2015 – Pauline Walgraeve — Al te luide eenzaamheid

di 08 sep 2015

Voor het zesde jaar op rij organiseert fABULEUS De Barbaren. Zes jongeren werden aan het begin van de zomer gekoppeld aan één van de voorstellingen op Het Theaterfestival. Hun missie: word hier en nu verliefd. Voor de één eindigt het in een ontmoeting. Voor de ander in een vers voetspoor.

24 UUR EENZAAMHEID

Wat doe je als je verplicht bent eenzaamheid in al zijn aspecten te onderzoeken? Ik kreeg van fABULEUS de opdracht me hopeloos aangetrokken te voelen tot de voorstelling Al te luide eenzaamheid. Om het eenzame gevoel te onderzoeken sloot ik mezelf op voor

24 uur. Enkel papier, pen, brood, wortels, water, boek en bed. Ik werd gek. Waarschuwing! Onderstaand dagboek is niet per se relevant voor u, het is een eenzame gedachtestroom van 24 uur.

15.50 LET THE GAMES BEGIN. Het is 2 uur geleden dat ik mijn gsm verliet. Ik heb hem al gemist. Toen ik moest wachten op de trein, en nu ook. Het is hier stil. Ik weet niet goed wat doen. Ik heb schrik. Het enige wat ik kan doen is schrijven. 16.04 De klokken luiden en ik denk dat mijn horloge fout staat. Wie luidt er nu klokken om 4 na 4? Ik voel mij zenuwachtig, want ik moet hier over 24 uur buiten komen met iets. Dat moet eigenlijk niet, maar dat wordt verwacht en ik verwacht dat ook. Doelloosheid is een taboe. 16.29 Ik hoor de buren ruzie maken. Mijn pols doet pijn van het schrijven. Dit is niet interessant om te lezen. Ik bedacht me dat ik een kutwijf ben soms. Ik word lastig dat alles om mezelf draait hier. 16.35 LOL. Ik heb al meer dan een uur geen woord gezegd. Ik durf momenteel niet praten, dat is vreemd. 16.53 Ik ga naar toilet. Mijn kotbuurvrouw moest mij 24 uur laten. Ze keek enigszins raar toen ik het uitlegde. Mensen willen helemaal niet dat je zoiets doet. Misschien omdat ze dat raar vinden of omdat elke mens leegte en eenzaamheid kent en het ontwijkt. Door zichzelf voortdurend af te leiden van dat “HIER EN NU”. Door muziek, je gsm, door te geloven, te denken, etcetera. Wij leiden onszelf constant af. “Hier en nu” is best eng. 17.04 Als ge lang in de spiegel naar uzelf kijkt bent ge precies iemand anders. 18.15 Ik voel me moe. Ik ga slapen. Niet ontwijken en voelen is zo vermoeiend. 20.20 Ik ben wakker. Ik ga eten. Boterhammen met kaas en een wortel. Ik eet graag wortels eigenlijk. Ik heb die niet geschild. Hoop dat ik niet ziek word. 21.00 Ik verveel mij. Ik ben te lui om te denken en te wakker om te slapen. Het is hier zo stil. Ik heb nog altijd geen woord gezegd. Ik denk dat dat goed is voor mijn stem. 21.15 Ik kan mijn kot opkuisen. Heb daar geen zin in. Ook niet om mijn boek opnieuw te lezen. Ik ga een wortel eten. Deze keer schillen!! 21.20 Ik heb net zitten ijsberen en wortel gegeten. Met schil. Had geen zin om te schillen. Had lekkerder geweest zonder schil. Dit boekje maakt mij gelukkig. Praktisch ook gewoon. Kan gemakkelijk terugbladeren in gedachten. 21.55 Mijn buurvrouw kijkt film. Ben blij wat geluid te horen. Ik mis mijn gsm. Wat zouden mijn vrienden aan het doen zijn? 22.15 Ik wil al terug slapen. Slapen zou valsspelen zijn, want al dromend ben je niet alleen. Dan zou denken ook valsspelen zijn. Ik ben een dikke valsspeler! Bestaat dat wel: echt alleen zijn? AL EEN. In alles een. In mijn hoofd ben ik nooit alleen, want ik denk en die gedachten worden misschien ook door anderen gedacht en dat maakt mij gelukkig want ik deel dan en ik deel graag. Ik denk veel. Ik kan dat niet: alleen zijn. Helemaal alleen. 22.34 Hoe oneerlijk zit de mens in elkaar? Verdienen die hersenen dan nooit eens rust? God is een gemene zak of welke idioot dit dan ook allemaal bedacht heeft. Nee, zelfs als je slaapt blijven ze actief. De andere dieren gaan we plezier doen met wat minder inhoud. Toch bedankt God, of welke idioot dit allemaal bedacht heeft. 22.40 Rosse haar brief valt van mijn prikbord. Rosse is mijn beste vriendin. Zij is ros. Zij is groot. Ik ben klein. Best grappig duo. Ik lees haar brief en was bijna vergeten hoe graag ik Rosse zie en hoe mooi die brief is. Ik moet wenen. Rosse zou me uitlachen nu en me een melige geit vinden. Terecht ook. Ik ga haar tweede brief zoeken. Rosse is zo hilarisch. Ik moet luidop lachen. Eerste stemgeluid in 7 uur tijd. Ik lees en herlees en voel me minder alleen. Ik ben weer aan het valsspelen. 23.10 Ik wil muziek. Het is hier zo stil.“Wat was er eerst? De kip of het ei?” 00.40 Ik ga slapen. 01.03 Ik kan niet slapen. Ik eet een wortel. Met schil. 10.00 Ik ben wakker, maar blijf liggen. Toch niets anders te doen. 12.20 Nog iets minder dan 4 uur en ik mag naar huis en naar buiten. Mis frisse lucht en licht. Heb nog niet gegeten en ga dat even doen. Boterhammen met kaas en wortels. Met schil. Ben blij dat ik die wortels toch heb meegenomen. Was nog aan het twijfelen toen ik vertrok. Ik eet graag wortels. 12.40 Ik voel mij een konijn. Hoe eenzaam moet het leven van een huisdierkonijn wel niet zijn? Een hele dag alleen in dat hok. Lichtpunt van de dag is die ene wortel. Arm konijn. 13.20 IK WIL WEG. Moet straks vuilbak buiten zetten. Mag niet vergeten. 13.30 GELUID!! Albert is in tha house!! Ik hoor zijn stem. Albert is onze kotbaas. Lijkt een lieve man, maar dat is hij niet. Ik zou nog iets moeten vragen aan hem, maar mag niet buiten. Ik ben lastig. Voel me weer dat konijn. Albert probeert de leegstaande koten te verkopen. Ik hoor enkel Albert met zijn verkooppraatjes. Precies iemand verlegen, waaraan hij verkoopt. Dat regelen we nog wel. 13.50 Ik moest niezen. 2de stemgeluid van mezelf in hele opsluiting. 14.35 De laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik wil gewoon vertrekken maar dan geef ik op. Dus ik blijf. 14.55 Ik eet een wortel. Mijn laatste. Met schil. 15.40 Ik maak me klaar om te vertrekken. Ik doe dit niet snel opnieuw. 18.15 Ik ben thuis. Het is hier warm.

www.barbaren.tumblr.com

 

Tags: De Barbaren, Pauline Walgraeve; Al te luide eenzaamheid