je geen groot gamma om op terug te vallen. Ik ben heel laat als danser begonnen en ik moest altijd doen alsof ik dat goed kon. Steek mij in een les klassiek ballet en ik zal een uur lang spelen dat ik een heel goede klassieke danser ben.’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Tags: , ,