Acht voorstellingen, acht vragen

za 11 sep 2021

Tijdens het TheaterFestival stelden we na elke voorstelling een specifieke vraag aan de toeschouwers. Hier bundelen we ze allemaal. 

 

#1 ‘Mocht u koning zijn, hoe zou uw kroon eruitzien?’

2 september: TEN OORLOG III van Camping Sunset, waarin koning Richard een kroon van perkament draagt.

Mona (17): ‘Een stapel pannenkoeken en daarbovenop een leeslampje, zodat ik in de nacht pannenkoeken kan eten en tegelijk mijn boek kan lezen. Dat vat mij zo goed als samen: lekker eten, veel lezen en cultuur. (lacht) Mijn kroon raakt nooit op; er zijn oneindig veel pannenkoeken, dus iedereen die zin zou hebben in iets lekkers mag er eentje komen halen. De mijne zou ik bestrooien met poedersuiker. Onder het leeslampje ligt op dit moment Kafka op het strand van Murakami. Mijn broer heeft het mij getipt. Ik ben nog maar net begonnen, maar Murakami’s schrijfstijl is echt mijn ding, dus ik denk dat ik het wel goed ga vinden. Vandaag gaat mijn leeslamp uit om 7 na 12.’

Anna (20): ‘Mijn kroon zou een chinchilla zijn — mijn totemdier. Het is een knaagdier en lijkt een beetje op een aapje. Hij heeft heel grote ogen en een lange staart. Een weetje over de chinchilla: het is het dier met de meeste haren per vierkante centimeter, dus ik zouautomatisch ook een mega zachte en warme kroon hebben. Volgens mijn scoutsleiding komen mijn eigenschappen overeen met die van de chinchilla: argeloos, monter, genietend… Ik zou mijn totemtekst eigenlijk nog eens moeten herlezen! (lacht) De chinchilla zou rond mijn nek bungelen; een beweeglijke kroon die nooit zou weglopen.’

#2 ‘Bij welke uitspraken moest u het meest aan uw eigen familie denken?’

3 september: Coupe familiale van Theater Antigone en De Bolster, een sociaal-artistieke voorstelling over familie.

Kathelijne (60): ‘Tijdens de hele voorstelling herkende ik mijn familie heel hard. Maar het meest bij de “Hoe is ’t”-vragen.’

Marieke (34): ‘Het stuk met het wandelen op de lepels. Het biedt een extra laag van herkenning. Een verstilling. Een eenzaamheid binnen een familie.’

Eva (48): ‘Ook al is mijn familie niet West-Vlaams, toch herken ik de stukken die moeders zeggen tegen hun kinderen. “Hoe is ’t nog met de verbouwingen?” bijvoorbeeld. Dat herkenbare maakte de voorstelling heel grappig, maar ook ontroerend en pakkend.’

Romain (66): ‘Ik ben al een aantal jaren alleen, zonder familie. Mijn familie zijn de mensen op het podium. De vriendengroep van Theater Antigone. Een groep die goed aan elkaar hangt, die iedereen meetrekt, en niemand achterlaat.’

#3 ‘Op welk personage zou u verliefd kunnen worden?’

4 en 5 september: Na de repetitie van Lien Thys en Tim Bogaerts, waarin een mannelijke acteur aan zijn vrouwelijke medespeelster vertelt hoe hij verliefd is geworden op haar personage.

To (28): ‘Jack Sparrow! Hij is super avontuurlijk, waanzinnig grappig en heeft zijn eigen regels. Hij heeft ook een beetje een probleem, maar ik vind dat wel sexy.’ (lacht)

Sietse (31): ‘De moeder van Julia, uit Romeo en Julia. Dat komt volgens mij vanuit een soort van medelijden voor haar onbegrepenheid. In het stuk zegt ze tegen Julia: “Ik was al moeder toen ik zo oud was als jij.” Over Julia wordt meestal gezegd dat zij veertien jaar oud is. Dat betekent dat haar moeder 27 is. Dan denk ik dat ze niet de liefde krijgt die haar toekomt. En daar zou ik dan voor zorgen. En ik ben hetero, normaal…’ (lacht)

Kyra (23): ‘Ik was een beetje verliefd op Joaquin Phoenix in de film Her, omdat hij daar een heel eerlijk personage is dat vrij eenzaam is, maar echt op zoek naar liefde. Hij wordt dan verliefd op een computerprogramma. Ik vond dat een heel mooie essentie van liefde. Een beetje platonisch. Dat je de persoon niet eens hoeft te zien, maar écht verliefd wordt op de persoonlijkheid. Dat vind ik liefde.’

#4 ‘Welke geur herinnert u aan uw kindertijd?’

6 en 7 september: De binnenkamer van Binta van Aminata Demba en Laika, een zintuiglijke jeugdvoorstelling waarin geur een prominente rol speelt.

Tania (48): ‘De geur van gebakken cake! Dat doet mij terugdenken aan de gezellige dagen thuis, in ons gezin. Ik geef dat nu ook door aan mijn zoontje.’

Lena (91): ‘Lavendel. Ik vind dat een frisse en opwekkende geur. Trouwens, ik leef al heel mijn leven voor cultuur en vooral voor toneel, muziek en opera. Mijn bijnaam is de bomma van DE SINGEL, omdat ik daar zoveel kom. (lacht) Zolang ik kan, blijf ik terugkomen.’

Inge (65): ‘Gras en bladeren in de herfst. Wij raapten als kinderen bladeren bijeen in de tuin en daar speelden we dan in. Vroeger staken we die ook al eens in brand. Toen mocht dat nog.’ (lacht)

Erwin (67): ‘De geur van een kampvuur. Als we twee weken met de Scouts op kamp gingen, leefden we echt toe naar die laatste dag met het kampvuur. We zaten daar rond, vertelden… Dat is me altijd bijgebleven.’

Anneleen (42): ‘Groentjesgeur. Mijn mama had een moestuin en wij moesten dan erwtjes en boontjes plukken. We sneden die boontjes altijd samen met haar aan tafel. We hadden ook tomaten, pruimen, besjes… Heel veel groenten en fruit! Dat blijft voor mij verbonden met mijn moeder en met wat wij samen met haar deden.’

#5 ‘Wat is uw favoriete lichaamsdeel en waarom?’

8 september: Through the Grapevine van Alexander Vantournhout, een voorstelling over hoe onze lichamen met elkaar kunnen spreken.

Hilde: ‘Mijn benen. Ze zijn mooi in verhouding tot mijn lichaam. Ze zijn lang en slank.’

Yannick: ‘Mijn borstkas, gewoon omdat ik die mooi vind.’

Luca: ‘Mijn armen, omdat ze lang en flexibel zijn. Ik kan er meerdere vormen mee aannemen, waarschijnlijk meer dan andere mensen dat kunnen. Ik kan er van alles mee.’

Jill: ‘Mijn gezicht. Het is sprekend en al mijn emoties zijn erop af te lezen.’

Katrien: ‘Mijn voeten, omdat ze mij naar alles toe brengen. Ik ben nogal een nomade. Ik verken de dingen graag.’

Lucia: ‘Mijn handen. Een hand kan geven, een hand kan nemen. Een hand kan afwijzen, een hand kan toelaten.’

Raphael: ‘Mijn taille, maar zonder een specifieke reden.’

Arnoud: ‘Mijn bekken, want ik kan mijn benen heel wijd open doen.’

#6 ‘Aan wie zou u een serenade opdragen en hoe zou die klinken?’

9 september: Serenade van Louis Janssens, een muzikale voorstelling die de romantiek bezingt.

Marc (51): ‘Ik zou een serenade brengen aan mijn twee beste vriendinnen, die klinkt als Love in the Afternoon van Marianne Faithful.’

Victor (35): ‘Mijn moeder. Je bestaat door de gratie van de ander en die liefde draagt je door het leven.’

