2015 – Ontvoer mij!

wo 09 sep 2015

“ONTVOER MIJ!” staat er in grote letters te lezen op de stickers die sommigen vastberaden hebben opgeplakt. Publiek Aan Zet regelt voor hen, de dappersten onder het publiek, een blik achter de schermen.

Wat maakt een technieker gelukkig tijdens een voorstelling? Hoe ervaart een acteur het uitzicht op de zaal? Heb jij jezelf zulke vragen ook al gesteld? Laat je dan na de voorstelling ontvoeren door een medewerker. Die deelt een stukje van zijn of haar leven achter de schermen.

Eergisteren trapte Paul, verantwoordelijke voor de infrastructuur van het Kaaitheater, de ontvoeringen af. Hij nam ons mee door de vele gangen en vertelde anekdotes over het leven en werken in het theater. Zijn insteek? Dieren in het theater! Een valk die bij een stuk van Jan Fabre in complete duisternis over de zaal vliegt en dan, tegen het script in, rechtsomkeer maakt. Een geit die voor een voorstelling moest overnachten op de binnenkoer. Een hoop duiven die werden losgelaten in de artiesteningang. Tot slot ook zijn persoonlijke favoriet over de vriendschap met olifant Suzy, opgetrommeld voor het afscheidsfeest van de voormalig directeur.

Achteraf zijn de ontvoerden enthousiast. Paul is vervlochten met het gebouw en brengt elk verhaal met evenveel vuur. Velen hadden bij een rondleiding achter de schermen iemand van het theatergezelschap zelf verwacht. Ze waren echter positief verrast dat wij het helemaal anders aanpakten en dat ze een blik konden werpen op iets waar ze totaal niets vanaf wisten. Theater krijgt zo een lagere drempel: je ziet de vele verschillende aspecten die erachter schuilgaan, de medewerkers krijgen een gezicht en het gebouw komt tot leven.

Paul: “Er gaan zoveel verhalen achter dit gebouw schuil, helaas kan je niet alles vertellen. Een collega van mij kwam op het idee om verhalen over dieren als leidraad te gebruiken. Die verhalen zijn inderdaad een goede manier om veel verschillende plekken te laten zien. Rondleidingen geven vind ik plezant en doe ik wel vaker, ik ken het gebouw tenslotte als mijn broekzak.”

Tags: Publiek Aan Zet