2015 – Slumberland — Zonzo Compagnie

vr 11 sep 2015

Slumberland — An Pierlé, Nathalie Teirlinck en Fulco Ottenvanger — Zonzo Compagnie

“Ik ben een tikkerslaper, ik sta liever op”

Slaap kindje slaap? Zo zoetjes gaat het er niet aan toe in de dromerige voorstelling Slumberland van Zonzo Compagnie. Sprookjesachtige figuren zoals het Maanmeisje of de Vleermuisjongen creëren een geheimzinnige sfeer tussen slapen en wakker zijn, omhuld door de vreemde klanken van muzikanten An Pierlé en Fulco Ottervanger en de fragiele beeldtaal van cineaste Nathalie Teirlinck. Vijf vragen aan de drie makers van deze droomvoorstelling! — Eva Decaesstecker

Fulco Ottervanger

Ben je zelf een schone slaap(st)er?

“Soms slaap ik minder goed, vooral als ik veel te doen heb. Als kind was ik niet per se bang van monsters onder mijn bed, maar wel van monsters in de garage. Daar stond namelijk een grote rubberen spaarpot in de vorm van een kat. Die vond ik als kind echt doodeng.”

Wat vind je het meest fascinerend aan slaap?

“Als je slaapt heb je toegang tot een grotere dimensie van mens-zijn dan overdag. Slapen is misschien wel een waardigere en echte manier van leven. Ook fysiek gebeurt er van alles als je slaapt en dat beleef je onbewust. Misschien zijn al die dromen gewoon een hoop onzin, maar gedachten zijn dat soms ook en bevatten toch ook een kern van waarheid.”

Was de combinatie Fulco – An – Nathalie een droom of eerder een nachtmerrie?

“De samenwerking met An en Nathalie was een droom. We nemen heel veel initiatief en kunnen ook erg impulsief zijn. Daarnaast vullen we elkaars kennis goed aan. Soms zaten we een hele dag te wroeten op iets en kwam de oplossing pas een dag later tevoorschijn, maar op andere dagen konden we een nummer op een uur tijd af hebben. Het creatieproces was wel echt een chaotische bedoeling.”

Wat was jouw beste bijdrage?

“An en ik waren de liedjesmakers van het stuk en daarin hebben we dan ook echt een gelijkwaardige bijdrage. Mijn Nederlands accent heeft wel geïnspireerd om inspiratie te halen uit Nederlandstalige muziek uit de jaren ’60, ’70 en ’80. An houdt ook wel van wat meer Hollandse vocalen, denk ik. Omdat ik uit de jazzwereld kom, heb ik er ook wel wat improvisatie ingestopt.”

Welke reactie van de kinderen uit het publiek vond je het meest bijzonder?

“De meest verbazende reactie tot nu toe kwam van de dochter van An, die bang was van het Maanmeisje. Dat vond ik gek, want het Maanmeisje is best wel een lieve figuur in de voorstelling. Ik heb het liedje over het Maanmeisje ook aan andere mensen laten horen. Zij vonden het ook best creepy, terwijl ik net dacht dat het een gewoon popliedje was.”

 

An Pierlé

Ben je zelf een schone slaap(st)er?

“De laatste tijd ben ik zo moe dat ik heel goed slaap. Sinds ik een kindje heb, slaap ik ook veel beter. Vroeger had ik nogal last van insomnia, dus de thematiek van wakker liggen in bed en rare dingen dromen was mij niet vreemd. Als kind had ik een hele grote fantasie. Ik was vooral bang van spoken en geesten die mijn lichaam zouden overnemen.”

Wat vind je het meest fascinerend aan slaap?

“De hele wereld tussen slapen en waken: het onderbewuste, de oervormen van angst en het feit dat die angst zo dicht bij de schoonheid van slaap ligt. Het mooiste aan slapen vind ik dromen, omdat je dan helemaal weg van de wereld kan zijn. Slapen is een beetje een oefening op de dood: omdat slapen en doodzijn zo hard op elkaar lijken, moet je niet bang zijn van de dood.”