Tom (39): ‘Jacques Brel. Hij zingt als een filosoof en was een warme mens. Voor zijn tijd doorbrak hij veel taboes. Mijn serenade aan hem zou in dezelfde stijl zijn als zijn muziek. Ik zou iets opbouwen in de sfeer van Je vous apporte des bonbons, want telkens als ik dat nummer hoor word ik heel melancholisch.’

Daniel (42): ‘Een serenade voor de natuur. Als een soort van requiem.’

Ruth (39): ‘Mijn lief en mijn kinderen en alle mensen die een levenslange indruk op me hebben gemaakt. Het zou klinken als Liesbeth List, maar dan zoals Louis haar vertolkt in zijn voorstelling.’

Guy (54): ‘Een serenade voor de artiesten die moedig zijn blijven doorwerken in harde tijden. Een groot applaus als serenade.’

#7 ‘Als u iemand zou mogen aanklagen, wie zou dat dan zijn?’

10 september: De zaak Shell van Anoek Nuyens & Rebekka de Wit, een voorstelling over de klimaatverandering en wiens verantwoordelijkheid dat is.

Silke: ‘Ik vind dat een moeilijke vraag, want het is eerder de vraag waarom we die nog niet hebben aangeklaagd. Ik denk dat iedereen in z’n hoofd zit met: shit, waarom hebben we nog niets aan klimaatverandering gedaan.’

Lore: ‘Ik denk dat ik schoenen zou aanklagen. Op straat heb je schoenen nodig, maar ik vind het heel leuk om overal waar je gaat je schoenen uit te doen. Een huis of een gebouw is echt gemaakt om op sokken of op blote voeten rond te lopen, dat is zoveel comfortabeler. We hebben bijna geen eelt meer onder onze voeten, omdat we die aanraking met de aarde niet meer aangaan. Dat hebben schoenen echt weggenomen.’

#8 ‘Waar, wanneer of bij wie kan u uw meest authentieke zelf zijn?’

11 september: REAL BOYS van More Dogs & Orkater, een zoektocht naar authenticiteit vermomd als tragikomische metamusical.

Josefien (44): ‘Bij mijn man, omdat wij al een kwarteeuw elkaars beste vrienden zijn.’

Philippe (60): ‘Op bijna elk moment van de dag. Maar vaak ook voor het slapengaan. Dan zie ik de hele dag weer voor mij, een dag met hoogte- en dieptepunten. En op dat moment van rust kan ik helemaal authentiek zijn.’

Jotka (29): ‘Ik zou eigenlijk willen zeggen: altijd, bij iedereen. (lacht) Ik vind het heel moeilijk om niet mezelf te zijn. Ik denk niet dat ik dat goed kan, niet mezelf zijn.’ 

Ruud (29): ‘Sowieso als ik alleen ben, maar ook bij mijn vrienden. Misschien niet het meest originele antwoord, maar wel het meest eerlijke.’

Jitse (31): ‘Soms op het werk, soms ook niet. Een tijd geleden was ik in de bergen op vakantie. We waren in Italië een berg aan het beklimmen. Toen we de top bereikten, en zo’n mooi uitzicht hadden, dacht ik wel: dit is de omgeving waarin ik helemaal in mijn element ben. Mijn lichaam is vrij geschikt voor bergwandelingen. In de bergen van steen naar steen huppelen… Het dalen vind ik ook heel leuk, dan kan je wat snelheid nemen. Ik ben eigenlijk een soort geitachtig mens.’ (lacht)

Tags: Orkater, Na de repetitie, De vraag, TEN OORLOG III, REAL BOYS, alexander vantournhout, De binnenkamer van Binta, Louis Janssens, Laika, Aminata Demba, Serenade, Camping Sunset, Through the Grapevine, Coupe Familiale, De zaak Shell, Theater Antigone, Rebekka de Wit, De Bolster, Anoek Nuyens, Lien Thys, More Dogs, Tim Bogaerts