2015 – Julie Behaegel — The Civil Wars

di 08 sep 2015

Voor het zesde jaar op rij organiseert fABULEUS De Barbaren. Zes jongeren werden aan het begin van de zomer gekoppeld aan één van de voorstellingen op Het Theaterfestival. Hun missie: word hier en nu verliefd. Voor de één eindigt het in een ontmoeting. Voor de ander in een vers voetspoor.

Aan u en u en u. Ook u meneer, mevrouw hoeft zich niet uitgesloten te voelen. Ieder van u. Ik daag u uit. Ik speel met u een spel. De keuze of u meespeelt ligt uiteraard bij u. Het duurt niet lang en het is niet moeilijk. Ik vraag u slechts volgende woorden te lezen. Ik geloof in u.

“Wanneer een vogel vliegen wilt, regent het sprinkhanen over het paleis van de vakantieganger. Slechts een moment van puur geluk kan dit verhinderen. Een eerlijk vertier van opgaan in een wereld die nooit op gaat in jou.”

Laat ik iets duidelijker zijn. Deze woorden ontsnapten me toen ik in Berlijn was enkele weken geleden. Ik vraag u nu uw ogen te sluiten en u mij voor te stellen. In Berlijn, hier in deze ruimte, desnoods in uw living. Alles is goed, zolang het voor u comfortabel is. Hebt u een beeld in uw hoofd hoe ik er zou kunnen uitzien? Goed, wauw. Ik daag u nu uit mij te zoeken. Ik ben één van u. Ik loop hier rond. Hebt u mij gevonden? Wauw, schitterend. Dan daag ik u uit mij in de ogen te kijken. Niet meer, niet minder. U hoeft geen woord tegen mij te zeggen. U hoeft zich zelfs niet kenbaar te maken. Ik vraag u slechts mijn blik te vangen en deze eventjes vast te houden. Net lang genoeg voor u om te ontdekken of het beeld dat u van mij in uw hoofd had klopt. Net lang genoeg voor u om te ontdekken wat er nu bij u opkomt. Perfect. Is dit voor u une histoire bouleversante? Of spreekt u pas van een duizelingwekkend verhaal wanneer ik voor uw voeten op de grond zou vallen en u de eerste zou zijn om me recht te helpen? Er is geen goed of fout. Breekt u er uw hoofd maar niet over, ik vraag u slechts het gevoel over te houden. Het kleine maar gekke gevoel van iets te delen met elkaar. U met mij en ik met u. Slechts een blik. Maar wel een blik van verbondenheid.

Concreet. Waarom ik gedurende twee maanden spelletjes gespeeld heb met mezelf en zij die mij omringen. Waarom ik deze avond graag ook met u een spel zou spelen. Blikvangertje noem ik het. Het klinkt haast als tikkertje, maar dan zonder de fysieke daad ervan. Tikken met de geest? Gek wel. Aan het begin van de zomer hebben de barbarenopperhoofden me uitgedaagd verliefd te worden. Niet bepaald op iemand, of op iets. Wel op Milo Rau en zijn voorstelling The Civil Wars. Vandaag is dan ook een behoorlijk spannende dag. Na twee maanden kom ik eindelijk te weten of mijn liefde beantwoord wordt. Ik moet toegeven. Ik ben een klein beetje zenuwachtig. Twee maanden lang heb ik geprobeerd te ontglippen aan mijn één metertje vierenzestig om mij zo te verplaatsen in het hoofd van Milo Rau. “Wat houdt die man bezig?”, was één van mijn voornaamste vragen. Wat blijkt. Eigenlijk is mijn zoektocht een zoektocht van ons allen. Het is slechts iets wat we iedere dag opnieuw proberen te begrijpen: wat voeren wij hier nu eigenlijk allemaal uit op die planeet van ons? Geef toe. Goede vraag toch? Milo Rau, u zet ons aan het denken! Ik heb onder andere geprobeerd Europa in mijn hand te vangen voor een dag. Behoorlijk moeilijk als je rekening houdt met zijn enorme omvang… Verder heb ik een week lang dagelijks een ode geplaatst aan een beetje dit en een beetje dat. Nu eens tederheid, dan eens toeval. Ook ga ik nog testen hoe snel je verbondenheid kunt ervaren en hoe bepalend toeval is in onze dagdagelijkse dag. Mijn besluit? U treft mijn woorden op een moment dat mijn daden nog niet koel zijn. Namelijk, ik heb amper tijd gehad om mijn onderzoek binnen te laten komen. Ik houd u op de hoogte, geen paniek. Ik zal ieder stapje nauwkeurig beschrijven. Ik zal geen komma weglaten. Wie mijn blik kan vangen zal er misschien zelfs een voorproefje in kunnen lezen.

Er rest me weinig meer dan u een fantastische avond toe te wensen. Ik ben, eerlijk waar, benieuwd of ik u zal treffen voor of na de voorstelling. Wanneer u uw jas uitdoet, of op het momenten dat u uw handen wast nadat u naar het toilet bent geweest. Eender wat. Vandaag, morgen, volgende week. Vang mijn blik en ik zal de uwe vangen. Samen zullen we iets delen. Slechts een moment. Maar wel een mooi.

Veel liefs.

www.barbaren.tumblr.com

 

Tags: De Barbaren, Julie Behaegel, The Civil Wars