SAVE THE DATE 05 SEP – 15 SEP 2024 ANTWERPEN

05 SEP - 15 SEP 2024 / ANTWERPEN

2015 – Dimitri Leue — Monoloog over liefde voor theater

do 10 sep 2015

Vanbinnen bang vanbuiten

Monoloog over liefde voor theater

“Voor alles. Voor jou. Ik bedoel: voor mij.
Voor alles, voor mij. Ik bedoel: ons. Wij.

Voor de verrukking, niet voor de ontspanning.
Voor de verwondering, niet voor de herkenning.
Voor de wrijving van de ziel, niet voor het aaien van de moraal.
Voor de hersen-tinteling, niet voor de schop in de cojones of labia.
Voor de siddering langs de ruggengraat, niet voor het goedkope shockeffect van een fluit uit de broek.
Voor het netelen van de burgerlijkheid, niet voor het zetelen van de gewoontes.

Voor het ontdekken van een wereld, niet voor het vergeten van ons bestaan.
Voor het zoeken, niet voor het vinden.
Voor het leren, niet voor het les geven.
Voor de waardes en de normen, niet voor de modes en de grillen.
Voor de verandering, niet voor de traditie.
Mensen die herhaling zoeken zijn lui en bang.
Mensen die herhaling zoeken zijn lui en bang.
Mensen die herhaling zoeken zijn bang en lui.

Voor de geest, niet voor het lichaam.
Voor de waanzin, niet voor de rede.
Voor Dionyssos, niet voor Apollo.

Voor de luisteraar, niet voor de toehoorder.
Voor de ziener, niet voor de toeschouwer.
Voor de zijner, niet voor de aanwezige.

Voor die ene man op de vijfde rij met de krop in de keel.
Voor de tranen in de ogen van de vrouw op de eerste rij.
Voor het koppel aan het gangpad dat elkaar in de handen knijpt, omdat ze voelen dat het over hen gaat.

Voor de licht dementerende die die ene zin probeert te onthouden maar toch vergeet.
Voor de veertienjarige die de helft maar begrijpt, maar het wel dubbel voelt.

Voor de zwangere met de handen op de buik en de glimlach op de lippen.
Voor de ongeboren baby die tegen de buikwand stampt.
Voor de depressieve die ontdekt dat hij niet alleen is in het zwarte gat.

Voor de fan die de tekst meelipt in het donker.
Voor de man die acteur wou worden, maar niet mocht en niet durfde.
Voor de vrouw die zangeres wou worden, maar eerst iets ging studeren.
Voor de recensent zonder eelt.
Voor de collega die rechtstaat.
Voor de familie die trots rondkijkt.

Voor de specialisten die het anders hadden gedaan.
Voor de beste stuurlui die zeker niet zouden beginnen met een opsomming.
Voor de commissies die waarde plakken en prijzen geven.
Voor de mensen met de scharen en de lege zakken.

Voor de jongen die indruk wou maken.
Voor het meisje dat dacht dat het om te lachen zou zijn.
Voor de jongen die lacht.
Voor het meisje dat onder de indruk is.

Voor de geliefden die vol driften zitten.
Voor de eenzame die ook vol driften zit.
Voor de denker die leegte voelt.
Voor de extraverte die even stil wordt.
Voor de stille die wel weet waar het over gaat, maar het niet durft te zeggen.
Voor de trage die wil weten waar het over gaat, maar het niet durft te vragen.

Voor degene die thuis wou blijven en straks niet naar huis wil gaan.
Voor degene die de digicorder heeft geprogrammeerd om niets te missen.
Voor degene die alles mist.
Voor degene die meer dan genoeg wil.
Voor degene die minder meer vindt.

Voor mijn ouders.
Voor mijn ouders die gestorven zijn.
Voor mijn ouders die gestorven zijn en toch verder leven.
Voor de eikels die mij met mijn hoofd in het toilet hebben geduwd.
Voor de man die zelfmoord pleegde omdat hij dacht dat dat beter zou zijn voor zijn vrouw en pasgeboren kind.
Voor dat pasgeboren kind.

Voor het geven van zinnen, het zingeven.
Voor de schoonheid van woorden.
Voor de puurheid van muziek.
Voor het één worden met het stuk, met de zaal, met de ziel van het verhaal.
Voor het unieke van het moment.
Voor het toveren met waarheid.

Voor het onthullen van wat niet verborgen is en toch niet gezien wordt.
Voor de aha-erlebnis of de o-nee-catharsis.
Voor de avonden van iets wat lijkt op geluk.
Voor de nachten waarin ik de slaap niet vond. Niet vind.
Voor de dagen waarin ik mijn draai niet vind.

Voor de tijd die nooit stopt.
Voor de spijt die nooit stopt.
Voor de pijn die nooit stopt.
Voor het zijn dat stopt.
Voor mijn rust.
Voor de stilte achteraf.
Voor de stilte.
In mij.
Daarom. Omdat.
Daarom dus.
Ja.