het Theater Festival

2015 – Frank&Robbert over hun theatervoorstellingen

di 08 sep 2015

TO BREAK – the Window of Opportunity — Frank&Robbert Robbert&Frank — CAMPO

Frank&Robbert/Robbert&Frank maken, praten over en reizen in hun eigen universum dat veel over onze wereld vertelt. Die wonderlijk getransformeerde wereld tonen ze op Het Theaterfestival in TO BREAK – the Window of Opportunity. — Bart Van Gyseghem en Filip Tielens

© Phile Deprez

© Phile Deprez

Is er een lijn tussen jullie eerste voorstelling A journey into space en TO BREAK – the Window of Opportunity? De eerste toont een flashy fantasiewereld, terwijl de huidige voorstelling meer down to earth en langzamer is. Loopt dat samen met de evolutie in jullie werk als duo?

Robbert Goyvaerts: “Dat zou wel eens wonderwel kunnen kloppen. Het reflecteert de evolutie die wij hebben doorgemaakt. Vroeger wilden we graag 101 alter ego’s zijn, terwijl we het nu interessanter vinden om onszelf te proberen te zijn op een podium. Het schone van een simpele actie tonen, in plaats van die eenvoud te maskeren.”

Frank Merkx: “Ook in ons videowerk kiezen we meer voor die rechttoe rechtaan-stijl. Nu werken we tot een idee uitgepuurd is.”

Robbert: “In dat proces is de rol van Pol Heyvaert van CAMPO belangrijk geweest. Hij zorgde ervoor dat we genoeg vertrouwen kregen om eenvoudige beelden te maken. We zagen in dat dit vaak voldoende is en dat we niet altijd special effects nodig hebben. Eenvoudige middelen genereren soms meer effect dan een confettibom. Wij waren vroeger nogal into that stuff.”

Waarover gaat de voorstelling eigenlijk?

Robbert: “The window of opportunity is iets dat erg leeft: het idee dat je jong bent en het ijzer moet smeden als het heet is. Je moet die mogelijkheid zelf zien te creëren, je moet een go-getter zijn. Het achterliggende idee van de voorstelling is dat je de window volledig verbrijzelt en er dan zelf mee maakt wat je wil.”

Frank: “Als ik denk aan hoe sommige mensen ontzettend emotioneel reageren op de Pocahontas-achtige shit aan het einde van de voorstelling… Een babbelende boom zegt dan: “Je moet luisteren naar de wind en loslaten waarmee je bezig bent.” Je moet niet streven naar the pursuit of happiness, maar je moet wel graven in jezelf. Het is zot hoe sommigen dat spirituele voor werkelijk nemen.”

Jullie tonen epische en ambitieuze beelden, maar spelen die erg droog en emotieloos. Dat contrast werkt heerlijk absurd.

Robbert: “Een van de moeilijkste zaken in het creatieproces was het vinden van de juiste toon om al onze acties te doen. We zochten een authentieke manier en wilden niet in de val van het theatrale lopen. We ontdekten dat hoe gewoner we performden, hoe beter het werkte. In het begin probeerden we nog te spelen dat we verrast waren door onze eigen acties, alsof we het op het moment zelf aan het ontdekken waren, maar dat is fake en onnozel.”

Frank: “Dan gaat het niet meer om de actie, maar over dat je verrast bent. Dan wordt het een leugen.”

Recensies smijten met de referenties in jullie voorstelling. Wat heeft jullie echt geïnspireerd om TO BREAK te maken?

Frank: “Laurel en Hardy waren een inspiratiebron. We hebben zelfs een ladder gemaakt om slapstick te kunnen tonen zoals zij doen. Daarnaast was ik ook erg bezig met westerns. Het aanvankelijke idee om een cowboy te confronteren met een astronaut, is volledig verdwenen (lacht). Door onze reizen met Port Actif (een internationaal videocollectief, nvdr) zijn we voor de eerste keer in de woestijn geweest in Qatar. Dit heeft ons erg geïnspireerd. Het decor van TO BREAK is ook een woestijnvlakte.”

Robbert: “We waren ook erg gefascineerd door goudzoekers uit vroegere tijden: avonturiers die de horizon aftasten.”

Kort door de bocht: Frank en Robbert zijn Jommeke en Filiberke in de Far West?

Frank: “Eerder Quick en Flupke eigenlijk (lacht). Dat zijn deugnieten. Hun verhalen zijn sketches van nieuwsgierige kleine jongens, terwijl ik Jommeke en Filiberke maar saaie shit vind.”

Robbert: “Het publiek moet in onze voorstelling niet gaan zoeken naar big storylines, ze moeten zich gewoon openen for the universe. Of open-upen for happiness zoals bij Coca-Cola.”

What’s in a name?

Frank: “Waarom we voor deze titel van onze voorstelling kozen? Dat is echt een crazy question. Na onze eerste productie A Journey into Space waarin we met verschillende media werkten, wilden we dit keer als reactie een stuk maken met pure materialen, waarin de ambacht centraal stond. Hout is hout en gips is gips, zonder dat we dit per se moesten bewerken of schilderen ofzo. Omdat we slapstick zo tof vinden, onderzochten we of we deze installaties ook konden breken. Zo ontstond de werktitel TO BREAK. Na een jaar vol experiment stelden we vast dat het logistiek toch te lastig was om telkens 25 identieke sculpturen te maken die kapot mochten gaan.”

Robbert: “The Window of Opportunity werd een onderdeel van de titel omdat ik een boekje had gelezen van Paul Verhaeghe over de meritocratische maatschappij (een maatschappijmodel waarin de individuele verdiensten centraal staan, nvdr) en hoe je slechts één kans krijgt om die window zelf te creëren. Als je die kans niet grijpt, zou je het verpest hebben voor de rest van je leven.”

Frank: “Het was tof om die ideeën samen te zetten: iets dat breekt en die window die je moet grabben. Het verwachtingspatroon doorbreken, om te kunnen zien dat daarachter andere mogelijkheden liggen.”

Tags: , ,