Was de combinatie Fulco – An – Nathalie een droom of eerder een nachtmerrie?

“De samenwerking was een droom! Werken met een thematische insteek is anders dan eigen platen maken en altijd in jezelf moeten graven. Muzikaal vullen Fulco en ik elkaar ook heel goed aan. We hebben de muziek ondertussen ook opgenomen, er komt binnenkort een plaatje van uit. Het is het soort muziek dat we zelf ook graag zouden opzetten.”

Wat was jouw beste bijdrage?

“Ik heb niet echt een ‘beste bijdrage’. Ik denk eerder aan het feit dat we er met z’n allen in geslaagd zijn om dit te maken en dat we zo compatibel met elkaar waren. Als je samen iets creëert en het klikt onderling, dan wordt het geheel groter dan de afzonderlijke delen. Een heel fijn gevoel. Ik vind Slumberland ook echt goed gelukt, soms moet je dat ook gewoon durven zeggen.”

Welke reactie van de kinderen uit het publiek vond je het meest bijzonder?

“Er zijn kinderen die het prachtig vinden en er zijn kinderen die gewoon bang zijn. Ik zou niet aanraden om met vierjarige kinderen te komen kijken, zij zijn nog net iets te jong. Het vreemde is wel dat wat wij angstaanjagend vinden niet per se datgene is waar kinderen bang van zijn, en andersom. Sommige jongens vonden Slumberland een heel stoer stuk, misschien net omdat ze stiekem bang waren, maar dat niet durven toegeven.”

Nathalie Teirlinck

Ben je zelf een schone slaap(st)er?

“Ik ben een tikkerslaper, iemand die de hele nacht woelt. Ooit werd ik voor de reeks Slapers van De Standaard gefotografeerd tijdens mijn slaap, en daar zie je mij echt van de ene kant naar de andere kant van het bed rollen! Ik ben eerder een ochtendmens, ik sta heel graag op.”

Wat vind je het meest fascinerend aan slaap?

“De grens tussen de echte wereld en de droomwereld en hoe slaap daartussen staat. Dat was ook het vertrekpunt voor Slumberland. Samen met Fulco en An zijn we heel associatief te werk gegaan om rond slaap te brainstormen. Soms kan één beeld, personage of geluid hard op de verbeelding inwerken en een hele nieuwe sfeer creëren.”

Was de combinatie Fulco – An – Nathalie een droom of eerder een nachtmerrie?

“In het begin was de samenwerking nog een beetje een woelige droom. Het was een zoektocht om twee verschillende media, namelijk muziek en film, samen te laten communiceren op een podium. In het begin was het ook een beetje vechten om het eigen medium een volwaardige plaats in het stuk te geven. Maar plots lukte dat en werd de samenwerking echt een droom.”

Wat was jouw beste bijdrage?

“Waarschijnlijk het maken van de puzzel: de prachtige ingrediënten die Fulco en An me aanreikten in elkaar laten passen met de beelden om zo tot een samenhangend geheel te komen. Slumberland had een heel ander maakproces dan Starend Meisje waarin de tekstfragmenten een verbindende factor waren, terwijl hier enkel het thema slaap vooropstond, wat de puzzel moeilijker maakte.”

Welke reactie van de kinderen uit het publiek vond je het meest bijzonder?

(Hier moet Nathalie even over nadenken. Ze herinnert zich een heel mooie reactie, maar weet niet meer precies welke, tot ze me die achteraf nog smst): “Yes, gevonden! Ik herinner me een papa die me kwam vertellen dat zijn zoontje tegen hem zei: ‘Ik had zin om te slapen, maar mijn ogen niet.’ Dat vond ik een heel mooi compliment!”

Tags: An Pierlé, Fulco Ottenvanger, Nathalie Teirlinck, Slumberland, Zonzo Compagnie