het Theater Festival

2015 – Wordt vervolgd

za 12 sep 2015

Publiek Aan Zet

Het Theaterfestival loopt stilaan op zijn einde. Vandaag zijn er de laatste acties van Publiek Aan Zet. Tijd om terug te kijken en vooruit te blikken…

We zijn dit project gestart met een aantal belangrijke vragen. Waar kunnen mensen nood aan hebben bij het bezoeken van een theatervoorstelling? Wat kunnen we doen om iemand die weinig of niets van theater weet, toch een fantastische kennismaking te geven? Hoe kunnen we, zonder de doorwinterde bezoeker in de kou te laten staan, een nieuw publiek aanspreken?

Uit al deze vragen groeiden onze acties: vraagkaarten en conversatiemenu’s, ontvoeringen en nabesprekingen, citaten en reacties, pop-up performances en muziek. We hebben dit uiteraard niet op poten gezet om het enkel te koesteren als een mooie herinnering. De PAZ’ers hebben reacties verzameld en Publiek Aan Zet heeft een publieksonderzoek georganiseerd. Daarmee gaan wij nu verder.

Publiek Aan Zet is een project dat inzet op duurzaamheid. PAZ op Het Theaterfestival is het tweede traject in een reeks trajecten waarbij het publiek participeert aan een kunstinstelling. Op die manier wil PAZ leren van en met het publiek. Wat kan en moet anders? Wat werkt, en wat werkt niet? Dat is dan ook meteen de reden waarom wij PAZ’ers deze week van alles hebben uitgeprobeerd. Hoe kunnen we leren als we niet met onze neus tegen een muur durven aanlopen? We proberen dingen uit als inleiding voor iets nieuws.

Al onze bevindingen zullen gebundeld worden in een onder­zoeksrapport dat we zullen voorstellen aan de sector. Ook
Het Theaterfestival zal van ons een document ontvangen met suggesties. Benieuwd? We laten nog van ons horen!

Alvast twee ervaringen van PAZ’ers met het publiek:

Een blik op de ingevulde vraagkaarten aan onze publieksmuur maakt veel duidelijk. Waar de ene de voorstelling AH/HA omschrijft als “irritant, boordevol clichés” haalt iemand anders de woorden “fantastisch, ongelooflijk en emotioneel” aan. Een verhaal heeft altijd twee kanten.

Een van de reacties die me sterk is bijgebleven, is die van een mevrouw die me vertelde dat we “het klassieke publiek maar eens goed moesten laten schrikken, op die manier raakt men sneller gewoon aan verandering”. Misschien had die mevrouw wel gelijk.

 www.publiekaanzet.be

Tags: