het Theater Festival

2015 – fABULEUS, Nicole Beutler en Magne van den Berg

za 12 sep 2015

Liefdesverklaring — fABULEUS/NBprojects

“We willen gewoon niet dat dit stopt”

Liefdesverklaring richt zich als een dankwoord aan het publiek, voortbordurend op Publikums-beschimpfung van Peter Handke (1966) waarin het publiek stevig werd wakker geschud door een scheldtirade. Onder de deskundige begeleiding van productiehuis fABULEUS, regisseur Nicole Beutler en schrijfster Magne van den Berg staan in Liefdesverklaring zes jonge spelers op scène. Tussen de laatste repetities door mocht ik met hen aan tafel schuiven. — Rini Vyncke

© Anja Beutler

© Anja Beutler

Het eerste gesprek tussen Nicole Beutler en fABULEUS dat uiteindelijk zou leiden tot Liefdesverklaring vond plaats op Het Theaterfestival in 2010. Wanneer is het voor jullie begonnen?

Stephanie Peeters: “In september 2013 waren er audities bij fABULEUS. Ze zochten mensen die konden beatboxen, die graag bewogen en die overtuigend een tekst konden brengen.”

Jonas Vermeulen: “Toen werd het project voorgesteld als een popconcert.”

Bastien Bodarwé: “Het was ook belangrijk dat we een soort koor konden vormen.”

Stephanie: “Die audities waren niet zoals je doorgaans verwacht van een auditie.
Ze waren heel leuk om te doen.”

Siska Bouwen: “Het was eerder een workshop waarin we met Nicole en Magne aan de slag gingen. Zo zagen zij niet alleen hoe wij werkten, maar wij ook al meteen hoe zij werken.”

Jonas: “Al waren we wel echt geschrokken van de combinatie aan spelers die er uiteindelijk is gekozen.”

(“Ja!” beamen ze allemaal in koor.)

Magne van den Berg: “Op basis van het werk van Peter Handke, met vier stemmen, was het oorspronkelijk ook de bedoeling om met vier spelers voor Liefdesverklaring te werken. Op de audities bleek de puzzel echter beter te kloppen met de zes jongeren die hier nu met mij aan tafel zitten.”

Jonas: “Maar we zijn zo verschillend!”

Stephanie: “Ja, we vroegen ons eerst af wat deze combinatie zou geven, maar nu zijn wij gewoon gaan inzien…”

Jonas: “Dat het werkt.”

Magne: “Dat was ook zo, die combinatie was net heel interessant. Wij wilden ook dat het publiek zich allemaal vertegenwoordigd kon voelen door een van jullie, ze moeten ook allemaal op een van jullie verliefd kunnen worden.”

Nicole Beutler: “Jullie zijn ook zo’n mooie, krachtige groep. Jullie waren helemaal niet afwachtend, maar echt klaar om er samen in te vliegen. Jullie hadden ook zoveel vertrouwen in ons. Alles wat we aangaven werd onthaald met enthousiasme: ‘Ja! Dat gaan we doen! Dat vinden we tof!’”

Stephanie: “Maar toch was er altijd ruimte voor discussie. We hebben ook heel vaak samen lang aan tafel gezeten om te zoeken naar wat goed voelde voor ons. En wanneer we nu de voorstelling spelen, voélt die ook echt van ons. Ik heb nog altijd het gevoel dat we met ons zessen aan het creëren zijn wanneer we op scène staan.”

Magne: “Ja, hoewel ik de tekst uiteindelijk wel vastleg, hebben we daar ook veel dingen mee uitgeprobeerd. Er zit nu zelfs een hele monoloog van Bastien in het Frans in, die hij zelf geïmproviseerd heeft. Als Waalse speler vond ik het mooi als hij in zijn eigen taal een liefdesverklaring aan het publiek kon doen.”

Jullie spreken in de voorstelling het publiek heel direct aan, jullie brengen ze zelfs mee op scène. Blijft het spannend om elke keer weer voortdurend die vierde muur te doorprikken?

Samen: “Oh ja!”

Jonas: “De voorstelling wordt ook gemaakt door wat wij van het publiek krijgen. Dus iedere keer aan het begin van de voorstelling, wanneer wij in de coulissen klaar staan in onze glitterjasjes, weten wij niet wat het deze keer gaat geven. Spannend!”

Siska: “Elke voorstelling is ook anders.”

Bastien: “Zonder te willen overdrijven, vind ik ook dat het meer is dan zomaar een voorstelling. Er is niets fictie en we zoeken enkel de puurheid op van ‘dank je meneer, mevrouw, om hier te zijn’. Het is bijna een sociologisch experiment. We proberen de echtheid van de mensen te raken. En dan is het zo interessant om te zien hoe de muren die de mensen rondom zich hebben op een gegeven moment wegvallen.”

Jonas: “Soms gebeurt het ook dat we tegen stenen muren blijven praten. Dan bestaat de uitdaging er voor ons in om vooral oprecht te blijven. Als het niet lukt om door die muren te breken, dan is dat even goed.”

Stephanie: “Ik heb het daar soms wel moeilijk mee. Ik weet bijvoorbeeld nog heel goed de eerste schoolvoorstelling waarop we bijna geen respons kregen en ik bijna gefrustreerd werd op scène. Ik denk ook dat jongeren liefde veel meer begrijpen in de amoureuze zin van het woord en minder in de brede zin van appreciatie die wij bedoelen. Zij reageren soms heel defensief tijdens een voorstelling of beginnen gewoon ‘nee’ te roepen. Dat is niet altijd gemakkelijk als speler. Het is nu ook weer niet dat we vanaf de eerste seconde op de schoot van het publiek zitten. Er zit echt een mooie opbouw in en we komen telkens een beetje dichter. En dan vanaf een bepaalde grens is overschreden, kan alles ineens.”

Siska: “Zoals in een relatie.”

Allen: “Wat ik eigenlijk heel cool vond was die ene schoolvoorstelling in Antwerpen. Dat was een superspannende opvoering en de jongeren zaten soms echt te roepen. Maar toen ik nadien buiten een sigaret stond te roken, kwamen enkele van die grote, brede gasten bij mij en zeiden: ‘Respect man, respect’. Dat had ik toen echt niet verwacht.”

Jonas: “Het is soms echt love it or hate it. Maar Liefdesverklaring gaat er niet om of ze het leuk vinden of niet. We zeggen in het stuk zelfs: ‘Eenrichtingsliefde is ook liefde.’

Stephanie: “Ja, want we overtuigen ze heus niet altijd.”

Bastien: “Maar we hebben wel Sven Gatz kunnen overtuigen!”

Jullie hebben inderdaad de minister mee op het podium getrokken. Was dat op voorhand afgesproken?

Stephanie: “We hebben wel op voorhand even gevraagd aan fABULEUS of we dat mochten doen.”

Jonas: “Zelf wist hij niets en dat was toch wel spannend.”

Stephanie: “Maar hij vond het leuk en hij heeft enthousiast staan meeshaken!”

Siska: “En hij heeft er nadien nog over getweet ook!” (“Publikumsbeschimpfung van Peter Handeke tot Liefdesverklaring omgetoverd is fabuleus. It/they made me dance”, aldus Sven Gatz op Twitter.)

Wat na Liefdesverklaring?

Stephanie: “Wij willen graag nog een derde seizoen van Liefdesverklaring. Noteer dat maar.” (lacht)

Jonas: “We hebben nog niet concreet gesproken over wat we in de toekomst gaan doen. We zijn nu gewoon nog heel erg in het nu van deze voorstelling bezig.”

Bastien: “Het mooie is ook dat we deze voorstelling niet beu worden.”

Stephanie: “We willen gewoon niet dat
dit stopt.”

Jonas: “Zoals we in de voorstelling eigenlijk ook niet kunnen stoppen.”

Nicole: “Ik ben benieuwd hoe het gaat uitdraaien met de Engelse versie waar we nu voor aan het repeteren zijn. Misschien komen daar nog wel meer internationale mogelijkheden uit. Ik wil ook nog even zeggen dat ik zo onder de indruk ben van jullie allemaal. Er zijn zoveel veranderingen in jullie levensfase momenteel, die overgang tussen 19 en 21 jaar, jullie hebben het ontzettend druk en toch stonden jullie er elke keer weer.”

Magne: “Velen van jullie zitten ook in jullie eerste jaar theateropleiding, wat zo ongelooflijk zwaar is, en dit doen jullie er allemaal nog even bij.”

Bastien: “Hier zijn we ook op een plek waar theater maken ons zin geeft, wat in de opleiding niet altijd het geval is. De nadruk ligt er heel vaak op wat ‘moet’ en wat niet goed is.”

Siska: “Terwijl er hier alleen maar ‘liefde’ is.”

Stephanie: “Ik was bijvoorbeeld de reden verloren waarom ik graag theater wilde maken en velen van ons zijn af en toe beginnen twijfelen. Maar deze voorstelling heeft mij telkens opnieuw de bevestiging gegeven dat dit is waarom ik het graag doe. Het maakt niet uit wat voor rotdag ik heb gehad, of ik wenend aankom, dan kom ik toe bij iedereen hier, steunen wij elkaar en stap ik nadien weer met volle goesting het podium op. Dat is ook de kracht van ons als groep, dat wij elkaar oprecht graag zien en de wereld gunnen, en dat zie je wanneer we op het podium staan.”

logoFabuleus2

What’s in a name – fABULEUS?

De lantaarnpalen in Leuven hangen vol met stickers van de haai van fABULEUS. In het woordenboek lees je verklaringen als ‘fabelachtig en tot de verbeelding sprekend’, wat niet meteen doet denken aan een haai. Dirk De Lathauwer, artistiek leider, verduidelijkt hoe dEUS, Peter De Graef en Batman hem inspireerde tot een sterke naam en logo die onmiddellijk de aandacht trekken in het straatbeeld.

Aanvankelijk was de naam nog gewoon Fabuleus, bedacht door kompaan Jo Huylebroeck. Door het succes van het jonge dEUS, dat serieus aan het boomen was met Suds & Soda, viel de blik van Dirk en Jo op de kleine ‘d’ in de naam van de band. Na veel geëxperimenteer met de naam van hun eigen gezelschap kwam uiteindelijk die schuine ‘f‘ in combinatie met ‘ABULEUS’ uit de bus. “De typografie heeft geen betekenis,” verduidelijkt Dirk, “maar zegt toch iets over dat tijdperk. In het begin was het moeilijk om kranten te overtuigen om italics en kapitalen te gebruiken, maar stilaan raakt de schrijfwijze toch overal ingeburgerd.”

De haai kwam later, in 1998, toen ze één affichebeeld moesten verzinnen voor twee producties. Dirk wilde een krachtig natuurbeeld zoals de aanvallende krokodil op een affiche van Peter De Graef. Zijn persoonlijke fixatie voor haaien, die begon toen hij als zevenjarige de film Jaws in de cinema zag waardoor hij jarenlang niet in zee durfde zwemmen, maakte de keuze evident. Het beeld van de oranje haai met daarin de naam fABULEUS geschreven, werd door Lieve Claes ontworpen. De witte affiches met in het midden een kleine zwarte vleermuis die de eerste Batman-film met Christian Bale moesten promoten, leidden tot de laatste aanpassing. “Door hun eenvoud vielen deze affiches sterk op in het straatbeeld. Wij puurden ons logo ook verder uit tot een zwarte haai in een witte zee. Net zoals het logo van Apple moet ons haaienlogo ook herkenbaar zijn zonder de naam fABULEUS erbij,” aldus Dirk.

— Katrien Van Bael en Filip Tielens

 

Tags: , , , ,